Έχει προβλέψει

"Και ο λόγος τού Κυρίου ήρθε σ' αυτόν, λέγοντας: Αναχώρησε από εδώ, και στρέψε ανατολικά, και κρύψου κοντά στον χείμαρρο Χερίθ, [...] πρόσταξα δε τους κόρακες, να σε τρέφουν εκεί. [...]  Και μετά από μερικές ημέρες ο χείμαρρος Χερίθ ξεράθηκε [...]  Και ήρθε σ' αυτόν ο λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Αφού σηκωθείς, πήγαινε στα Σαρεπτά τής Σιδώνας, και κάθησε εκεί· δες, έχω προστάξει εκεί μια χήρα γυναίκα να σε τρέφει".Α' Βασιλέων 17:2-4, 7-9.

Πιστεύουμε ότι ο Θεός, εφόσον είμαστε δικά Του παιδιά, μπορεί ν' αναλάβει εξ ολοκλήρου την ευθύνη μας στις δύσκολες ώρες; Ο προφήτης του Θεού, ο Ηλίας, βρέθηκε και αυτός σε μια παρόμοια θέση όταν ο Κύριος επέτρεψε να γίνει ανομβρία και πείνα πάνω στη γη. Ο άνθρωπος που είπε: "[...] δεν θα υπάρχει δρόσος και βροχή, παρά μονάχα με τον λόγο τού στόματός μου" (Α' Βασιλέων 17.1) και ο οποίος "προσευχήθηκε, και ο ουρανός έδωσε βροχή, και η γη βλάστησε τον καρπό της" (Ιάκωβος 5:18),  χρειάστηκε να εμπιστευτεί στον Θεό για να καλύψει τις ανάγκες του.

Και ο Θεός τον φρόντισε με τους πιο απροσδόκητους τρόπους! Τρόπους που παραμένουν έξω από την ανθρώπινη σύλληψη. "Επιστράτευσε" τους κόρακες και μια φτωχή χήρα. Ούτε οι μεν ούτε η δε θα ήταν ποτέ προφανείς λύσεις σύμφωνα με τη δική μας λογική. Να περιμένεις από τον κόρακα να σου φέρει τροφή είναι τρελό, το ίδιο και να περιμένεις να σε ταΐσει μια πάμφτωχη χήρα, που λιμοκτονούσε.

Ο Θεός, όμως, έχει τους δικούς Του τρόπους. Αυτούς που πάντα μας υπερβαίνουν και δεν μπορούμε ποτέ να διανοηθούμε. Αυτό που μας ζητά, δεν είναι να σπάσουμε το κεφάλι μας να βρούμε λύσεις στις δυσκολίες μας, ούτε να χάσουμε τον ύπνο μας από την ανησυχία. Ο Κύριος μάς ζητά κάτι πολύ απλό, αλλά τόσο δύσκολο: να Τον εμπιστευτούμε. "Και πήγε, και έκανε σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου" (Α' Βασιλέων 17:5). Εμπιστεύσου Τον σήμερα στο όποιο πρόβλημά σου κι αν σου πει να κάνεις κάτι, κάνε το. Εκείνος έχει ήδη προνοήσει, γιατί είσαι δικός Του και Τον εμπιστεύεσαι.