"Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη τού Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ, (επειδή, αυτός ήταν από την οικογένεια και την πατριά τού Δαβίδ), για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ' αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγκυος". Λουκάς 2:4-5
Ένα ζευγάρι πλησιάζει στη Βηθλεέμ. Η γυναίκα είναι έγκυος, σχεδόν ετοιμόγεννη. Ελπίζουν να φτάσουν στο χωριό εγκαίρως. Αν και απομένει μια μικρή απόσταση να διασχίσουν, δεν καταφέρνουν τελικά να προλάβουν. Πρέπει να σταματήσουν, γιατί έπιασαν τη γυναίκα οι πόνοι. Το παιδί έρχεται στον κόσμο καθ' οδόν, η γέννα πάει άσκημα, και η μητέρα πεθαίνει. Παρ' όλα αυτά, έχει το χρόνο να προφέρει έναν τελευταίο λόγο, το όνομα του παιδιού: "Βεν-ονί", που σημαίνει "Υιός οδύνης μου". Η θλίψη της Ραχήλ, γιατί αυτή είναι η μητέρα που άφησε ορφανό το μωρό, κατανοείται απόλυτα. Ο Ιακώβ όμως, ο άντρας της, παρά τη μεγάλη του οδύνη, μέσα σε μια πάλη θάρρους και παρηγοριάς, αλλάζει το όνομα του γιου του σε "Βενιαμίν", "Υιός δεξιάς". Μέσα από τα δάκρυά του, σήκωσε το κεφάλι ψηλά, κοίταξε Εκείνον που το επέτρεψε, και Τον εμπιστεύτηκε. Έτσι ο γιος του πένθους και του πόνου του, έγινε η παρηγοριά και η δύναμή του.

Για τη Μαρία, ο Ιησούς δε θα γίνει Γιος της οδύνης της παρά μόνο στα πόδια του σταυρού, όταν "ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή" της (Λουκάς 2:35). Για το Θεό, όμως, ο Ιησούς θα είναι ο Γιος της δεξιάς Του, Εκείνος που θα εκτελέσει τη βουλή Του και θα γίνει με τη θυσία Του Σωτήρας όλων όσων θα πιστεύσουν σ' Αυτόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου