Ανανέωση

" [...] να αποβάλετε από πάνω σας τον παλιό άνθρωπο, αυτόν κατά την προηγούμενη διαγωγή, που φθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές επιθυμίες· και να ανανεώνεστε στο πνεύμα τού νου σας..." Εφεσίους 4:22-23.

Η ανανέωση είναι κάτι που όλοι επιθυμούμε. Ανανέωση λόγω διακοπών, ανανέωση της γκαρνταρόμπας,  ανανέωση της διακόσμησης του σπιτιού, ανανέωση προσώπου, ανανέωση  πνεύματος.

Ως χριστιανοί της ουσίας, και όχι του τύπου, η Βίβλος μάς παρακινεί να απορρίπτουμε τον παλιό, σαρκικό άνθρωπο. Εκείνον που είχε μάθει να ζει σύμφωνα με τον δικό του τρόπο και τις δικές του επιθυμίες, και να ανανεωνόμαστε στον εσωτερικό μας άνθρωπο.

Δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί κάποιος στον Χριστό, αν δεν καταβάλλει κάποια προσπάθεια. Ο Θεός  χάρισε δωρεάν  τη σωτηρία Του στον άνθρωπο και δεν απαίτησε απ' αυτόν τις δικές του μάταιες προσπάθειες για να σωθεί, γιατί, ούτως ή άλλως, δεν θα μπορούσε τίποτα να καταφέρει. Ωστόσο, ο Θεός ζητά από τον άνθρωπο να συμμετέχει με τον προσωπικό αγώνα του στην πνευματική του αύξηση, αφού έχει σωθεί. "Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει τον Κύριο" (Εβραίους 12:14) 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ανανεωθούμε πνευματικά. Ακολουθώντας τις συνήθειες του Χριστού στην επικοινωνία Του με τον Πατέρα, στην προσευχή, στη γνώση των Γραφών, στην υπηρεσία και πόσα άλλα ακόμη.

Αλλάζοντας, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, ο οποίος μπορεί να μη μας φαίνεται αμαρτωλός. Αν, όμως, αφήσουμε το Πνεύμα του Θεού να μας ελέγξει, θα δούμε πόσο σαρκικά και επιπόλαια σκεφτόμαστε συχνά. Πόσο εγωισμό κρύβουμε, πόσους φόβους, πόση σκληρότητα και έλλειψη αγάπης.

Τέλος, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε. Αν το πνεύμα μας τρέφεται καθημερινά από τον Λόγο του Θεού και το  Άγιο Πνεύμα μάς γεμίζει, δεν μπορεί να μην υπακούσουμε σ' αυτά που μας λέει. Αν ανανεωνόμαστε στο πνεύμα μας, θα είμαστε διαφορετικοί και δεν θα συμπεριφερόμαστε με την παλιά, άχαρη διαγωγή μας.

Η δική σου ιστορία

"Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια". B' Πέτρου 3:9.

Η μετάνοια του Σαύλου, από την Ταρσό της Κιλικίας, στον δρόμο για τη Δαμασκό, είναι πράγματι αποτέλεσμα μιας θαυμαστής επέμβασης του Θεού στη ζωή του μετέπειτα αποστόλου Παύλου. Ένας διώκτης και αρνητής γίνεται χριστιανός.

Η μετάνοια ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου, μ' έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από εκείνον του Παύλου, φανερώνει επίσης το ξεχείλισμα της χάρης του Θεού. Ένας ευσεβής στρατιωτικός αποκτά σωτηρία, αυτός και το σπίτι του.

Η μετάνοια της Λυδίας στους Φιλίππους είναι απλή, μα όχι λιγότερο εκπληκτική. Η καρδιά της άνοιξε στο μήνυμα του Θεού κοντά σ' ένα ποτάμι. Η πίστης της στον Χριστό την έσπρωξε να βαπτιστεί και να ανοίξει το σπίτι της για να φιλοξενήσει τους εργάτες του ευαγγελίου.

Η μετάνοια του φύλακα του δεσμωτηρίου στους Φιλίππους είναι σπουδαία. Χρειάστηκε ένας δυνατός σεισμός, να ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής από μόνες τους, και να λυθούν τα δεσμά των κρατουμένων, ώστε ο φρουρός να συγκλονιστεί για τις αμαρτίες του και να πει: "Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;" (Πράξεις 16:30).

"Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένειά σου" (Πράξεις 16:31) είναι μια απάντηση που δεν είχε αντίκρισμα μόνο για εκείνον και το σπίτι του. Και σήμερα, ο Θεός εξακολουθεί να απευθύνεται στους ανθρώπους με αντίστοιχους τρόπους.

Πόσοι άνθρωποι έως σήμερα, με διαφορετική καταγωγή και χρώμα, με διαφορετικά υπόβαθρα και επαγγέλματα, ήρθαν στον Χριστό, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο. Εσύ, έχεις τη δική σου ιστορία μετάνοιας; Έχεις να θυμάσαι τη μέρα που η καρδιά σου στράφηκε στον Χριστό και βρήκε ανάπαυση;

Προσεγγίζοντας τη Βίβλο

"Γιε μου, αν δεχθείς τα λόγια μου, και αποθησαυρίσεις τις εντολές μου μέσα σου,  ώστε το αυτί σου να προσέξει στη σοφία, να στρέψεις την καρδιά σου στη σύνεση· [...] τότε, θα εννοήσεις τον φόβο τού Κυρίου, και θα βρεις την επίγνωση του Θεού". Παροιμίες 2:1-2,5.

Η Βίβλος είναι ο Λόγος του αιώνιου Θεού, αντίθετα ο άνθρωπος είναι ένα πεπερασμένο ον απ' όλες τις πλευρές. Όταν κάποιος μελετά την Αγία Γραφή, δεν τα καταλαβαίνει όλα, γιατί δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Δεν είναι παράλογο, συνεπώς, να αποδεχτεί τα όριά του. Δεν είναι, επίσης, παράλογο να μην προσπαθήσει να τα εξηγήσει όλα -εφόσον δεν τα καταλαβαίνει- αλλά να δεχτεί ως αληθινές τις διαβεβαιώσεις του Θεού.

Οι μαθητές του Χριστού δεν καταλάβαιναν συχνά τι εννοούσε ο Κύριος μ' αυτά που τους έλεγε. Τα δέχτηκαν όμως, και τα λόγια αυτά φωτίστηκαν μέσα τους στη συνέχεια. Αυτό που πιθανόν σήμερα να μας φαίνεται ακατανόητο, αύριο μπορεί να γίνει διάφανο και αντιληπτό.

Η Βίβλος παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη συνέπεια και συνοχή. Πόσοι αναγνώστες της δεν εντυπωσιάστηκαν από την ενότητα του μηνύματος και της σκέψης που εκθέτει. Το κάθε κομμάτι αποτελεί μέρος ενός συνόλου, και γι' αυτό θα πρέπει να κατανοηθεί και να ερμηνευθεί σε σχέση με το σύνολο των γραφομένων και όχι αποσπασματικά. Τα διάφορα χωρία της Βίβλου συμπληρώνουν το ένα το άλλο και δίνουν ερμηνείες σε δυσκολονόητα αποσπάσματα. Όσο περισσότερο κανείς τη μελετά, τόσο η γνώση του αυξάνεται και η κατανόησή του βαθαίνει.

Ας διαβάζουμε τη Βίβλο με πνεύμα γνήσιας αναζήτησης, που επιθυμεί να καταλάβει και να διδαχθεί από τον Θεό. Ας βάλουμε στην άκρη τα νομίζω μας, τις δικές μας ερμηνείες και τις διαμορφωμένες αντιλήψεις. Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον Λόγο του Θεού, και κατ' επέκταση τον ίδιο τον Θεό, μόνο αν αφήσουμε Εκείνον να μας  διδάξει με τον Πνεύμα Του.

Έχασα τη μέρα μου

"Επειδή, «κάθε σάρκα είναι σαν χορτάρι και κάθε δόξα ανθρώπου σαν άνθος τού χορταριού· ξεράθηκε το χορτάρι, και το άνθος του ξέπεσε·  ο λόγος, όμως, του Κυρίου μένει στον αιώνα». Α' Πέτρου 1:24-25.

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Σουητώνιο, όταν ο αυτοκράτορας Τίτος είχε περάσει μια μέρα χωρίς να βρει την ευκαιρία να κάνει  το καλό ή να δώσει χάρη, είχε τη συνήθεια να λέει: "Έχασα τη μέρα μου!"

Αυτά τα λόγια του Ρωμαίου αυτοκράτορα είναι σοφά και αξίζει να τα σκεφτούμε. Μπορούμε να χάσουμε τη μέρα μας όντας πολύ απασχολημένοι! Ο μοντέρνος άνθρωπος βιάζεται τόσο που τις περισσότερες φορές τού διαφεύγει η ουσία. Θα σκεφτεί κανείς, βέβαια, ποια είναι η ουσία. Η ουσία δεν είναι ο χρόνος που τρέχει και χάνεται, αλλά εκείνος που δεν περνάει και παραμένει ένα διαρκές παρόν: δηλαδή, η αιωνιότητα.

Αν δεν έχεις γνωρίσει τον Χριστό ως Σωτήρα σου και σήμερα κάνεις αυτό το βήμα, ούτε η μέρα σου ούτε η ζωή σου ούτε η αιωνιότητά σου θα είναι χαμένες. 

Απ' την άλλη πλευρά, και ο χριστιανός έχει κάτι να μάθει από τη στάση αυτού του εθνικού αυτοκράτορα. Ο αριθμός των ημερών μας είναι καθορισμένος εδώ στη γη και αυτές περνούν ταχύτερα "από την κερκίδα τού υφαντή" (Ιώβ 7:6). Ούτε να τις παρατείνουμε μπορούμε ούτε να ξαναζήσουμε μια μέρα από την αρχή. Ας τις ζήσουμε με σοφία, υπηρετώντας τον Κύριο μας.

Ας μην είναι χαμένες οι μέρες μας. Χαμένες μέρες σημαίνει χαμένα χρόνια. Χαμένα χρόνια για την ψυχή μας, για τους  ανθρώπους γύρω μας, για τον ίδιο τον Κύριο τελικά! Για τη διαχείριση των ετών που ο Θεός μάς χαρίζει, το ξέρουμε ότι θα δώσουμε λόγο. Επειδή, λοιπόν, θα μας ζητηθεί ο απολογισμός τους, ας κάνουμε τις μέρες μας εδώ στη γη χρήσιμες. Έτσι, η σύντομη ζωή μας θα έχει καρπό που θα μένει αιώνια.

Ο πόλεμος των ελιγμών

 "Και ο Κύριος είπε: Σίμωνα, Σίμωνα, δες, ο σατανάς σάς ζήτησε, για να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι". Λουκάς 22:30.

Τι είναι "ο πόλεμος των ελιγμών"; Είναι μια νέα τακτική πολέμου που υιοθετούν οι πρωτοπόροι στρατοί  και χαρακτηρίζει την εποχή που διανύουμε. Η πρακτική του δεν εστιάζει σε έναν πόλεμο φθοράς, με καταστροφή του υλικού και ανθρώπινου δυναμικού, που έχει συνέπεια τη διάλυση του εχθρού. Αυτός ο τύπος πολέμου στοχεύει πρωτίστως στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του εχθρού. Στην εξασθένηση της θέλησής του να πολεμάει. Στην εξουδετέρωση των δυνατών του σημείων και στη δημιουργία χάους και αναταραχής. Εφαρμόζοντας  ποικίλες μεθόδους, θριαμβεύει με λιγότερο κόστος σε όλα τα επίπεδα.

Ως χριστιανοί δίνουμε συχνά μάχες στη ζωή μας. Σ' αυτές υπάρχει εχθρός που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τον οποίο καλούμαστε  να νικήσουμε. Και αυτός έχει μια τακτική με την οποία μας επιτίθεται, η οποία ταιριάζει πολύ με τον παραπάνω τύπο.

Στις μέρες μας δεν χρειάζονται μεγάλα πλήγματα για να εξοντωθούν οι χριστιανοί των δυτικών κοινωνιών. Ο "πόλεμος των ελιγμών" είναι πολύ πιο αποτελεσματικός, καθώς ο εχθρός εκμεταλλεύεται καθαρά τις αδυναμίες μας. Τι είναι αυτά που αγαπάμε; Τον πλούτο Την αποδοχή; Τα παιδιά μας; Την όμορφη ζωή; Θα μας χτυπήσει εκεί. Τι είναι αυτό που μας ταλαιπωρεί; Ένα οικογενειακό πρόβλημα; Μια αρρώστια; Συγκρούσεις; Κούραση και απογοήτευση; Θα διεξάγει τον πόλεμό του σ' αυτό ακριβώς το έδαφος που είμαστε ανίσχυροι, ώστε να κάμψει τη θέλησή μας να αντιστεκόμαστε. Τέλος, ποια είναι τα δυνατά μας σημεία; Η προσευχή, η μελέτη της Βίβλου και η επικοινωνία μας με άλλους χριστιανούς; Αυτά θα πρέπει να εξουδετερωθούν και στη θέση τους να μπει η αμφισβήτηση, σύγχυση και χάος.

Ζούμε σε μια εποχή που η τακτική του πνευματικού πολέμου έχει μεταβληθεί ριζικά. Ας ζητάμε από τον Θεό σοφία,  ώστε να μας αποκαλύπτει τις μεθοδίες του εχθρού, δύναμη ώστε να μην παραιτούμαστε από τα διάφορα πλήγματα και αγάπη για να αγκαλιάσουμε τόσο τον Λόγο Του όσο και τους αδελφούς μας.

Στάσου εκεί που είσαι

" [...] ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού". Α' Κορινθίους 15:57.

Ο Γεδεών, κριτής του λαού Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη, κλήθηκε να συμμετάσχει σε μια "περίεργη" μάχη. Οι οδηγίες που του δόθηκαν από τον Κύριο ηχούν παράξενες, για να μην πω αστείες,  τόσο για την εποχή εκείνη και πολύ περισσότερο σήμερα. Με σάλπιγγες, στάμνες και λαμπάδες δεν εξορμείς για να αντιμετωπίσεις τον εχθρό. Ούτε φυσικά περιμένεις να κερδίσεις μια μάχη με τέτοια μέσα. Παρ' όλα αυτά, ο Γεδεών έτσι νίκησε τους εχθρούς του.

Το θαυμαστό είναι ότι δεν πολέμησαν σώμα με σώμα., διότι ο "κάθε ένας στάθηκε στη θέση του ολόγυρα στο στρατόπεδο..." (Κριτές 7:21), και ο Θεός έσπειρε τέτοια σύγχυση και ταραχή στα μυαλά του αντίπαλου στρατού που ο ένας άρχισε να ξεκάνει τον άλλο.

Έχεις δώσει ποτέ μια τέτοια μάχη; Μάχη που δεν γίνεται "ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια" (Εφεσίους 6:12). Αυτοί έχουν στόχο να κλονίσουν την πίστη μας στην αλήθεια και την πιστότητα του Θεού. Αυτοί έχουν στόχο να μας κάνουν να υποχωρήσουμε, να λουφάξουμε. Να πάψουμε να ελπίζουμε σ' έναν Παντοδύναμο Θεό. Να πάψουμε να μαχόμαστε για ό,τι αξίζει και μένει. Να εγκαταλείψουμε σε διάφορους τομείς της ζωής μας.

Θα υπακούσουμε στον Κύριο και θα σταθούμε εκεί που είμαστε. Όπως μας έδειξε ο Θεός με το Πνεύμα Του  μέσα από την Γραφή. Πατάμε στο σταθερό έδαφος του Λόγου του Θεού και μένουμε εκεί. Θα αφήσουμε στην άκρη τις συνθήκες, τους εχθρούς, τα αδύναμα μέσα που νομίζουμε ότι έχουμε στην κατοχή μας. Τα όπλα τού πολέμου μας "δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων" (Β' Κορινθίους 10:4). Θα σταθούμε, ακόμη κι αν φοβόμαστε, για να δούμε τον Θεό να νικάει  για χάρη μας.

Τίποτα μη αναστρέψιμο

"Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Να επιστρέψετε σε μένα, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, και θα επιστρέψω σε σας..." Ζαχαρίας 1:3.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ο δυτικός κόσμος πίστεψε ότι ο πλούτος και οι όλο και καλύτερες συνθήκες ζωής θα έκαναν τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, γενναιόδωρους και σπλαχνικούς. Όμως, η πραγματικότητα έδειξε ότι η βελτίωση του επιπέδου ζωής δεν ικανοποίησε τη μεγάλη μάζα των ατόμων και προκάλεσε πολλά προβλήματα σχετικά με τον καταμερισμό του πλούτου, τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Ο πλούτος δημιούργησε κι άλλες ανάγκες, ψεύτικες, υπερβολικές και συχνά διεφθαρμένες. Οι  άνθρωποι ζήτησαν άπληστα όλο και περισσότερα και θυσίασαν, στο βωμό της επιτυχίας και του χρήματος, αναντικατάστατες αξίες για την πνευματική και ψυχική τους ευημερία.

Αφήνοντας οριστικά έξω από το πεδίο των στόχων του τον Θεό, ο άνθρωπος έκλεισε την πόρτα της ευτυχίας του. Αφήνοντας, επίσης, τις αξίες της οικογένειας, της φιλίας, και άλλων ηθικών αξιών, που του φάνηκε ότι στέκονταν εμπόδιο, έκλεισε ακόμη μια σπουδαία πόρτα που οδηγεί στη χαρά.

Χωρίς την αγάπη και την ειρήνη του Θεού μέσα στην καρδιά μας, τι μένει; Χωρίς την αγάπη των συνανθρώπων μας, την αμοιβαιότητα και την κατανόηση, τι μένει; Καταντήσαμε "άνθρωποι μηχανές",  που δουλεύουν χωρίς να απολαμβάνουν τα απλά πράγματα. Που φροντίζουν την εικόνα τους και φορούν χαμόγελα για να κρύψουν συχνά το μέγεθος της διάψευσης, των φόβων και της μοναξιάς.

Όταν ένα "μοντέλο ζωής" αποτυγχάνει και αποδεικνύεται ψεύτικο, γιατί να συνεχίζουμε να το ακολουθούμε; Δεν έχουμε, άραγε, το σθένος να πούμε όχι στο κύμα που παρασύρει στη δυστυχία τις ζωές μας; Ας ανοίξουμε ξανά την πόρτα στην αγάπη και την αλήθεια του Θεού, τον οποίο διώξαμε κακήν κακώς, και στους γύρω μας, που τους θεωρήσαμε περιττούς. Δεν υπάρχουν πράγματα μη αναστρέψιμα όσο ζούμε! Πάντα υπάρχει περιθώριο αλλαγής του ρου της ζωής και της κοινωνίας μας. Αν το θέλουμε φυσικά.

Αντίπερα

"Και κατά την ημέρα εκείνη, όταν έγινε βράδυ, τους λέει: Ας περάσουμε αντίπερα". Μάρκος 4:35.

Αφήνοντας τα πλήθη που Τον ακολουθούσαν, ο Χριστός λέει στους μαθητές Του: "Ας περάσουμε αντίπερα". Εφόσον ήταν Αυτός που έδινε την εντολή -και ο οποίος θα τους συνόδευε- υπήρχε ποτέ περίπτωση να μη φτάσουν ασφαλείς στον προορισμό τους; 

Εκείνος επέτρεψε τη θύελλα να ξεσπάσει. Εκείνος είναι που "προστάζει, και σηκώνεται άνεμος καταιγίδας, και ξεσηκώνει τα κύματά της" (Ψαλμός 107:25). Ο Δημιουργός των φυσικών στοιχείων είναι Εκείνος που έχει και τον απόλυτο έλεγχό τους. Αν στη ζωή μας ο Κύριος έχει επιτρέψει μια θύελλα, είναι η ώρα για να δοκιμαστεί η πίστη μας. Όποια κι αν είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, είναι όλα "προγραμματισμένα"  και ελεγχόμενα από Εκείνον.

Το επεισόδιο αυτό μας θυμίζει τη δύναμη του Κυρίου μας, αλλά και την αδυναμία της ανθρώπινης πίστης. Οι μαθητές τα έχασαν και άρχισαν να απελπίζονται. "Τι κάνει επιτέλους αυτός ο Κύριος; Πώς είναι δυνατόν να κοιμάται και να μη νοιάζεται για ό,τι μας συμβαίνει;" θα σκέφτηκαν.

Πόσες φορές δεν είπαμε το ίδιο; Πόσες δεν φωνάξαμε: "Σήκω επάνω, γιατί κοιμάσαι, Κύριε; Σήκω επάνω, μη μας αποβάλεις για πάντα" (Ψαλμός 44:23), όταν καταστάσεις που μας ξεπερνούσαν, καταστάσεις που δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε, μας γέμισαν πανικό και έκαναν το μυαλό μας να σταματήσει. Και ο Κύριος έμοιαζε να μην ανησυχεί και έκανε "σαν να μην τρέχει τίποτα". Κι όμως, λίγο έλειψε να βουλιάξουμε...

Δεν είναι χωρίς λόγο που ο Θεός μάς έφερε σε μια τέτοια θέση. Αγωνιζόμαστε με μικρή δύναμη και συχνά τα μέσα και οι δυνάμεις μας εξαντλούνται.  Η πίστη μας κλονίζεται. Και είναι τότε που, εξαντλημένοι, φωνάζουμε σ' Εκείνον ο οποίος μόνος μπορεί να μας ελευθερώνει από τις ανάγκες μας (Ψαλμός 107:6). Μήπως σ' ένα τέτοιο σημείο αδυναμίας  ο Κύριος ήθελε να μας οδηγήσει, για να μας μάθει ότι "Ο Θεός μας, είναι Θεός σωτηρίας" (Ψαλμός 68:20);

Το σπασμένο πόδι

"Αν και ο αμαρτωλός πράττει κακό εκατό φορές, και μακροημερεύει, εγώ όμως γνωρίζω σίγουρα ότι θα είναι καλό σ' εκείνους που φοβούνται τον Θεό, εκείνοι που φοβούνται από το πρόσωπό του". Εκκλησιαστής 8:12.

Η βασίλισσα της Αγγλίας, Μαρία Τυδώρ (1510-1558), γνωστή με το προσωνύμιο "Μαρία η Αιμοσταγής" διέταξε, λέγεται, το κάψιμο στην πυρά πάνω από 300 αντιφρονούντων χριστιανών και άφησε πολλούς άλλους στη φυλακή. Ένας απ' αυτούς, με το όνομα Glipin, περίμενε την εκτέλεσή του λόγω της πίστης του.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στον διάσημο Πύργο του Λονδίνου, του άρεσε να επαναλαμβάνει βιβλικά εδάφια  που τον στήριζαν, όπως: "όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό" (Ρωμαίους 8:28). Μια μέρα, του συνέβη να γλιστρήσει στα σκαλιά του Πύργου και να σπάσει το πόδι του. Και ενώ βογκούσε από τον πόνο, ο φύλακας άρχισε να τον κοροϊδεύει για την πίστη του και για το εδάφιο που συνήθιζε να επαναλαμβάνει. "Ε, δεν μπορείς να πεις τώρα ότι αυτό το σπασμένο πόδι σου θα είναι για το καλό σου!" -Κι όμως, είναι αλήθεια. Εφόσον το λέει ο Θεός, έτσι είναι, ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε".

Την επομένη, χωρίς να το ξέρει, ήταν η μέρα που θα τον εκτελούσαν. Επειδή όμως η μεταφορά του τραυματισμένου κατάδικου δημιουργούσε προβλήματα, τον άφησαν στη φυλακή. Λίγο καιρό μετά, η βασίλισσα Μαρία πέθανε. Η Ελισάβετ Α' ανέβηκε στον θρόνο και με διάταγμά της έπαψαν οι διώξεις και οι εκτελέσεις, έτσι ο Gilpin απελευθερώθηκε.

Πιστεύουμε στον Λόγο του Θεού; Αν, όταν μας συμβαίνουν αναποδιές και δυσκολίες, μπορούσαμε με πίστη να επαναλάβουμε ότι "όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό" θα ήταν διαφορετική η μέρα μας και η ζωή μας. Αντί για φόβο, γκρίνια και αυτολύπηση, θα είχαμε χαρά και δύναμη. Θα είχαμε γαλήνη στην ψυχή μας. Μήπως επειδή δεν το πιστεύουμε,  μένουμε μίζεροι και ταλαίπωροι και στερούμαστε των επεμβάσεων του Κυρίου;

Παίζοντας με το αίμα

"[...] δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·  ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό". Ρωμαίους 3:23-24.

Όταν σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας, θεωρούμε, χωρίς φυσικά να το διαλαλούμε, ότι είμαστε άνθρωποι αξιοπρεπείς και έντιμοι. Ωστόσο, συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε έτσι όπως νομίζουμε. Ένα ξέσπασμα οργής, μια εγωιστική συμπεριφορά, σκέψεις κακίας και ζήλιας, σκληρή κριτική, και πόσα ακόμη δεν κάνουμε, που μας εκπλήσσουν και μας θυμίζουν ότι δεν είμαστε  τόσο "σωστοί" όσο θέλουμε να πιστεύουμε.

Η Βίβλος, σαν καθρέφτης, μας δείχνει ότι είμαστε όλοι αμαρτωλοί και ένοχοι μπροστά στα μάτια του Θεού, ο οποίος είναι άγιος και δίκαιος. Και για όσους αντιλαμβάνονται την αμαρτία τους, υπάρχει η θυσία του Χριστού, που δικαιώνει τον κάθε μετανοημένο άνθρωπο και του χαρίζει αιώνια ζωή. 

Μόνο πλυμένοι με το αίμα του Χριστού μπορούμε να σταθούμε στην παρουσία του Θεού χωρίς φόβο και κατάκριση. Εκείνος πλήρωσε για τα λάθη και τις αστοχίες μας. Εκείνος μας καλύπτει με τη χάρη Του και είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει κάθε φορά που Του το ζητάμε.

Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι ένας λόγος για να εξακολουθήσουμε να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Επειδή υπάρχει "ανοιγμένη πηγή [...] για την αμαρτία, και για την ακαθαρσία" (Ζαχαρίας 13:1) -το αίμα του Χριστού-  έχουμε την αίσθηση ότι η αμαρτία έχει χάσει την αποτροπιαστική εικόνα της για τον Θεό. Εφόσον συγχωρείται, δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κανείς!

Ο Θεός συγχωρεί πάντα πλούσια όταν μετανοούμε, αλλά είναι επίσης "φωτιά που κατατρώει" (Εβραίους 12:29). Ο Κύριος περιμένει από μας τον σεβασμό, την αγάπη, την υπακοή. Μια τέτοια μεγάλη θυσία, σαν του Ιησού στον σταυρό, δεν μπορεί κανείς να την αντιμετωπίσει με επιπολαιότητα και ελαφρότητα. Δεν μπορεί να την καταπατήσει και να θεωρήσει "κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε" (Εβραίους 10:29). Η προσφορά του Χριστού ήταν ασύλληπτη για τη δική μας αναξιότητα για να παίζουμε με το αίμα Του.

Κανένας αποκλεισμένος

" [...] εκείνον που έρχεται σε μένα, δεν θα τον βγάλω έξω". Ιωάννης 3:37.

Διαβάζοντας τα ευαγγέλια βλέπουμε τον Ιησού να δέχεται όλους εκείνους που πήγαιναν σ' Αυτόν. Τυφλοί, παράλυτοι, λεπροί, κωφάλαλοι, τελώνες, πόρνες... Ο Χριστός είναι το ίδιο πρόθυμος και σήμερα να δώσει ανακούφιση και ειρήνη σε όλους όσους στρέφονται σ' Εκείνον. "Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω" (Ιωάννης 11:28). Είναι μια πρόσκληση και μια υπόσχεση ταυτόχρονα που γίνεται πραγματικότητα για όσους την αποδέχονται και την πιστεύουν. Για όσους κάνουν το βήμα να πάνε στον Χριστό και να Του αφήσουν τη ζωή τους. 

Στον 21ο αιώνα πόσες προσπάθειες δεν γίνονται σε ατομικό, κρατικό και παγκόσμιο επίπεδο, ώστε ν' απαλειφθούν οι διακρίσεις, να περιοριστεί ο κοινωνικός αποκλεισμός, να ευαισθητοποιηθούν οι κοινωνίες στην αποδοχή και την στήριξη των αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων. Εντούτοις, υπάρχουν εκατομμύρια άτομα που είναι "αποκλεισμένα", που κατατάσσουν τους εαυτούς τους στους φτωχούς, τους μόνους και τους μη ευνοούμενους της ζωής.

Ο Θεός, από την πλευρά Του, δεν αποκλείει κανένα δημιούργημά Του. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν υπάρχει χώρος μέσα στην καρδιά Του γι' αυτόν. Ότι δεν υπάρχει σωτηρία και συγχώρεση γι' αυτόν. Αν κάποιος πει: "Δεν είναι για μένα", θα είναι γιατί ο ίδιος δεν επιθυμεί να λυτρωθεί και όχι γιατί ο Θεός δεν του έδωσε τη δυνατότητα.

Ο Θεός προηγήθηκε στην αγάπη Του. "Εμείς τον αγαπάμε, επειδή αυτός πρώτος μάς αγάπησε." (Α΄Ιωάννου 4:19). Ο Θεός προηγήθηκε στην προσφορά Του: "Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή" (Ιωάννης 3:16). 

 Δεν θα καταφέρεις ποτέ μόνος σου να σβήσεις τις αμαρτίες σου και να διαγράψεις το παρελθόν σου. Δεν θα μπορέσεις να διορθωθείς, όσο κι αν προσπαθήσεις. Δεν θα μπορέσεις να εξασφαλιστείς ούτε από το κακό ούτε από τον διάβολο ούτε από τον θάνατο με τις δικές σου δυνάμεις. Πήγαινε στον Θεό όπως είσαι σήμερα και άφησε Τον να κάνει για σένα αυτά που δεν μπορείς να κάνεις εσύ.

Συνεργάτης χωρίς διάκριση

"Και παρακαλώ κι εσένα, γνήσιε σύντροφε, να τις βοηθάς, αυτές που συναγωνίστηκαν μαζί μου στο ευαγγέλιο, μαζί και με τον Κλήμη και τους υπόλοιπους συνεργάτες μου, των οποίων τα ονόματα είναι στο βιβλίο τής ζωής". Φιλιππησίους 4:3.

Αν είσαι άνθρωπος που πιστεύεις στον Θεό και έχεις  παραδώσει τη ζωή σου σ' Αυτόν, τότε είσαι ένα μέλος της ουράνιας οικογένειας. Η παρουσία σου στη γη δεν είναι χωρίς νόημα. Δεν είσαι ένας περαστικός τουρίστας. Ούτε κάποιος που απλά απολαμβάνει τις όποιες ευλογίες και ευεργεσίες του Κυρίου. Ούτε φυσικά έμεινες στη γη για να βασανίζεσαι, ενώ οι γύρω σου περνάνε τόσο καλά.

Αν ο Θεός σε κρατάει εδώ στη γη, δεν είναι μόνο για να σε καθαρίσει και να σε αγιάσει. Η Βίβλος λέει: "Εσείς, όμως, είστε «γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο», λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως·" (Α΄ Πέτρου 2:9). Είσαι και είμαι εδώ για να φανερώνουμε στους γύρω μας με τη ζωή μας τις αρετές του Θεού. Να δείχνουμε στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στο περιβάλλον μας όχι τι λέει ο Θεός, αλλά πώς είναι ο Θεός. Είμαστε εδώ για Εκείνον.

Ταυτόχρονα, ο καθένας μας έχει τη δική του αποστολή. Ο Θεός μοίρασε σε όλους μας χαρίσματα. Μας κάνει την τιμή να συμμετέχουμε στην εξάπλωση της βασιλείας Του, χωρίς προσωπικές διακρίσεις. Και αυτή μας η συμμετοχή  είναι συχνά ένας αγώνας, σε όποιο πόστο κι αν είμαστε. 

Ό,τι και αν κάνεις, όποια διακονία ο Θεός σού έδωσε, μικρή ή μεγάλη, αγωνίζεσαι για το ευαγγέλιο του Κυρίου. Γι' αυτό εργάσου με πιστότητα και επιμέλεια. Εργάσου "από ψυχής, σαν στον Κύριο, και όχι σε ανθρώπους" (Κολοσσαείς 3:23). Είσαι δικός Του συνεργάτης και ταυτόχρονα συναγωνιστής με τόσους άλλους πιστούς που έχουν την τιμή να υπηρετούν τον Βασιλιά του Σύμπαντος!

Δεν προσευχήθηκες;

"Και κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε στο βουνό για να προσευχηθεί· και διανυχτέρευε στην προσευχή τού Θεού. Και όταν έγινε ημέρα, φώναξε τους μαθητές του· και διάλεξε απ' αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους". Λουκάς 6:11.

Τι ωραία σκηνή! Ο Κύριος διανυκτέρευσε στην προσευχή πριν επιλέξει τους δώδεκα μαθητές Του. Μεγάλο μάθημα για εμάς σήμερα. Υπάρχει στη ζωή μας ο καιρός της προσευχής, κυρίως όταν πρόκειται να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, μα υπάρχει εξίσου και ο καιρός της επιλογής και της δράσης. 

Κάποιοι άνθρωποι δεν προχωρούν ποτέ σε αποφάσεις. Παραμένουν "εγκλωβισμένοι" σε ατέρμονες προσευχές από φόβο να κάνουν κάποιο συγκεκριμένο βήμα. Έτσι η προσευχή γίνεται ένα "καταφύγιο" όπου βασιλεύει η δειλία και η αναποφασιστικότητα. Άλλοι πάλι ρίχνονται στις δικές τους ενέργειες και εκ των υστέρων θυμούνται ότι πρέπει να προσευχηθούν. Και άλλοι δεν προσεύχονται ποτέ για τίποτα...

Γιατί προσευχόμαστε; Επειδή θέλουμε να λάβουμε πράγματα από τον Θεό. Επειδή χρειαζόμαστε απαντήσεις και λύσεις. Εφόσον προσευχηθήκαμε και αφιερώσαμε τη θέλησή μας στη βουλή του Θεού, πρέπει να προχωρήσουμε όπως μας έδειξε. Εφόσον τα αφήσαμε όλα χωρίς όρους στα  πόδια Του, δεν πρέπει να οπισθοχωρούμε, να αναβάλλουμε ή να διστάζουμε.

Και αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ακριβώς τα φανταζόμασταν ή περιμέναμε, δεν πρέπει να αφήσουμε την απογοήτευση να μας κυριεύσει. Εξάλλου, δεν προσευχηθήκαμε για να εξαναγκάσουμε τον Θεό να μπει στα δικά μας σχέδια και να κατευθύνει τα πράγματα όπως εμείς θέλουμε, αλλά όπως Αυτός έχει σχεδιάσει. Αν υπάρχουν απρόσμενες εξελίξεις ή περίπλοκες συνθήκες, ας μην χάνουμε την πίστη μας. Οι προσευχές μας δεν θα πάνε σε καμιά περίπτωση χαμένες. Ας αφήσουμε με εμπιστοσύνη τον Κύριο να κατευθύνει τις υποθέσεις μας και τη ζωή μας σύμφωνα με τη δική Του σοφία και αγάπη. Και ας μάθουμε εμείς να ακολουθούμε τα δικά Του σχέδια και το δικό Του χρονοδιάγραμμα και όχι Αυτός τα δικά μας. Ο Κύριος θα ανοίξει τους δικούς Του δρόμους, να είστε σίγουροι.

Από σένα εξαρτάται

"Εκείνη την ημέρα ο Μωυσής ορκίστηκε, λέγοντας: Η γη, που πάτησαν τα πόδια σου, εξάπαντος θα είναι δική σου κληρονομιά, και των γιων σου, παντοτινά· επειδή, ακολούθησες τον Κύριο τον Θεό μου, ολοκληρωτικά". Ιησούς του Ναυή 14:9.

Δώδεκα ήταν οι  κατάσκοποι που στάλθηκαν από τον Μωυσή για να συλλέξουν πληροφορίες για τη γη που ο Θεός τούς είχε υποσχεθεί. Δύο μόνο ήταν εκείνοι που έκαναν μια αναφορά γεμάτη πίστη, που βασιζόταν στη δύναμη και την πιστότητα του Θεού: ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ.

Ο Χάλεβ δεν έμεινε μόνο στα λόγια. Όταν ήρθε η ώρα, έκανε την πίστη του πράξη ζητώντας από τον Ιησού του Ναυή τη γη που του είχε υποσχεθεί ο Θεός. Και πήγε να πολεμήσει ο ίδιος, παρά την προχωρημένη του ηλικία. Ήταν δυνατός τόσο στο πνεύμα όσο και στο σώμα .

Ο Χάλεβ απόλαυσε μια ιδιαίτερη ανταμοιβή κατακτώντας μια γη γιγάντων. Αυτή η γη ποτέ δεν θα γινόταν δική του αν δεν είχε αναλάβει την πρωτοβουλία να τη θέσει υπό την κατοχή του. Ποια θα ήταν η έκτασή της; Τόση όση τα πόδια του θα πατούσαν. Η κληρονομιά του εξαρτιόταν από τη θέλησή του να επεκταθεί με βήματα πίστης στο χώρο που απλωνόταν μπροστά του. 

Ξέρουμε ότι η σωτηρία μας μάς δόθηκε κατά χάρη δια της θυσίας του Χριστού, επειδή πιστέψαμε στο λυτρωτικό έργο Του. Για κάθε επιπλέον πνευματική κατάκτηση και ευλογία  χρειάζεται η δική μας υπακοή και συναίνεση. Ο Χάλεβ έκανε μια επιλογή που τον χαρακτηρίζει ολοκληρωτικά. Φανερώνει τη θέλησή του. Την πίστη του να προχωρήσει μπροστά με εμπιστοσύνη στον Θεό και μια αποφασιστικότητα να μην αφήσει τις υποσχέσεις του Κυρίου να πάνε χαμένες. Ο Χάλεβ εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες που του έδωσε ο Θεός και δεν άφησε ούτε τον φόβο ούτε την κούραση ούτε τη μαλθακότητα να του σταθούν εμπόδιο.

Εμείς έχουμε τον Λόγο του Θεού και το Άγιο Πνεύμα που μας ενθαρρύνει. Έχουμε στη διάθεσή μας τις ανεξάντλητες πηγές Του, που είναι υπέρ αρκετές για κάθε περίσταση. Έχουμε δυνατότητες και ευκαιρίες σε τόσους τομείς. Εμείς θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με όλα αυτά που βρίσκονται μπροστά μας. Αν θα κατακτήσουμε  περισσότερη γη, απλώνοντας το πόδι μας όλο και μακρύτερα, ή αν θα αρκεστούμε σε "λίγα τετραγωνικά" έκτασης.

Ενάρετη γυναίκα γίνεσαι

"Ισχύ και ευπρέπεια είναι ντυμένη· και ευφραίνεται για τον μελλοντικό καιρό". Παροιμίες 31:24.

Τα χαρακτηριστικά της ενάρετης γυναίκας βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στην Αγία Γραφή και θα έπρεπε η γυναίκα να βλέπει τον εαυτό της μέσα απ' αυτόν τον καθρέφτη. Υπάρχουν γυναίκες που αντιλαμβάνονται ότι είναι ελλιπείς σε αρκετούς τομείς όσον αφορά σ' αυτό το πρότυπο. Σε κάποιες λείπει η δύναμη και το θάρρος. Σε άλλες η πραότητα και η επιείκεια. Άλλες ρέπουν προς το κουτσομπολιό και τις μάταιες ενασχολήσεις. Άλλες υποφέρουν από μια κακή κληρονομικότητα.

Το θέμα δεν είναι αν έχουμε τα χαρακτηριστικά της ενάρετης γυναίκας, αλλά αν θέλουμε να γίνουμε μια τέτοια και έως ποιο βαθμό. Όλες μας έχουμε την ίδια αμαρτωλή φύση. Τα αποτυπώματα της αμαρτίας δεν εξαλείφονται τόσο εύκολα ακόμη και όταν δώσουμε τη ζωή μας στον Χριστό να την αλλάξει. Χρειάζεται η καθημερινή δική μας προσπάθεια και συναίνεση. Για κάποιες, ο αγώνας μπορεί να είναι πιο εύκολος,  είτε γιατί μεγάλωσαν σ' ένα σωστό οικογενειακό περιβάλλον, που τις βοήθησε να αποβάλλουν πολλά αρνητικά στοιχεία τους, είτε γιατί ο χαρακτήρας τους τις βοηθά περισσότερο απ' άλλες. Για άλλες, η μάχη είναι δυσκολότερη και οι προσπάθειες που πρέπει να καταβάλλουν περισσότερες.

Ωστόσο, προσεγγίζουμε το πρότυπο της ενάρετης γυναίκας όσο επιθυμούμε και επιμένουμε να αλλάζουμε. Όσο τολμούμε να φέρνουμε στο φως του Θεού τα ελαττώματα και τις ροπές μας, τις αδυναμίες και τις αστοχίες μας, τόσο περισσότερο μοιάζουμε στο βιβλικό πρότυπο. Ο Χριστός έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τον χαρακτήρα μας και να χτίζει μέσα μας έναν νέο άνθρωπο. Αν Του το ζητάμε και  αγωνιζόμαστε γι' αυτό.

Αν θέλουμε να γίνουμε όμορφες και κομψές, δεν προσευχόμαστε! Ψάχνουμε πώς θα το καταφέρουμε, αφιερώνουμε χρόνο και κάνουμε συγκεκριμένες κινήσεις για να το πετύχουμε. Αν θέλουμε να γίνουμε όπως ο Θεός θέλει, δεν πρέπει μόνο να προσευχόμαστε. Πρέπει να κάνουμε, επίσης, συγκεκριμένες πράξεις που θα μας οδηγήσουν σ' αυτό το αποτέλεσμα.

Φωτογραφία από : jesusyoureallineed@tumblr.com

Αξίζει πολλά μια τέτοια γυναίκα

"Μια ενάρετη γυναίκα ποιος θα βρει; Επειδή, μια τέτοιου είδους γυναίκα είναι πολύ πιο πολύτιμη, περισσότερο ακόμα και από τα μαργαριτάρια". Παροιμίες 31:10.

 Η Αγία Γραφή μιλάει για το πόσο σπουδαίο είναι να βρει κανείς ενάρετη γυναίκα. Πολλοί, όταν ακούν να μιλούν για την ενάρετη γυναίκα, μειδιάζουν. Τι να την κάνεις μια ενάρετη γυναίκα;  Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια τραγική παρεξήγηση στη έννοια "ενάρετη γυναίκα".   

Το κεφάλαιο 31 των Παροιμιών, καθώς και άλλα κομμάτια της Βίβλου, δείχνουν ότι η ενάρετη γυναίκα είναι πολύπλευρη. Δεν πρόκειται μόνο για μια γλυκιά, καλή γυναίκα που αγαπά τον άντρα και τα παιδιά της. Που μπορεί να είναι νοικοκυρά, σεμνή  και σέβεται τον Θεό. Αυτή είναι η μια πλευρά της ενάρετης γυναίκας. Υπάρχει και μία άλλη, εξίσου σημαντική μ' αυτήν, που πηγάζει επίσης από τη σχέση της με τον Θεό. 

Η ενάρετη γυναίκα είναι μια δυνατή γυναίκα που στηρίζεται πρώτα απ' όλα στον Κύριο και πατάει γερά στη γη. Αγαπάει αληθινά τον Θεό και έχει σωστό προσανατολισμό στη ζωή της, με επιλογές που τη χαρακτηρίζουν. Έχει ψυχικό πλούτο και πνευματικό περιεχόμενο, τα οποία καλλιεργεί συνεχώς. Έχει αρετές και προτερήματα που εκδηλώνονται με καθημερινές πράξεις.

Η ενάρετη γυναίκα αγαπά να εργάζεται σε πληθώρα έργων. Δραστηριοποιείται μέσα και έξω από το σπίτι της. Δεν αγαπά τη μαλθακότητα, τις περιττές συζητήσεις, την κενόδοξη προβολή. Δεν χάνει τον χρόνο της με ανούσιες ασχολίες. Ξέρει να ανοίγει το στόμα της με σοφία, σεβασμό και ευγένεια. Είναι συνεπής στη διοίκηση του σπιτιού της και στις υποχρεώσεις της. Προνοεί και προλαμβάνει καταστάσεις. Είναι γενναιόδωρη ψυχικά και ξέρει να προσφέρει. Χαίρεται και δεν φοβάται τη ζωή.

Η ενάρετη γυναίκα είναι ντυμένη "ισχύ και ευπρέπεια" (Παροιμίες 31:25). Ισχύ για να υποστηρίξει τις αρχές και τα πιστεύω της. Ισχύ για να στηρίξει και να πολεμήσει, αν χρειαστεί, γι' αυτήν και το σπίτι της. Για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την πίστη. Η ενάρετη γυναίκα είναι πολύτιμη και είναι πράγματι ένα δώρο του Θεού στο περιβάλλον της.

Γυναίκα πίστης και υπακοής

"Και η Μαριάμ είπε: Να! η δούλη τού Κυρίου· ας γίνει σε μένα σύμφωνα με τον λόγο σου". Λουκάς 1:38.

Αν θαυμάζω μια γυναίκα μέσα στην Αγία Γραφή, αυτή είναι η μητέρα του Χριστού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο καρδιογνώστης Θεός την επέλεξε να κυοφορήσει τον Γιο Του. Αν της αξίζει τιμή, αν πρέπει κανείς να τη μνημονεύει, δεν είναι απλά γιατί έφερε τον Χριστό στον κόσμο. Είναι γιατί σε όλη τη διάρκεια της ζωής της ήταν μια γυναίκα πίστης και υπακοής.

Άραγε, δεν της κόστισε τίποτα  αυτή η πίστη και η υπακοή της στον Θεό; Όλα ήταν ανέξοδα και χωρίς πόνο; Από την πρώτη στιγμή που της αναγγέλθηκε το μήνυμα της σύλληψης του Χριστού, έδειξε μια τέλεια υποταγή στα λόγια του Θεού. Εσύ και εγώ, θα δεχόμασταν μια τέτοια έκθεση και ντροπή σαν τη δική της; Κανείς δεν ήξερε τι της είχε λαληθεί από τον άγγελο, και αναρωτιέμαι πώς άκουγε τα σχόλια και έβλεπε τα κουνήματα του κεφαλιού... Ακόμη και ο αρραβωνιαστικός της ήθελε να την διώξει κρυφά, όταν είδε την ανεξήγητη εγκυμοσύνη της. Δεν την ένοιαζε άραγε ποια τροπή έπαιρνε η ζωή της μετά απ' αυτόν "τον στιγματισμό;" Δεν  αγαπούσε τον Ιωσήφ; 

 Και έπειτα, τι ανατροπή στη ζωή και τα σχέδιά τους όταν ο Κύριος τούς ζήτησε να αφήσουν τη χώρα τους και να πάνε στην Αίγυπτο, ώστε να γλιτώσει ο Ιησούς από τα χέρια του Ηρώδη. Δεν είχαν φόβους; Πώς θα ζούσαν εκεί και πότε θα γύριζαν; Τους συγγενείς, τους φίλους, πώς θα τους άφηναν; Μελετήστε και τη συνέχεια της αφιέρωσής της στη βουλή του Θεού, μέχρι το σταυρικό θάνατο του Χριστού, και το τέλος της επίγειας πορείας της. Η μητρική καρδιά της δεν έπαψε να πονά και να αγωνιά. Εντούτοις, υποτάχτηκε στο θέλημα του Θεού και με την υπακοή της έγινε το κατάλληλο όργανο του Θεού για την πραγματοποίηση των αιώνιων σχεδίων Του.

Εσένα, υπάρχουν δείγματα υπακοής και πίστης που φανερώνουν την αφιέρωσή σου στον Θεό; Αν θέλεις να είσαι ένα σκεύος εκλογής του Κυρίου, ένας χρήσιμος άνθρωπος στα σχέδια Του, γίνε ένας άνθρωπος απόλυτης πίστης και υπακοής.

Μην αναχωρήσεις

"  [...] τώρα, λοιπόν, κήρυξε σε επήκοον του λαού, λέγοντας:  Όποιος είναι δειλός και έχει φόβο, ας γυρίσει, και ας φύγει γρήγορα από το βουνό Γαλαάδ..." Κριτές 7:3.

Ο Γεδεών καλείται από τον Θεό να υπακούσει σε μια νέα οδηγία Του πριν δώσει μια μεγάλη μάχη με το εχθρικό στράτευμα των Μαδιανιτών. Πρέπει να "ξεκαθαρίσει" κατά κάποιο τρόπο τον πολεμιστή λαό που είναι μαζί του. Δεν χρειάζονται όλοι αυτοί για τον Κύριο. Είναι πολλοί κατά τη γνώμη Του και υπάρχει η πιθανότητα ο λαός να πιστέψει ότι η νίκη θα είναι αποτέλεσμα της δύναμης και του θάρρους του.

Πώς θα γίνει αυτή η διαλογή; Ο Κύριος απλά δίνει τη δυνατότητα να αναχωρήσουν πρώτα οι δειλοί. Και καθώς ο Γεδεών φωνάζει ότι μπορεί να φύγουν όσοι δειλιάζουν, 22000 χιλιάδες άνδρες αναχωρούν. Φανερό είναι ότι οι όροι της μάχης δεν αφορούν πολεμιστές που έχουν δειλία. Αυτοί καλό είναι να γυρίσουν στην ασφάλεια των σπιτιών τους.

Δειλία! Πόσοι άνθρωποι έχασαν ευλογίες και νίκες από δειλία. Πώς θα υπακούσεις αν φοβάσαι; Πώς θα κάνεις ό,τι ο Θεός θέλει, αν διαρκώς σκέφτεσαι το τι μπορεί να  σου συμβεί; Σε μια μάχη -και για τη ζωή μας οι μάχες είναι πολλές και συχνά πνευματικές- δεν μπορείς να συμμετέχεις αν διαρκώς σκέφτεσαι τα ενδεχόμενα και μετράς τις πιθανές απώλειες. Ο φόβος θα σε παραλύσει κάποια στιγμή. Θα σε κάνει δίγνωμο και αναποφάσιστο. Θα θέλεις να πας μπροστά, αλλά ταυτόχρονα θα θέλεις και να εξασφαλιστείς από τους φόβους σου: την αποτυχία, την έκθεση, τα αρνητικά σχόλια, την ταλαιπωρία, το ξεβόλεμα.

Δίνεις κάποια πνευματική μάχη στη ζωή σου; Ευκαιρία να εμπιστευτείς περισσότερο τον Κύριο. Να Του ζητήσεις να σε κάνει δυνατό, να σε θωρακίσει από τους φόβους σου και να σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεσαι όχι για να νικήσεις - αυτό θα το κάνει Εκείνος- αλλά για να πολεμήσεις με θάρρος.

Οι όροι της μάχης

"Και ο Κύριος είπε στον Γεδεών: Πολύς είναι ο λαός που βρίσκεται μαζί σου, για να παραδώσω τους Μαδιανίτες στο χέρι του, μήπως ο Ισραήλ καυχηθεί εναντίον μου, λέγοντας: Το χέρι μου με έσωσε". Κριτές 7:2.

Και τώρα ο Γεδεών καλείται να κατέβει στη μεγάλη μάχη. Έχει ήδη κάνει πράξεις υπακοής που έχουν επιβεβαιώσει την "ποιότητα" της πίστης του. Δεν είναι τυχαίο που ο Θεός τον διάλεξε. Εντούτοις, πάλι πρέπει να υπακούσει σε νέες εντολές. Στο συγκεκριμένο "συμβούλιο πολέμου" του Κυρίου δεν υπάρχουν πολλές εισηγήσεις. Ούτε υποβάλλονται σχέδια επίθεσης και δράσης, διότι ο τρόπος διεξαγωγής του καθορίζεται με απόλυτη ακρίβεια από τον ίδιο τον Κύριο.

Και πόσο αλήθεια είναι αυτό στη ζωή μας. Όταν μας καλεί να πολεμήσουμε στο πλευρό Του σε κάποια μάχη, όταν μας στέλνει να διαδραματίσουμε ένα ρόλο κάπου, όταν μας παρακινεί να ενεργήσουμε για τη λύση κάποιου θέματός μας, Εκείνος έχει τον πρώτο λόγο.

Αν "του Κυρίου είναι η μάχη" (Α' Σαμουήλ 17:47), τότε δική Του είναι και η νίκη. Έχει, λοιπόν, το δικαίωμα να θέτει τους όρους Του. Και οι όροι, ανεξάρτητα από το ποιοι θα είναι στην κάθε περίπτωση, έχουν όλοι ένα κοινό υπόστρωμα: την υπακοή μας σε ό,τι θα μας υποδείξει.

Η υπακοή του Γεδεών εδώ μεταφράζεται με την ενέργειά του να ξεκαθαρίσει τον λαό, να πάρει μαζί του μόνο 300 άντρες και να πολεμήσει με σάλπιγγες και λαμπάδες. "Ε, δεν κερδίζονται έτσι μάχες", θα σκεφτεί ο λογικός νους. Πολύ φοβάμαι τον λογικό νου. Όχι γιατί μου αρέσει το παράλογο, κάθε άλλο. Βλέπω, όμως, ότι στον Κύριο αρέσει να Τον εμπιστευόμαστε αφήνοντας πίσω τους τρόπους μας και τα επιχειρήματά μας και προχωρώντας όπως Εκείνος μας δείχνει. 

Μην κοπιάζεις να λάβεις απαντήσεις στη ζωή σου, αν δεν έχεις μάθει να υπακούς στον Θεό. Όταν σου λέει αυτά που σου αρέσουν, αλλά και όταν σου λέει πράγματα που δεν σου αρέσουν και σου φαίνονται παράλογα. Υπάκουσε και στις δύο περιπτώσεις. Δεν θα το μετανιώσεις.

Ποια είναι η πηγή της δύναμης;

"Και ο άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ' αυτόν, και του είπε: Ο Κύριος μαζί σου, ισχυρέ σε δύναμη". Κριτές 6:12.

Ο Θεός επισκέπτεται τον Γεδεών και του αποκαλύπτεται με σκοπό να τον χρησιμοποιήσει για να ελευθερώσει τον λαό Του από την πολύχρονη καταπίεση των γειτονικών εχθρών. Ο Γεδεών δεν είναι ούτε θαρραλέος ούτε δυνατός γι' αυτήν την αποστολή. Δεν έχει το προφίλ του ηγέτη, ούτε είναι από τζάκι.

Τελικά, ποια είναι η πηγή της δύναμής του; Ο ίδιος λέει για τον εαυτό του: "Ω!, κύριέ μου με τι θα σώσω τον Ισραήλ; Δες, η οικογένειά μου είναι η ταπεινότερη ανάμεσα στον Μανασσή, και εγώ ο μικρότερος στην οικογένεια του πατέρα μου" (εδ. 15). 

Έχετε σκεφτεί ποια είναι η πηγή της δύναμης των ανθρώπων που εμπιστεύονται τον Κύριο; Ή καλύτερα με ποιο κριτήριο ο Θεός τούς διαλέγει και  τους κρίνει δυνατούς και κατάλληλους για το έργο Του; Δεν βρίσκω παρά μόνο μια πηγή δύναμης: την υπακοή τους. Είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων μέσα στην Αγία Γραφή  που τους χρησιμοποίησε ο Κύριος γι' αυτόν και μόνο τον λόγο. Γιατί είχαν πίστη που μεταφραζόταν σε υπακοή.

Ο Θεός διαλέγει τους ανθρώπους που Του χρειάζονται όχι γιατί είναι έξυπνοι, δραστήριοι, οργανωτικοί και θαρραλέοι. Αυτά δεν τα έχει ανάγκη και πολύ. Αυτό που έχει πρωτίστως ανάγκη ο Κύριος για να ξεχύσει επάνω μας και στον κόσμο μας τις θαυμάσιες ενέργειές Του είναι η υπακοή μας. Η συνεχής υπακοή μας που γίνεται με ταπεινή καρδιά, χωρίς αμφισβητήσεις και διακρίσεις. Αυτή είναι η πιο σπουδαία "ικανότητα" που ψάχνει ο Θεός στους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα... είναι δική Του υπόθεση.

Κάνε σωστή επιλογή

"Ήσαν πεινασμένοι και διψασμένοι· η ψυχή τους μέσα τους απέκαμε. Τότε, μέσα στη θλίψη τους, βόησαν στον Κύριο· και τους ελευθέρωσε από τις ανάγκες τους. Και τους οδήγησε μέσα από ίσιον δρόμο, για να πάνε σε πόλη κατοίκησης". Ψαλμός 107: 5-7.

Βρίσκεσαι σε παρόμοια κατάσταση; Πεινασμένος, διψασμένος, με μια ψυχή κομμάτια μέσα σου;

Έχεις κουραστεί και έχεις κατεβάσει τα χέρια; Δεν ξέρεις που να στραφείς και τι να κάνεις;

Να είσαι σίγουρος ότι οι επιλογές που σου προσφέρονται ως λύσεις είναι πάρα πολλές. Όμως, εσύ θα αποφασίσεις ποια επιλογή είναι η πιο αξιόπιστη. Ποια είναι αυτή που θα σου προσφέρει αληθινή ευρυχωρία και θα σου χαρίσει  διέξοδο και ελευθερία. Εσύ μόνο αποφασίζεις και κανένας άλλος.

Αν μπορούσα να σε πείσω, θα σου έλεγα: Είναι ο Θεός!

Είναι το σωστό πρόσωπο.                                  

Είναι εκείνο το αυτί που θα σε ακούσει.

Είναι  Εκείνος που σε αγαπάει αληθινά.

Είναι Αυτός που έχει όλες τις απαντήσεις.

Είναι Αυτός που κάνει θαύματα.

Είναι Εκείνος που ξέρει να ελευθερώνει.

Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ να σε πείσω. Μονάχα εσύ ο ίδιος μπορείς να πλησιάσεις τον Θεό και να βεβαιωθείς για τις αλήθειες που κρύβει η πίστη στον Χριστό. Η επιλογή είναι αποκλειστικά δική σου. Το ίδιο και τα αποτελέσματα της επιλογής σου.

Το θερισμένο λιβάδι

"Θα κατέβει σαν βροχή επάνω στο θερισμένο λιβάδι· σαν ρανίδες που σταλάζουν επάνω στη γη". Ψαλμός 72:6.

Πόσο άσκημη είναι η εικόνα ενός θερισμένου λιβαδιού. Από τη μία , βλέπεις τον καρπό μαζεμένο σε δεμάτια, πλούσιο και μεστωμένο, και τον απολαμβάνεις. Από την άλλη, κοιτάς το λιβάδι και είναι θερισμένο μέχρι το χώμα, ένα χώμα ξηρό, σκασμένο και ταλαιπωρημένο από τη ζέστη και τον καύσωνα του καλοκαιριού. 

Θερισμένο λιβάδι, όμως, σημαίνει πάντα καρπός. Σημαίνει θημωνιές που δέθηκαν για να γεμίσουν στη συνέχεια αποθήκες. Κάποιος το έσπειρε, το πότισε, το φρόντισε. Τώρα μαζεύει τον καρπό του. Στο θερισμένο λιβάδι της ζωής μας, το δρεπάνι της αγάπης του Θεού μάζεψε τον πολύτιμο καρπό που περίμενε κόβοντας σύριζα μέχρι το έδαφος το χόρτο.

Ο Ουράνιος Γεωργός δεν κόπιασε μάταια. Πήρε τους καρπούς της αγάπης, της συγχώρησης, της υπομονής, της πίστης, της θυσίας...  Ο Κύριος μάζεψε έναν πολύτιμο καρπό, έναν καρπό που  "να μένει" (Ιωάννης 15:16) αιώνια. Και αν ο Κύριος θέρισε το λιβάδι που Του ανήκει, δεν το ξέχασε! Ξέρει, επίσης, ότι έχει ανάγκη από βροχή η σκασμένη γη του.

Νιώθεις σήμερα ότι η ζωή σου είναι σαν ένα θερισμένο λιβάδι; Ότι προκειμένου να δώσεις τον καρπό της καρδιάς σου στον Θεό σου έχεις εξαντληθεί; Τα μάτια σου τα έχει κουράσει ο δυνατός ήλιος και την ψυχή σου η ανομβρία; Ο Κύριος το ξέρει! Θα κατέβει σαν βροχή για να ποτίσει το θερισμένο λιβάδι της καρδιάς σου και να σε ανανεώσει. Θα σου δώσει όλες τις ευεργετικές βροχές της χάρης Του και θα χορτάσει την ψυχή σου. Ο Κύριος θα "βοηθήσει τον φτωχό που κράζει· και τον πένητα, και τον αβοήθητο" (Ψαλμός 72:11). Πόσο μάλλον εκείνον που αφιερώθηκε σ' Αυτόν.

 (Φωτογραφία: Via Mirelle Dugre)

Γι' αυτά που δεν γίνονται

"Στους ανθρώπους είναι αδύνατο, όχι όμως και στον Θεό· επειδή, τα πάντα είναι δυνατά στον Θεό". Μάρκος 10:27.

Θα σας μεταφέρω μια αληθινή σκηνή, την οποία μου έλεγε ο παππούς μου και η οποία με ενθαρρύνει στη σχέση μου με τον Θεό. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, οι πρόσφυγες αντιμετώπιζαν ποικίλα προβλήματα και αντιξοότητες στις νέες τους πατρίδες. Ο Σοφοκλής Βενιζέλος, όταν τους επισκέφθηκε, ακούγοντας τα άλυτα προβλήματά τους, τούς είπε: "Αυτά που ζητάτε δεν γίνονται". Τότε, κάποιος θαρραλέος πρόσφυγας τού απάντησε: "Εμείς σε ψηφίσαμε γι' αυτά που δεν γίνονται και όχι γι' αυτά που γίνονται!"

Όταν πάμε στον Θεό να ζητήσουμε κάτι που το έχουμε ανάγκη, και το οποίο είναι σύμφωνο με το θέλημά Του, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε: "Αυτά δεν γίνονται". Ναι, σίγουρα υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται σε ανθρώπινο επίπεδο. Όσο κι αν σπάσεις το μυαλό σου, όσο κι αν προσπαθήσεις ή κι αν φανταστείς ακόμη κάποια πιθανή διέξοδο, καταλήγεις να πεις: "Αυτά δεν γίνονται". 

 

Μου έχει συμβεί να σταθώ μπροστά στον Θεό λέγοντας αυτές ακριβώς τις λέξεις και το Πνεύμα Του με έχει ελέγξει: "Τότε, γιατί ήρθες; Βρίσκεσαι στην παρουσία μου για να μου πεις ότι αυτά δεν γίνονται;" Και συχνά η ιστορία που σας ανέφερα ξεπροβάλλει. "Λάθος, Κύριε. Τι λέω; Ήρθα σε Σένα όχι γι' αυτά που γίνονται, αλλά γι' αυτά που δεν γίνονται".

Ίσως σκεφτείτε ότι ο Θεός δεν είναι πρόθυμος να απαντήσει στα αιτήματά μας. Ίσως πείτε ότι δεν Τον απασχολούν "οι μικροϋποθέσεις" μας. Ή ακόμη ότι αν περιμένεις από Εκείνον, θα περάσουν χρόνια και χρόνια αναμονής για να πάρεις κάτι. Καλύτερα να τα καταφέρεις μόνος σου. Ή να τα παρατήσεις.

 Ή ... μπορείς να συνεχίσεις να προσεύχεσαι, λέγοντας ενδόμυχα: "Αυτά δεν γίνονται..."

Πήγαινε στον Θεό όχι γι' αυτά που γίνονται, αλλά γι' αυτά που δεν γίνονται. Και άσε Εκείνον να βρει τον τρόπο για να κάνει τα αδύνατα δυνατά.

Ανάπαυση και ευχαριστία

"Καλό είναι και να ελπίζει κανείς, και να εφησυχάζει στη σωτηρία τού Κυρίου". Θρήνοι 3:26.

Πρέπει κανείς να ζει μέσα σε ήρεμες και ευχάριστες συνθήκες ώστε να μπορέσει να αναπαυτεί; Δεν είναι απαραίτητο. Μοιάζει παράδοξο μέσα σε μια κατάσταση ταλαιπωριών και αντιξοοτήτων να μένεις ήσυχος και αναπαυμένος. Η ανάπαυση είναι πρωτίστως προϊόν της εσωτερικής μας κατάστασης και όχι των περιστάσεων που βιώνουμε.

Ο βασιλιάς Δαβίδ ήταν περικυκλωμένος από εχθρούς που ζητούσαν τη ζωή του, κι όμως μπορούσε να πει: "Στον Θεό, βέβαια, αναπαύεται η ψυχή μου· απ' αυτόν πηγάζει η σωτηρία μου" (Ψαλμός 62:1). Συχνά είμαστε ανήσυχοι και αγχωμένοι, γιατί δεν αφιερώνουμε χρόνο να προσευχηθούμε στον Κύριο με μια στάση αληθινής εμπιστοσύνης. Φόβος, αδιέξοδο ή θλίψη μάς κυριεύουν, γιατί δεν έχουμε μάθει να αφηνόμαστε στο έλεος και την πρόνοια του Θεού.

Για να γευτούμε τις ευεργεσίες του Κυρίου και  να πειραματιστούμε τις επεμβάσεις Του πρέπει να μάθουμε να Τον πλησιάζουμε κάθε μέρα και πιο πολύ με πίστη και ανάπαυση. Και όσο πιο συχνά στρεφόμαστε σ' Αυτόν, η γαλήνη πλημμυρίζει την ψυχή μας και ο Κύριος ενεργεί με τρόπο αθόρυβο και διακριτικό.

Χρειάζεται  να επιμένουμε και να εμμένουμε στην προσευχή. Άλλοτε οι εισηγήσεις του εχθρού και άλλοτε οι επιθέσεις των ανθρώπων, άλλοτε τα προβλήματα και οι θλίψεις μάς πολιορκούν ακατάπαυστα. Ακατάπαυστη ας είναι και η προσευχή μας! Μακάρι να μένουμε στην προσευχή και να μην είναι το πρώτο όπλο που θα καταθέτουμε όταν οι δυσκολίες μάς κυκλώνουν. Ας γίνει η προσευχή μας μια προσευχή εμπιστοσύνης, ευχαριστίας και δοξολογίας. Και εμείς, άνθρωποι εμπιστοσύνης, ευχαριστίας και δοξολογίας!

Christianus sum

"[...] και πρώτα στην Αντιόχεια οι μαθητές ονομάστηκαν Χριστιανοί". Πράξεις των Αποστόλων 11:26.

Κάποια στιγμή οι μαθητές και όσοι πίστευαν στον Χριστό άρχισαν να γίνονται γνωστοί με το όνομα Χριστιανοί. Τόσο τους είχε κυριεύσει  αυτό το όνομα του Χριστού, του οποίου η αγάπη και η θυσία είχαν συγκλονίσει τις ζωές τους.

Γι' Αυτόν μιλούσαν, γι' Αυτόν ζούσαν, Αυτόν υπηρετούσαν. Πώς λοιπόν να μην τους κολλήσουν την  "ετικέτα" Χριστιανός; Αργότερα, καθώς μεγάλωνε η ομάδα των Χριστιανών και κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Η "χριστιανική ομάδα" είχε εξελιχθεί σε έναν δυνατό και απειλητικό πολιορκητικό κριό που γκρέμιζε σαθρές νοοτροπίες και άλλαζε ζωές. Που άλλους αναστάτωνε και ενοχλούσε και σε άλλους έδινε ελπίδα.

Για να τολμήσεις να πεις  εκείνη την εποχή "Christianus sum" έπρεπε να ήσουν έτοιμος για όλα! Έπρεπε να είχες υπολογίσει καλά το κόστος τόσο για σένα όσο και για την οικογένειά σου, καθώς η απλή ομολογία της χριστιανικής ταυτότητας ήταν κατηγορία που ισοδυναμούσε με έγκλημα. Αντίθετα, σήμερα λέμε με μεγάλη ευκολία : "Είμαι Χριστιανός", γιατί ο καθένας μπορεί να δηλώσει ό,τι θέλει για όσο χρόνο θέλει και όπως θέλει. Η πίστη στον Χριστό έγινε θρησκεία, μια "προτίμηση" όπως τόσες άλλες προτιμήσεις που έχουμε στη ζωή μας. Είναι άκρως προσωπική, συχνά επιλεκτική, με όρια και αρχές που ο καθένας ορίζει από μόνος του. Δεν χρειάζεται να δώσει κανείς λόγο πουθενά, συχνά ούτε στον ίδιο τον Θεό.

"Christianus sum" στην πλειονότητα των περιπτώσεων μάλλον δεν λέει και πολλά πράγματα σήμερα. Η "ταμπέλα" δεν φοβίζει πια, ούτε απειλεί ούτε αναστατώνει. Λυπηρό και απογοητευτικό για εκείνο το Πρόσωπο που έδωσε τη ζωή Του πάνω στον σταυρό. Λυπηρό για τους παλιούς χριστιανούς που ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Λυπηρό για εκείνους που φέρνουν ένα όνομα που δεν τους ανήκει και το οποίο δεν τιμούν όπως Tου αξίζει.

Ήσυχος ύπνος

"Με ειρήνη και θα πλαγιάσω και θα κοιμηθώ· επειδή, εσύ μόνος, Κύριε, με κατοικίζεις με ασφάλεια". Ψαλμός 4:8.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε: "'Να έχεις κουράγιο για τις μεγάλες θλίψεις της ζωής και υπομονή για τις μικρότερες. Και όταν έχεις  ολοκληρώσει το καθημερινό κουραστικό έργο σου, πήγαινε κοιμήσου με ειρήνη. Ο Θεός είναι άγρυπνος". 

Ξέρουμε ότι ο σωστός ύπνος είναι πολύ ευεργετικός για την υγεία, τόσο για το πνεύμα όσο και για το σώμα μας. Όλοι μας έχουμε περάσει νύχτες όπου οι σκέψεις μάς έχουν κρατήσει ξάγρυπνους. Είναι φοβερό να μην μπορείς να κοιμηθείς γιατί κάτι βασανίζει το μυαλό σου.  Οι σκέψεις στριφογυρίζουν μέσα σου και πιέζεσαι να καταλάβεις ή να βρεις λύση. Το αύριο σού προκαλεί άγχος.

 Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα μαγικό κουμπί που να το πατάς και να απαλλάσσεσαι από τις σκέψεις σου, είτε είσαι χριστιανός είτε όχι. Αυτές χτυπούν την πόρτα σε όλους μας και  έχουμε την τάση να ανοίγουμε και να τις αφήνουμε να περάσουν και να θρονιαστούν μέσα μας. Μου έχει συμβεί να βασανίζω το μυαλό μου χωρίς να μπορώ να δώσω λύσεις. Να ανακυκλώνω γεγονότα και να πλάθω αρνητικά σενάρια. Να θυμάμαι τα λάθη μου και να μην μπορώ να κοιμηθώ. Τι κέρδισα; Τίποτα απολύτως.

Ωστόσο, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μια αντίδραση που είναι σωτήρια, κυρίως αν γίνει έγκαιρα. Μπορεί να την έχετε δοκιμάσει. Αφήνεις όλο σου το φορτίο μπροστά στον θρόνο Του με μια απλή πράξη πίστης και κλείνεις τα μάτια σου περιμένοντας να κοιμηθείς. Μπορεί απλά να πεις στον Θεό: "Κύριε, σου φέρνω τις αδυναμίες και τα λάθη μου. Τα προβλήματα, τα αδιέξοδα και τους φόβους μου. Αυτά, δυστυχώς, έχω  να σου δώσω για απόψε ... Βοήθησέ με", και να κοιμηθείς με ειρήνη. 

Ο Θεός είναι πάντα άγρυπνος. Ο Θεός μπορεί όχι μόνο να δεχτεί τα λάθη ή να ακούσει τα προβλήματά μας, αλλά μπορεί να τα καταλάβει και να μας βοηθήσει. Ας κοιμηθούμε με ειρήνη αφήνοντας το βαρύ φορτίο των σκέψεων και των θεμάτων μας να το αναλάβει εξ ολοκλήρου Αυτός.