Μίλα Του την ώρα της ταραχής

"Τα μάτια τού Κυρίου είναι επάνω στους δικαίους, και τα αυτιά του στη δέησή τους..."Α' Πέτρου 3:12

Είναι φορές που η ζωή μοιάζει ανεξήγητη στα μάτια μας. Συχνά, προσπαθούμε να βρούμε μια λογική εξήγηση για τα όσα μας συμβαίνουν ή ψάχνουμε αδιάκοπα να καταλάβουμε γιατί περνάμε τέτοιες δοκιμασίες, αλλά, δυστυχώς, δεν καταλήγουμε πουθενά. Αν και φέρνουμε ό,τι μας είναι αντιληπτό στο φως του Λόγου του Θεού και ζητάμε από το Άγιο Πνεύμα να μας φανερώσει αν κάπου σφάλαμε, εξακολουθούμε να μην έχουμε απαντήσεις. Ο Θεός μοιάζει απόμακρος, λες και έχει θυμώσει μαζί μας. Ξαφνικά  νιώθουμε σαν να έπαψε να είναι Πατέρας, ο δικός μας ο Πατέρας.

Τότε είναι η στιγμή που οι άλλοι προσπαθούν να μας "συνεφέρουν". Αν, στην καλύτερη περίπτωση, δεν στρίψουν το μαχαίρι στην πληγή με το να μας θυμίζουν ότι κάποια αμαρτία φέρνει όλην αυτήν την ταλαιπωρία στη ζωή μας (όπως ακριβώς έκαναν οι φίλοι του Ιώβ), θα προσπαθήσουν να μας παρηγορήσουν. Όμως, τα λόγια τους δεν φέρνουν βάλσαμο στην καρδιά μας, ούτε μπορούν να απαλύνουν τον πόνο μας.

Και τότε συνειδητοποιείς ότι ούτε οι άλλοι ούτε ο εαυτός σου μπορούν να σε βγάλουν από τα ερωτηματικά που σε βασανίζουν και από τη θλίψη που περνάς. Όσες φορές προσπάθησα να "με παρηγορήσω" με λόγια από τη Γραφή, με το να θυμηθώ πόσο θαυμάσιος ήταν ο Θεός στο παρελθόν στη ζωή μου και να συλλογιστώ ότι τα πράγματα, αν και είχαν πάρει απροσδόκητη τροπή, δεν ήταν ανεξέλεγκτα, δεν λυτρώθηκα από τον πόνο μου. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν μπορείς να "γιατρέψεις" εσύ τις πληγές που ο Θεός, για κάποιους δικούς Του λόγους, προκαλεί. "Ο Κύριος θανατώνει και ζωοποιεί· κατεβάζει στον άδη και ανεβάζει από τον άδη" (Α' Σαμουήλ 2:6).

Έμαθα, όμως, ότι αυτό που δίνει πραγματική ανακούφιση την ώρα που περνάμε μέσα από δοκιμασίες είναι να Του μιλήσουμε με όλη την αγωνία της καρδιάς μας. Να πάρουμε το χρόνο να Του πούμε πώς αισθανόμαστε ακριβώς, τι μας έχει πονέσει, τι μας απογοήτευσε. Είναι μεγάλη λύτρωση να πλησιάζεις τον Θεό σαν φίλο σου και όχι σαν κάποιον που τον στήνεις στη γωνία για να του τα ψάλλεις ένα χεράκι και να τον βάλεις στη θέση του. Ο Ιώβ μιλούσε μέσα στην οδύνη του και δεν σταμάτησε ποτέ να υπερασπίζεται την ακεραιότητά του. Μιλούσε στον Κύριο αλλά απαντούσε και στους φίλους του. Το μόνο που ζητούσε ήταν να καταλάβει γιατί ο τόσο γνώριμος Θεός  έπαψε να είναι φίλος του και έγινε ξαφνικά "εχθρός" του.

Αν περνάς ταραχή, μίλα Του συνέχεια και μη διστάζεις να  Του λες ξανά και ξανά όλα αυτά που σε θλίβουν. Ξεφορτώσου το παράπονό σου επάνω Του. Ο Κύριος σε καταλαβαίνει και έχει πάντα το αυτί Του ανοικτό να αφουγκράζεται την αγωνία σου. Κάποια στιγμή ίσως σου εξηγήσει το γιατί.