Τραπεζικές καταθέσεις

"Πονηρέ δούλε και οκνηρέ, ήξερες ότι θερίζω όπου δεν έσπειρα, και μαζεύω απ' όπου δεν διασκόρπισα· έπρεπε, λοιπόν, να βάλεις το ασήμι μου στους τραπεζίτες· και όταν ερχόμουν εγώ, θα έπαιρνα το δικό μου μαζί με τόκο". Ματθαίος 25:26

Με την πρωινή αλληλογραφία ήρθε και η χριστιανική Εφημεριδούλα, και καθώς ήταν η ώρα του πρωινού, άρχισα να τη διαβάζω. Είχα καιρό να αισθανθώ τέτοια αμηχανία, και την μπουκιά μου να κατεβαίνει με δυσκολία. Και μόνο οι περιγραφές των διωγμών, των διακρίσεων, των δολοφονιών χριστιανών με τρόπους απάνθρωπους και διαβολικούς είναι ανατριχιαστικές, πολύ περισσότερο όταν ανάμεσα στα θύματα είναι και μικρά παιδιά.

Η αλήθεια είναι ότι τέτοια γεγονότα μας είναι άγνωστα. Μέσα στη σκληρή καθημερινότητα που καλούμαστε ν' αντιμετωπίσουμε, ξεχνάμε ότι ανήκουμε στο μικρό ποσοστό των "ευνοημένων" της γης, που απολαμβάνουν ευημερία και ασφάλεια παρά τις αναταράξεις της ζωής. 

Δε θα επιμείνω σε αυτά που τελικά απολαμβάνουμε (και ας γκρινιάζουμε) σε σύγκριση με τον μέσο όρο του  παγκόσμιου πληθυσμού. Θα επιμείνω ότι πολλές φορές μας διαφεύγει το αυτονόητο: να προσευχόμαστε για όλους εκείνους που ούτε μπορούμε να βοηθήσουμε ούτε να ενισχύσουμε με άλλα μέσα. 

Ο Θεός μού θύμισε πόσο ελλιπής είμαι σ' αυτόν τον τομέα . Η διωκόμενη εκκλησία, εκείνα τα αδέλφια  με τα οποία θα μοιραστώ τον ουρανό, εν ολίγοις, το σώμα του Χριστού που υποφέρει, είναι έξω από το "χάρτη" και τους στόχους της ζωής μου. Τους συμπονώ στιγμιαία, αλλά δεν κάνω κάτι γι' αυτούς.Ο Κύριος μού θύμισε ότι τουλάχιστον μπορώ να βάλω "το ασήμι" που μου έδωσε στους "τραπεζίτες".

Γιατί ο Θεός μού έδωσε και σας έδωσε τη δυνατότητα της προσευχής και της μεσιτείας για τους γύρω μας. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι τη χρησιμοποιούμε πολύ εντατικά για τις δικές μας ανάγκες και την ξεχνάμε "κρυμμένη" στη γη όταν πρόκειται για  άλλους. Μακάρι ο Θεός να μας στηρίξει ώστε να νεκρώσουμε αυτήν την εγωκεντρική  στάση μας και να πλατύνει την καρδιά μας.