"Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας". Ρωμαίους 5:8
Λέγεται ότι μια γυναίκα που έκλαιγε, πλησίασε μια μέρα τον Ναπολέοντα για να ζητήσει χάρη για τον γιο της. Ο αυτοκράτορας τής απάντησε ότι αυτό ήταν αδύνατο. Το θέμα αφορούσε ένα νέο στρατιώτη που είχε εγκαταλείψει τη μάχη και επιπλέον είχε προδώσει. Σύμφωνα με το στρατιωτικό δίκαιο έπρεπε να τουφεκιστεί.
-Μα, δεν ζητάω δικαιοσύνη, εξήγησε η μητέρα του στρατιώτη. Αιτούμαι χάρη.
-Κυρία, σας επαναλαμβάνω ότι ο γιος σας δεν αξίζει καμιά χάρη, ήταν η απάντηση του Ναπολέοντα.
-Κύριε, φώναξε η γυναίκα, δεν θα ήταν χάρη αν το άξιζε! Χάρη, αυτό και μόνο ζητάω.
-Εντάξει λοιπόν, του τη δίνω.
Μήπως θεωρώ ότι είμαι αρκετά καλός και συνεπώς μπορώ να κερδίσω την εύνοια του Θεού με την καλοσύνη μου ή κάποια έργα που κάνω; Πιστεύω ότι μπορώ να εκπληρώσω τα "στάνταρ" Του και ότι δεν χρειάζεται να επικαλεστώ τη χάρη Του;
Ο άνθρωπος αυταπατάται όταν νομίζει ότι μόνος του μπορεί να σωθεί και να ζήσει τη ζωή του Θεού στην πληρότητά της. Όποιοι προσπάθησαν μόνοι τους, κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι είναι μάταιο και ανέφικτο να εκτελέσουν όλες τις εντολές του Θεού. Αντίθετα, όποιοι επικαλέστηκαν τη χάρη Του και ζήτησαν το έλεος και την αστείρευτη δύναμή Του, δεν έφυγαν απογοητευμένοι αλλά πήραν άφθονα ό,τι ζήτησαν.
Ποτέ δεν μένει χωρίς ανταπόκριση το γνήσιο κάλεσμα που απευθύνουμε στον Κύριο. Η αιώνια αγάπη Του ξεχύνεται επάνω σε κάθε αδύναμο και ανάξιο ανθρώπινο πλάσμα που κατάλαβε ότι δεν είχε τίποτα να δώσει στο Χριστό παρά μόνο...
τις αμαρτίες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου