"Μακάριοι αυτοί που έχουν διωχθεί εξαιτίας τής δικαιοσύνης· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών". Ματθαίος 5:10
"Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Είστε χίλιοι; Α, σας αναγνωρίζω, είστε όλοι οι παλιοί μου εχθροί! Το Ψέμα...; Να και οι Συμβιβασμοί, οι Προκαταλήψεις, οι Δειλίες!...Τι, να συνθηκολογήσω; Ποτέ! Ποτέ! Α, ήρθες και εσύ Ανοησία! Ξέρω ότι στο τέλος θα με νικήσετε. Τι σημασία έχει; Θα παλέψω! Θα παλέψω! Θα παλέψω!"
Πρόκειται για τη συγκλονιστική σκηνή με την οποία κλείνει το θεατρικό έργο Cyrano de Bergerac. Ο ήρωας είναι ένας ευγενής, χαρισματικός, και ψυχικά γενναιόδωρος άντρας, που είχε όμως μια μεγάλη και άσκημη μύτη! Λίγο πριν πεθάνει, καθώς έχει πέσει θύμα μιας ύπουλα οργανωμένης επίθεσης εναντίον του, παραληρεί και λέει τα παραπάνω λόγια κραδαίνοντας το σπαθί του ενάντια στους "εχθρούς" του.
Στις μέρες μας, εγώ και εσύ, γιατί πολεμάμε; Για ποιους λόγους "βγάζουμε το σπαθί" από τη θήκη μας; Για να πονέσουμε τους άλλους με σκληρά λόγια; Για να υπερασπιστούμε μόνο την αξία ή τα δικαιώματά μας; Μήπως για να κάνουμε τους γύρω μας να υποκύψουν στη δύναμη της προσωπικότητάς μας;
Μακάρι να πολεμάμε για να υπερασπιστούμε την αλήθεια ενάντια στο ψέμα. Τη δικαιοσύνη απέναντι στην αδικία. Να ενισχύσουμε το θάρρος όταν παλεύει με τη δειλία και τη σοφία που "παρασύρεται" από την ανοησία.
Ένας μεγάλος συμβιβασμός στις μέρες μας είναι ότι δεν παλεύω πια γι' αυτά που αξίζουν. Για όλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου