Θέληση ή γνώση

" [...] γνώση, όμως, φουσκώνει τον άνθρωπο προς υπερηφάνεια, ενώ η αγάπη οικοδομεί". Ά Κορινθίους 8:1

Πώς κάνουμε στη ζωή τις επιλογές μας; Με βάση τη γνώση που έχουμε ή με βάση τη θέλησή μας; "Και με τα δύο", θα πει κανείς, και θα έχει δίκιο, γιατί η εμπειρία μας αυτό επιβεβαιώνει.

Το να επιλέγεις το καλό,  να υπακούς στις εντολές του Θεού και να κάνεις το θέλημά Του, είναι θέμα γνώσης ή θέλησης, άραγε; Μια στέρεη πνευματική κατάκτηση των βιβλικών αληθειών, για παράδειγμα,  αρκεί για να εκτελέσει κανείς τις εντολές του Θεού; Αν ξέρω τι αρέσει στο Θεό, θα το κάνω, δηλαδή;

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι "η γνώση φουσκώνει τον άνθρωπο προς υπερηφάνεια" (Α' Κορινθίους 8:1), θυμίζοντάς μας ότι η γνώση ποτέ δεν είναι ικανή από μόνη της να οδηγήσει κάποιον στην εφαρμογή των αληθειών που ξέρει.

Άλλοι πιστεύουν ότι η θέληση των ανθρώπων είναι τυφλή, και ότι αν διδαχθεί σωστά το άτομο, αυτό είναι αρκετό ώστε να εκτελέσει αυτά που έμαθε.

Συχνά οι άνθρωποι ενεργούν λάθος γιατί αγνοούν τις αλήθειες του Θεού και πράττουν άθελά τους την αμαρτία. Ο απόστολος Παύλος ομολογεί για τον πρότερο κακό βίο του: "[...] ελεήθηκα, όμως, επειδή, καθώς ήμουν σε άγνοια, έπραξα μέσα σε απιστία" (Α΄ Τιμόθεον 1:13). Είναι όμως πιθανό να γνωρίσεις την αλήθεια του Θεού και να την απορρίψεις.

Στη σχέση μας με το Θεό η γνώση είναι σημαντική, αλλά, τελικά, είναι  η θέλησή μας, που μαζί με την πίστη, μας ωθούν να δεχθούμε τα μηνύματα του Θεού. "Δεν έγινα απειθής στην ουράνια οπτασία..." (Πράξεις των Αποστόλων 26:19), θα γράψει ο  Παύλος επιβεβαιώνοντας την ελευθερία του να επιλέγει.

Η θέλησή μας μας οδηγεί να δεχθούμε το μήνυμα της σωτηρίας του Κυρίου. Είναι εκείνη που επιλέγει το καλό από το κακό, την υπακοή από την απείθεια. Η θέλησή μας  μας δεσμεύει στον καλό αγώνα της πίστης και ξεκλειδώνει όλες τις πόρτες που οδηγούν στην ολοκλήρωση των σκοπών που επιλέγουμε. Μακάρι η θέλησή μας να είναι ολοκληρωτικά δοσμένη σ' Εκείνον.