"Εκείνοι που προπορεύονταν τον επέπλητταν για να σιωπήσει· αυτός, όμως, έκραζε πολύ περισσότερο: Υιέ τού Δαβίδ, ελέησέ με". Λουκάς 18:39
Πόσο μπορεί να περιμένει κανείς μέχρι να δει μία διέξοδο στα προβλήματα που τον ταλανίζουν; Όταν οι ελπίδες διαψεύδονται και οι δρόμοι κλείνουν, είναι δυνατόν να συνεχίζεις να ελπίζεις; Και, κυρίως, όταν μια τέτοια κατάσταση χρονίζει και τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο, με πια δύναμη θα αντισταθείς σε όσους και σε όσα σου θυμίζουν ότι πρέπει να λουφάξεις στη γωνιά σου;
"Η ελπίδα που αναβάλλεται, ατονεί την καρδιά" (Παροιμίες 13:11). Θα πρέπει να είναι κανείς αναίσθητος ή ανόητος για να μην καταλαβαίνει την εξέλιξη των πραγμάτων, πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά. Η θλίψη που προκαλούν τα προβλήματα εξασθενίζει κάθε απόπειρα αντίδρασης, αδυνατίζει τις αντιστάσεις, οδηγεί σε παραίτηση.
Εκτός αν λέγεσαι ... Βαρτίμαιος, είσαι τυφλός και έχεις καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να δεις το φως σου παρά μόνο αν, κατά τύχη, περάσει ο Χριστός από τον δρόμο που κάθεσαι και ζητιανεύεις. Τότε, δεν παραιτείσαι σε καμιά περίπτωση. Και όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο Χριστός περνάει από κοντά σου, φωνάζεις με όλη τη δύναμή σου για να σε θεραπεύσει. Και ας παίρνεις ως απάντηση την επίπληξη των γύρω σου που σου λένε να σιωπήσεις! Μάλλον τους ενοχλείς γιατί γίνεσαι κουραστικός.
Ο Βαρτίμαιος δεν σταμάτησε να φωνάζει έως ότου ο Χριστός τον άκουσε, τον φώναξε μέσα από το πλήθος και τον θεράπευσε. Να είσαι βέβαιος ότι αυτό επαναλαμβάνεται και σήμερα. Μπορεί οι άνθρωποι να σου πουν ότι δεν γίνεται τίποτα μαζί σου, συντρίβοντας όλες τις ελπίδες σου. Καμιά αλλαγή, κανένα φως. Μπορεί οι συνθήκες να σου λένε καθημερινά να πάψεις να προσμένεις. Μην το κάνεις, όμως. Όσο κι αν βλέπεις τα πάντα να είναι εναντίον σου, συνέχισε να Τον επικαλείσαι. Συνέχισε, γιατί ο Κύριος ποτέ δεν έκλεισε τ' αυτιά Του σ' αυτούς που ακατάπαυστα Τον εκζητούν. "Τι θέλεις να σου κάνω;" (Λουκάς 18:41). Να είσαι σίγουρος ότι θα το πει και σε σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου