"Και μπαίνοντας μέσα στο ιερό, άρχισε να βγάζει έξω αυτούς που
πουλούσαν μέσα σ' αυτό και αγόραζαν, λέγοντάς τους: Είναι γραμμένο: «Ο οίκος
μου είναι οίκος προσευχής»· εσείς, όμως, τον κάνατε «σπήλαιο ληστών»".
Λουκάς 1945-46
Έχετε προσπαθήσει να γίνεται στο περιβάλλον σας δύο πράγματα ταυτόχρονα;
Εργατικός, αλλά και χαλαρός. Φιλικός, αλλά και αυστηρός. Συγχωρητικός, αλλά και σωστός. Ξέρετε,
δεν γίνεται πάντα, και όλοι έχουμε ταλαντευτεί ανάμεσα σε δύο στάσεις όταν
πρέπει να επιλέξουμε. Να πω αυτό που πρέπει ή να σιωπήσω; Θα στενοχωρήσω; Τι θα
σκεφτούν για μένα; Τι θα χάσω με τη στάση μου αυτή;
Επειδή κατά κανόνα δεν μου άρεσε να πληγώνω τους άλλους, όχι γιατί δεν θα με
αγαπούσαν την επόμενη, αλλά γιατί τους λυπόμουν, έβρισκα πάντα μια δικαιολογία
μέσα μου για χάρη τους. Και βάσει αυτής, τους αντιμετώπιζα. Το
κάνω ακόμη κάποιες φορές, γιατί η ανθρώπινη φύση μου είναι τέτοια που δεν θέλει να υπακούσει άμεσα
στη δίκαιη κρίση του Θεού.
Μπορώ να σας πω με πλήρη συναίσθηση πόση ζημιά έχω κάνει στους άλλους και
στον εαυτό μου μ' αυτή μου τη στάση. Τη βλέπω τα τελευταία χρόνια, που ο Θεός
με "αναγκάζει" να βγω από τα δεσμά της λύπησης για τους άλλους. Και αυτό δεν αρέσει ούτε σ' αυτούς ούτε σε μένα. Ο
Αλμπέρτ Καμύ, στο έργο του Η πανούκλα, έλεγε:"Η καλή θέληση
μπορεί να κάνει τις ίδιες ζημιές με την κακία, αν δεν είναι φωτισμένη".
Έχετε σκεφτεί γιατί ο Χριστός, του οποίου τη γλυκιά και πράα εικόνα έχουμε
συνηθίσει, γεμίζει θυμό και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο όταν βλέπει το
εμπόριο που γίνεται μέσα στο ναό; Ίσως δώσουμε διάφορες σωστές απαντήσεις, αλλά
στην ουσία εδώ βρίσκεται η απάντηση στο αρχικό ερώτημα. Μπορείτε να είστε δύο
πράγματα ταυτόχρονα; Όχι! Κάποιες φορές, θα πρέπει να αφήσετε στην άκρη την καλή
θέλησή σας, που θα κάνει ζημιά, για να βοηθήσετε τους άλλους- που θα πονέσουν
φυσικά- ώστε να τους αποτρέψετε να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με λάθος
τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου