Υποσχέσεις... μόνο;

"Και η Σάρρα συνέλαβε, και γέννησε στον Αβραάμ έναν γιο στα γηρατειά του· κατά την εποχή, που του είχε πει ο Θεός". Γένεση 21:2

"Έλα, άστ' τον αυτόν. Όλο υποσχέσεις είναι", την έχετε πει αυτή τη φράση; Τι δείχνει; Ότι κάποιος σας έχει απογοητεύσει, διότι δεν τηρεί τον λόγο του, και το κάνει συχνά ώστε δεν του έχετε εμπιστοσύνη.

Έχετε σχηματίσει, άραγε, την εντύπωση ότι ο Θεός δεν κρατάει τις υποσχέσεις Του; Μια τέτοια στάση δεν δημιουργείται παρά με το πέρασμα του χρόνου, καθώς κανείς βλέπει ότι τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή του, και ότι αυτά που ο Θεός υπόσχεται μέσα στο Λόγο Του, μοιάζουν να μην εκτελούνται.

Πόσα χρόνια πέρασαν από την ημέρα εκείνη που ο Κύριος είπε στον Αβραάμ: "Θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος· και θα σε ευλογήσω...;" (Γένεση 12:2). Πάρα πολλά! Μέχρι τη στιγμή που γεννήθηκε ο Ισαάκ, ο Αβραάμ είχε μέσα του το ερωτηματικό γιατί ο Θεός δεν του είχε δώσει το παιδί που του είχε υποσχεθεί. Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του Ισμαήλ,  που γεννήθηκε από τη δούλη της γυναίκας του.

Ωστόσο, ο Θεός δεν έπαψε, είτε ο Αβραάμ απιστούσε είτε εμπιστευόταν, να του θυμίζει την υπόσχεση που του είχε αρχικά δώσει και να τον ενθαρρύνει να μείνει πιστός σ' Αυτόν, περπατώντας στους δρόμους Του.

Όταν ζητάμε από τον Θεό να πραγματοποιήσει στη ζωή μας τις υποσχέσεις Του, είτε έχουν σχέση με την ειρήνη του πνεύματός μας, την οδηγία Του, τη δύναμή Του, την απάντηση στις ανάγκες μας, αφηνόμαστε με πίστη σ' Αυτόν και περιμένουμε τη δική Του ώρα. Καθώς περιμένουμε, μπορεί να συμβεί να νομίσουμε ότι ο Κύριος μάς ξέχασε ή ότι δεν εννοούσε ακριβώς αυτά που καταλάβαμε μέσω της μελέτης της Βίβλου και του Αγίου Πνεύματος. 

Η εκπλήρωση των υποσχέσεών Του εξαρτάται όχι τόσο από τη δική μας πίστη, αλλά από τη δική Του αναλλοίωτη πιστότητα. Εντούτοις, η σκέψη ότι ο Θεός κρατάει τελικά τις υποσχέσεις Του, ακόμη και όταν πειραζόμαστε μέσα στην αμφιβολία μας, Τον κάνει να ενεργεί θαυμαστά στη ζωή μας, τιμώντας αυτούς που Τον θεωρούν αξιόπιστο και αληθινό.