Το βήμα της υπακοής, αναντικατάστατο!

"[...]  όταν προσκλήθηκα, ήρθα χωρίς καμιά αντιλογία· ρωτάω, λοιπόν, για ποιον λόγο με προσκαλέσατε". Πράξεις 10:29.

Το πρόβλημα της υπακοής είναι τόσο σπουδαίο στη σχέση μας με τον Θεό και δυστυχώς δεν το έχουμε αντιληφθεί στις σωστές διαστάσεις του. Έχουμε μια υπακοή επιλεκτική, αναβλητική, λογικά προσαρμόσιμη στις συνθήκες, και σχεδόν πάντα ανθρώπινα δικαιολογημένη όταν αποτυγχάνουμε να εκτελέσουμε τις εντολές Του. Το περίεργο είναι ότι ενώ η υπακοή μας είναι ελλιπής, απαιτούμε οι αντιδράσεις του Θεού να είναι άμεσες, χωρίς καθυστερήσεις,  και η κάλυψή Του στις αδυναμίες μας πλήρης.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κύριος έχει αγαθά σχέδια και όταν μας στέλνει κάπου ή μας ζητά να κάνουμε πράγματα  γι' Αυτόν, έχει τους δικούς Του λόγους. Έχει πάντα ετοιμάσει το άλλο μέρος, κι αν δεν το έχει κάνει όπως το περιμέναμε, πάλι έχει τους λόγους Του και γι' αυτό. Ο Κύριος οδηγεί και ετοιμάζει, αλλά κάποιοι πρέπει να υπακούσουν.

Ο Πέτρος και ο Κορνήλιος δέχτηκαν, ο καθένας σε διαφορετικά μέρη και με διαφορετικούς τρόπους, κάποιες εντολές του Θεού που οδηγούσαν στην ολοκλήρωση ενός πραγματικά θαυμαστού σχεδίου. Ο Κορνήλιος "διατάχθηκε από τον Θεό" (Πράξεις 10:22) να στείλει ανθρώπους να βρουν τον Πέτρο και να τον φέρουν στο σπίτι του για να τους μιλήσει για τον Χριστό και τη σωτηρία Του. Αυτό ήταν το μέρος του Κορνήλιου, το οποίο και έκανε άμεσα. Ο Πέτρος, από την άλλη, προσευχόμενος είδε το όραμα με το σεντόνι, άκουσε τον Θεό να του εξηγεί, αν και δεν κατάλαβε εκείνη τη στιγμή. Όμως, κάτω από την οδηγία του Θεού, ακολούθησε τους άντρες που είχε στείλει ο Κορνήλιος και πήγε στο σπίτι του "χωρίς καμιά αντιλογία" (εδ. 29) για να κηρύξει  τα λόγια που του "προστάχθηκαν... από τον Θεό" (εδ. 33).

Πιστεύεις ότι ο Κύριος θα έκανε το μέρος του Κορνήλιου ή του Πέτρου, αν κάποιος από τους δύο αστοχούσε να υπακούσει; Πιστεύεις ότι ο Θεός θα κάνει αυτό που αρνείσαι εσύ να κάνεις; Όχι! Μπορεί να ξαναπροσπαθήσει να σε πείσει και να σε παρακινήσει -πόση καθυστέρηση και ταλαιπωρία, αλήθεια- αλλά το μέρος το δικό σου και το δικό μου, δεν θα το κάνει ο Κύριος, αλλά εμείς. Γι' αυτό, αφιέρωση, προσευχή, οδηγία και υπακοή πάνε πάντα μαζί. Ο Κύριος να μας δώσει να το καταλάβουμε σωστά: το βήμα της υπακοής είναι αναντικατάστατο για τη ζωή μας.

(Φωτογραφία: Anita Day)