"Βέβαια, ο θυμός τού ανθρώπου θα καταντήσει προς έπαινό σου· θα βάλεις χαλινό στο υπόλοιπο μέρος του θυμού". Ψαλμός 76:10.
Η απελευθέρωση του λαού Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου ήταν μια μεγαλειώδης πράξη του κυρίαρχου Θεού μέσα στην Ιστορία, στις καρδιές του λαού Του, αλλά και στις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Τόσο ο Φαραώ και ο λαός του όσο και όλοι οι δούλοι του είχαν να μάθουν ένα μάθημα. Το ίδιο μάθημα που έφτασε μέχρι τους μακρινούς λαούς της Συρίας, της Μεσοποταμίας και των γύρω περιοχών. Άκουσαν ότι ο Θεός του Ισραήλ είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Ο δίκαιος Θεός, που βλέπει την καταπίεση και την αδικία. Και ο μόνος Θεός που είναι ικανός να ελευθερώνει με τον δικό Του δυνατό βραχίονα. Γι' αυτό γέμισαν φόβο και δέος.

"[...] γι' αυτό βέβαια σε διατήρησα, για να δείξω σε σένα τη δύναμή μου,
και να κηρυχθεί το όνομά μου σε ολόκληρη τη γη" (Έξοδος 9:16), είπε ο Θεός στον αμετάπειστο και αμετανόητο Φαραώ, ο οποίος πλήρωσε στο τέλος για τη σκληρότητα της καρδιάς του. Είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχει Θεός που αποδίδει δικαιοσύνη, ή που κάνει τα στραβά μάτια. Γι' αυτό, σκέψου μήπως αδικείς ή καταπιέζεις τους άλλους. Να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός θα κρίνει κάποια στιγμή το κακό και το άδικο. Τέλος, αν αδικείσαι, να πιστεύεις ότι ο Θεός βλέπει κάθε ταλαιπωρία, επεμβαίνει και ελευθερώνει. Πολύ περισσότερο αν Τον εμπιστεύτηκες και Του άφησες τη ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου