Τραγούδια μέσα στη νύχτα

"Και κατά τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας καθώς προσεύχονταν υμνούσαν τον Θεό· και τους άκουγαν με προσοχή οι φυλακισμένοι..." Πράξεις 16:25.

Δύο άνθρωποι βρίσκονται φυλακισμένοι. Για την ακρίβεια, τους έχουν δείρει άδικα και τους πέταξαν σ' ένα κελί αλυσοδεμένους. Τι αντίδραση θα περιμένατε από τη θέση που βρίσκονται; Αποθάρρυνση ίσως; Οργή; Κανείς δεν θα τους κατηγορούσε αν αντιδρούσαν έτσι. Το παράδοξο είναι ότι αυτοί οι φυλακισμένοι, στη μέση της νύχτας, αρχίζουν να ψάλλουν στον Θεό.

Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις στη Βίβλο, σαν και αυτή του Παύλου και του Σίλα μέσα στη φυλακή των Φιλίππων, που φανερώνουν μια εντελώς απρόσμενη στάση απ' αυτή που θα περίμενε κανείς μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Πώς εξηγείται αυτό; Πώς είναι δυνατό γεγονότα και συνθήκες να είναι εναντίον σου, να είσαι εξουθενωμένος, πληγωμένος, ντροπιασμένος, απορριμμένος, ξεχασμένος και εσύ να έχεις ειρήνη και να ψάλλεις;

Η μόνη δύναμη  για να συμπεριφερθεί ένας χριστιανός έτσι πηγάζει από το πού κοιτά και πώς βλέπει. Αν κοιτά τις πληγές του, θα φωνάζει και θα παραπονιέται. Αν κοιτά τους γύρω του, θα τους κατηγορεί για την ταλαιπωρία του και θα αγανακτεί μαζί τους. Αν κοιτά στον Θεό και σκέφτεται ότι δεν τον φύλαξε από τέτοιες συμφορές, αλλά τον έβαλε "στον κατώτατο λάκκο, στο σκοτάδι, στα βάθη" (Ψαλμός 88:6), θα επαναστατεί απέναντι Του.

Αντίθετα, αν κοιτάξει στον Θεό και, παρά τις πικρές συνθήκες, κρατήσει μέσα του την ήρεμη βεβαιότητα ότι ο Κύριος είναι πάνω απ' όλα αυτά, τα ξέρει, τα επιτρέπει και τα ελέγχει έως την παραμικρή λεπτομέρειά τους, τότε θα ησυχάσει και θα μπορεί ακόμη και να ψάλλει. Γι' αυτό, η θέση της καρδιάς μας αποτελεί το κλειδί. Αν αρχίσουμε τη γκρίνια και στραφούμε στην απιστία, αν δώσουμε τόπο στον θυμό, τότε πια δύναμη μάς απομένει, όχι για να ψάλλουμε- αυτό θα ήταν αδιανόητο- αλλά για να έχουμε ειρήνη;

Εμπιστεύσου τον Κύριο στις συνθήκες που περνάς, ξεριζώνοντας από μέσα σου μια στάση πίκρας, παράπονου και αντίδρασης. Κάνε το ακόμη κι αν δεν φταις και αδικείσαι. Κάνε το ακόμη κι αν αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις να υφίστασαι τέτοιες ταλαιπωρίες. Αν νομίζεις ότι πρέπει να μιλήσεις, μίλα με αλήθεια και δικαιοσύνη. Αλλά μην αφήσεις μια καρδιά γεμάτη πίκρα, γογγυσμό και θυμό να σε στρέψει ενάντια στους άλλους και, κυρίως, ενάντια στον Κύριο.