"Τούτον τον Ιησού ο Θεός τον ανέστησε [...] λοιπόν, υψώθηκε με το δεξί χέρι τού Θεού ..." Πράξεις 2:32-33.
"«Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου: Κάθισε από τα δεξιά μου, μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου ως υποπόδιο των ποδιών σου». Πράξεις 2:35.
Έχεις παραδώσει ολόκληρη τη ζωή σου αληθινά στον Θεό; Αυτό είναι πολύ σπουδαίο γεγονός, κι αν το έχεις κάνει, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου κάποια λίγα σημεία της ζωής του Χριστού -εξάλλου, υπάρχουν τόσα πολλά- που φανερώνουν πώς είναι η αληθινά παραδομένη ζωή στον Θεό.
Ο Χριστός είχε, άραγε, σαν άνθρωπος δικά Του σχέδια; Κι αν είχε, καμιά αξία δεν έχει, διότι τα σχέδια του Πατέρα πέρασαν μπροστά από τα δικά Του. Ένα απλό παράδειγμα, η στιγμή στη Γεθσημανή. "Πατέρα μου, αν δεν είναι δυνατόν να παρέλθει από μένα τούτο το ποτήρι, χωρίς να το πιω, ας γίνει το θέλημά σου" (Ματθαίος 26:42). Ο Κύριος παραδόθηκε, συνεπώς, σε θάνατο "[...] σύμφωνα με την ορισμένη βουλή και πρόγνωση του Θεού" (Πράξεις 2:23). Υποτάχθηκε και περίμενε να ολοκληρώσει ο Πατέρας τα σχέδιά Του στον δικό Του χρόνο.

Εμείς, δεν είμαστε συχνά αυτόνομοι και ανεξάρτητοι "υιοί"; Ανήκουμε στον Θεό, Τον υπηρετούμε, αλλά πόσο είμαστε σε συμφωνία μαζί Του και περιμένουμε από Εκείνον να κάνει στη ζωή μας το μέρος που Του ανήκει; Πόσο συχνά παίρνουμε πρωτοβουλίες, αποφασίζουμε μόνοι μας, διεκδικούμε μόνοι μας, υψωνόμαστε μόνοι μας και εκδικούμαστε μόνοι μας; Αν υποταχθήκαμε στη βουλή του Θεού, δεν θα πρέπει και εμείς κάποια στιγμή να "κάτσουμε" ήσυχα δίπλα Του, όπως και ο Χριστός κάθισε στα δεξιά Του, ώστε να εκτελέσει στη ζωή μας Εκείνος την πληρότητα των σχεδίων Του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου