Δυνατός όταν αφήνεσαι

"[...]Δεν θα σε αφήσω να φύγεις, αν δεν με ευλογήσεις". Γένεση 32:26.

Γιατί παλεύει ο Θεός με τον Ιακώβ; Τον συνάντησε μόνο του την τελευταία νύχτα της επιστροφής του στην πατρίδα του, ενώ προσπαθούσε με μια ακατάπαυστη ενεργητικότητα να διασφαλίσει τη ζωή του, εκείνη της οικογένειάς του και των υπαρχόντων του, απέναντι στον αδελφό του Ησαύ. Ο Ιακώβ επιθυμούσε να δράσει. Έτσι λειτουργούσε μια ζωή. Πώς ήταν δυνατόν να κατεβάσει τώρα τα χέρια του, εφόσον νιώθει ότι απειλείται, και να εμπιστευτεί τον Θεό;

Ο Ιακώβ φαίνεται ότι "υποστήριζε" τις υποσχέσεις του Θεού μ' έναν προσωπικό τρόπο σκέψης και ενεργειών. "Είναι αρκετές οι διαβεβαιώσεις Του; Βλέπω το χέρι Του να είναι επάνω μου, βλέπω την πρόνοια και την αγαθότητα του Κυρίου. Μπορώ, όμως, να αφεθώ απόλυτα και να είμαι βέβαιος ότι ο Θεός θα εξακολουθεί να ενεργεί έτσι;" θα σκεφτόταν. Ίσως και εσύ να σκέφτεσαι και να ενεργείς με τον ίδιο τρόπο. Και ίσως να χρειάζεσαι το ίδιο μάθημα μ' εκείνο του Ιακώβ.

Ο Ιακώβ δεν γνώριζε σε βάθος το πρόσωπο που του είχε αποκαλυφθεί στη Βαιθήλ. Φανταζόταν μάλλον ότι ο Κύριος θα μπορούσε να αναιρέσει κάποια στιγμή τις υποσχέσεις Του. Εξάλλου, η ζωή του Ιακώβ- του υποσκελιστή "απατεώνα"- δεν ήταν και η σωστότερη, ώστε να αξίζει τις ευλογίες Του. Ο Ιακώβ ένιωθε μια ανασφάλεια να συμφωνήσει ότι "όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ' αυτόν το Ναι, και σ' αυτόν το Αμήν" (Β' Κορινθίους 1:20), και έτσι ν' αναπαυτεί στην πιστότητα του Κυρίου.

Μπορεί, άραγε, να γίνεις Ισραήλ -Ισχύς Θεού- όσο ανησυχείς, παλεύεις, σχεδιάζεις και ενεργείς, και στο τέλος σκύβεις το κεφάλι για να επικαλεστείς τη βοήθεια του Θεού; Έχεις το "δικαίωμα" να αναλάβεις κάθε είδους δράση που θα υποκαταστήσει τη δύναμη, την αγάπη, τη σοφία και κυρίως την πιστότητα του Θεού; Ο Ιακώβ ήταν ένα όργανο εκλογής του Κυρίου. Είχε τις ακλόνητες διαβεβαιώσεις Του για μια ευλογία που θα περνούσε στις γενιές των απογόνων του. Όμως φαίνεται ότι χρειαζόταν να μάθει ότι: "δεν εξαρτάται από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από τον Θεό που ελεεί" (Ρωμαίους 9:16).

Νομίζω ότι και εμείς χρειαζόμαστε το ίδιο μάθημα. Να καταλάβουμε ότι όταν θα έχουμε γίνει πια "Ισχύς Θεού" θα έχουμε πάψει να είμαστε οι σωτήρες του εαυτού μας. Αυτοί που έχουν τον πλήρη έλεγχο για κάθε τι και αναλαμβάνουν να εκτελέσουν τα θεϊκά σχέδια κατά βούληση. Αυτός που είναι "Ισχύς Θεού" δεν μπορεί να είναι Ιακώβ -υποσκελιστής-. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι η "ισχύς" του εαυτού του.