«Κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου τής πίστης και αυτό δεν
είναι από σας, είναι δώρο τού Θεού, όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος».
Εφεσίους 2:8-9
Σε μια αίθουσα αναμονής, σε κάποιο νοσοκομείο, μια ασθενής αναφωνεί: «Έχω
πολύ υποφέρει στη ζωή μου! Με τόσα που έχω τραβήξει, σίγουρα θα πάω στον
παράδεισο». Και διηγείται στη συνέχεια με κάθε λεπτομέρεια τι πέρασε: πολλές χειρουργικές
επεμβάσεις, θεραπείες μακροχρόνιες και επώδυνες, μοναξιά, απογοήτευση. Φυσικά,
η ζωή της δεν είναι καθόλου εύκολη.
Αλλά ας φανταστούμε για λίγο την αίθουσα ενός
δικαστηρίου: ο κατηγορούμενος, ο οποίος έχει διαπράξει κλοπή, ακούει ξαφνικά το
δικαστή, γεμάτος έλεος και κατανόηση, να
τον αθωώνει. Δίνει χάρη στον ένοχο, λέγοντάς του: «Α, Κύριε, έχετε δίκιο.
Έχετε τόσο πολύ υποφέρει στη ζωή σας! Ακόμη και αν διαπράξατε κλοπή, σας αθωώνω.
Είστε ελεύθερος!»
Πώς σας φαίνεται αυτή η μορφή δικαιοσύνης; Αν μπορεί να ονομαστεί δικαιοσύνη… Δεν θα θυμώνατε σίγουρα, αν βλέπατε κάποιον που σας είχε κλέψει να αθωώνεται με ένα τέτοιο πρόσχημα; Ο Θεός δεν είναι άδικος κριτής. Αντιθέτως, είναι πολύ δίκαιος για να μην καταδικάσει τα λάθη που βλέπει επάνω μου και επάνω σου. Ο Θεός έχει εκφέρει την κρίση του για την αμαρτία και τις εκφάνσεις της στη ζωή του ανθρώπου: «Ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Και αυτόν το θάνατο, για να μην τον υποστούμε εμείς, τον υπέστη ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος πλήρωσε κάθε χρέος, κάθε παρακοή και αμαρτία μας και μας άνοιξε οδό συγχώρεσης και σωτηρίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι εντάξει! Μένει και η δική σου και δική μου αποδοχή. Η αναγνώριση της ενοχής μας, της δίκαιης τιμωρίας που μας άξιζε και, τέλος, η επιθυμία να περπατήσουμε σε δρόμους δικαιοσύνης, αλήθειας και αγάπης.
Αλλά ας φανταστούμε για λίγο την αίθουσα ενός
δικαστηρίου: ο κατηγορούμενος, ο οποίος έχει διαπράξει κλοπή, ακούει ξαφνικά το
δικαστή, γεμάτος έλεος και κατανόηση, να
τον αθωώνει. Δίνει χάρη στον ένοχο, λέγοντάς του: «Α, Κύριε, έχετε δίκιο.
Έχετε τόσο πολύ υποφέρει στη ζωή σας! Ακόμη και αν διαπράξατε κλοπή, σας αθωώνω.
Είστε ελεύθερος!»Πώς σας φαίνεται αυτή η μορφή δικαιοσύνης; Αν μπορεί να ονομαστεί δικαιοσύνη… Δεν θα θυμώνατε σίγουρα, αν βλέπατε κάποιον που σας είχε κλέψει να αθωώνεται με ένα τέτοιο πρόσχημα; Ο Θεός δεν είναι άδικος κριτής. Αντιθέτως, είναι πολύ δίκαιος για να μην καταδικάσει τα λάθη που βλέπει επάνω μου και επάνω σου. Ο Θεός έχει εκφέρει την κρίση του για την αμαρτία και τις εκφάνσεις της στη ζωή του ανθρώπου: «Ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Και αυτόν το θάνατο, για να μην τον υποστούμε εμείς, τον υπέστη ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος πλήρωσε κάθε χρέος, κάθε παρακοή και αμαρτία μας και μας άνοιξε οδό συγχώρεσης και σωτηρίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι εντάξει! Μένει και η δική σου και δική μου αποδοχή. Η αναγνώριση της ενοχής μας, της δίκαιης τιμωρίας που μας άξιζε και, τέλος, η επιθυμία να περπατήσουμε σε δρόμους δικαιοσύνης, αλήθειας και αγάπης.
Ας μη νομίζει κανείς ότι οι δυσκολίες που έχει περάσει και
τα βάσανα του θα αντισταθμίσουν τις αμαρτωλές
του πράξεις. Ότι, δηλαδή, θα δικαιωθεί
στα μάτια του Θεού τη μέρα εκείνη επειδή σήκωσε κάποιο «σταυρό» εδώ κάτω. Στα
μάτια του Θεού δικαιώνονται μόνο όσοι δέχτηκαν τη θυσία του παιδιού Του πάνω
στο σταυρό και έζησαν μια ζωή άξια αυτής της προσφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου