Είμαστε καλοί άνθρωποι

"Ο Ιωσήφ πήγε ακολουθώντας την πορεία των αδελφών του [...] Κι εκείνοι μόλις τον είδαν από μακριά, πριν τους πλησιάσει, έκαναν συμβούλιο εναντίον του να τον φονεύσουν [...] Ανέβασαν τον Ιωσήφ από τον λάκκο, και πούλησαν τον Ιωσήφ για 20 αργύρια στους Ισμαηλίτες...". Γένεση 37:17,18,28

"Εμείς όλοι είμαστε γιοι ενός ανθρώπου, καλοί άνθρωποι είμαστε...". Γένεση 42:11

Είκοσι χρόνια πρωτύτερα, τα αδέλφια του Ιωσήφ είχαν αποφασίσει να τον σκοτώσουν κυριευμένοι από μίσος και ζήλια. Τελικά, αλλάζοντας γνώμη, τον πούλησαν σαν σκλάβο στην Αίγυπτο. Ο Ιωσήφ, έπειτα από μια οδυνηρή και άδικη διαδρομή ζωής, έχει γίνει σπουδαίος στη χώρα  και είναι "το δεξί χέρι" του Φαραώ. Τα αδέλφια του, εξαιτίας τής πείνας που μαστίζει τη χώρα τους, έχουν κατέβει στην Αίγυπτο για ν' αγοράσουν σιτάρι και στέκονται μπροστά του, αγνοώντας ποιος πραγματικά είναι. Έχουν περάσει τόσα χρόνια από την τελευταία, πικρή τους συνάντηση και δεν τον αναγνωρίζουν. Παρ' όλ' αυτά, τολμούν και του λένε: "Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι", έχοντας εντελώς απωθήσει από τη συνείδησή τους τα όσα κακά  έπραξαν σ' αυτόν! Η ζωή, όμως, έχει αντιστρέψει τα πράγματα και ουσιαστικά το μέλλον τους κρέμεται από την καλοσύνη και τη συγχώρεση του αδελφού τους.

Πολλοί είναι εκείνοι που, όταν τους μιλάς, προτάσσουν την ευθύτητα και την τιμιότητά τους. Κάποιοι, μάλιστα,  πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να μπουν στον ουρανό. Αλλά ας μη γελιόμαστε γιατί εδώ πρόκειται για το αιώνιο μέλλον μας. Δεν είναι, φυσικά, όλοι οι άνθρωποι άδικοι, δολοφόνοι, κλέφτες. Ορισμένοι έχουν εξαιρετικές ηθικές αρχές και προτερήματα. Όμως, τις παρουσιάζουν μπροστά σε ποιον; Στους άλλους ή το Θεό; Γιατί ο Θεός εξερευνά τις καρδιές και ξέρει τα μύχια του ανθρώπου. Ποιος θα μπορούσε να καυχηθεί μπροστά Του ότι είναι άμεμπτος και αψεγάδιαστος; Ποιος μπορεί, απόλυτα, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της αγιότητάς Του; 

Όλοι είμαστε απόγονοι του Αδάμ, διαμέσου του οποίου "η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους..." (Ρωμαίους 5:12). Είμαστε μέλη της αμαρτωλής ανθρωπότητας, της ένοχης, που  θανάτωσε τον Ιησού Χριστό, το Γιο του Θεού. 

Είναι λάθος να νομίζουμε ότι οι αξίες μας, ο όποιος ηθικός χαρακτήρας μας και τα καλά μας έργα είναι ικανά να μας ανοίξουν τον ουρανό. Ας υπολογίζουμε καλύτερα στο έλεος, τη χάρη και τη δωρεά του Θεού που μπορεί να συγχωρεί άφθονα και να ξεχνά την αμαρτία. Τέλος, ας Τον ευχαριστούμε γιατί αυτή η χάρη είναι εξασφαλισμένη και πάντα αρκετή γι' αυτούς που πίστεψαν στη θυσία του Χριστού.