Είκοσι κλειδιά για να καταλάβεις το Θεό

«Δεν γνώρισες; Δεν άκουσες ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Δημιουργός των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμει; Η φρόνησή του δεν εξιχνιάζεται». Ησαΐας 41:28

«Είκοσι κλειδιά για να καταλάβεις το Θεό» είναι ο τίτλος που αναγράφεται στο εξώφυλλο ενός ξένου περιοδικού με χριστιανικό περιεχόμενο. Ο συγγραφέας του άρθρου αφήνει να υπονοηθεί ότι ο Θεός γίνεται αντιληπτός και κατανοητός από την ανθρώπινη ευφυΐα. Παρά τις τεράστιες ανθρώπινες προόδους και τα επιτεύγματα της επιστήμης, ο άνθρωπος κοπιάζει συνεχώς για να εξιχνιάσει τα μυστήρια της λειτουργίας του σύμπαντος. Εντούτοις, συχνά νομίζουμε ότι «καταλαβαίνουμε» Εκείνον, που με τόση σύνεση, δημιούργησε όλα αυτά.

Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός παραμένει άπειρος, ανεξιχνίαστος και ανεξάντλητος. Η σύνεση Του είναι αμέτρητη και αδυνατούμε, συνεπώς, να συλλάβουμε το Θεό στην πληρότητά Του. Ο Ιώβ δοκίμασε αυτήν την εμπειρία πριν πάρα πολλούς αιώνες. Ισχυριζόταν ότι ήξερε τα πάντα, ότι όλα τα καταλάβαινε. Τον ακούμε κάποια στιγμή να λέει στους φίλους του: «Θα σας διδάξω τι είναι στο χέρι του Θεού, ό,τι είναι από τον Παντοδύναμο, δεν θα το κρύψω» (Ιώβ 27:11). Σίγουρα, γνώριζε κατά μέρος το Θεό και ήξερε αρκετά για το πρόσωπό Του. Αλλά καθώς περνά τεράστιες δοκιμασίες και θλίψεις, η γνώση που είχε γι’ Αυτόν έχει φτάσει στα όρια της. Ο Θεός αρχίζει να μην είναι πλέον κατανοητός. Στο τέλος της επώδυνης ιστορίας του, όταν ο Θεός τού αποκαλύπτεται, αναγνωρίζει την απόλυτη ανικανότητά του να αντιληφθεί πλήρως τους τρόπους που ενεργεί ο Θεός γι’ αυτό και εξομολογείται: «Εγώ, λοιπόν, πρόφερα εκείνο που δεν καταλάβαινα, πράγματα υπερθαύμαστα για μένα, που δεν τα γνώριζα» (Ιώβ 42:3).

Η ανθρώπινη εξυπνάδα μας είναι απατηλή και μικρή ώστε να μας οδηγήσει να κατανοήσουμε το Θεό. Συχνά, πέφτουμε στην παγίδα να φτιάξουμε μία εικόνα Του που αντλεί πολλά στοιχεία από τη δική μας ανθρώπινη φύση, λογική και αντίληψη. Και πέφτουμε έξω με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε και να δυσθυμούμε. Για να μην πούμε ότι διατρέχουμε επίσης τον κίνδυνο να ακολουθήσουμε λάθος δρόμους, απόρροια μιας παραμορφωμένης αντίληψης για το χαρακτήρα Του. Εντούτοις, ο Θεός μιλάει. Αποκαλύπτεται μέσα στο Λόγο Του και χρειάζεται μόνο «ένα κλειδί» για να καταλάβουμε όσα Εκείνος θέλει να μας φανερώσει για τον εαυτό Του. Ταπεινή καρδιά, αληθινή εκζήτηση του προσώπου Του και πίστη σε όλα όσα μας λέει. Τότε, όπως ο Ιώβ, θα μπορούμε και εμείς να λέμε: «Άκουγα για σένα με την ακοή του αυτιού, αλλά τώρα σε βλέπει το μάτι μου…» (Ιώβ 42:5).