« […] διαμαρτυρόμασταν να περπατήσετε
αντάξια του Θεού, που μας προσκαλεί στη δική του βασιλεία και δόξα.»
Α΄Θεσσαλονικείς 2:12
Ένας στρατιώτης του
στρατού του Μέγα Αλέξανδρου ήταν γνωστός για την έλλειψη θάρρους. Τον έβλεπαν
συχνά να βρίσκεται στις τελευταίες σειρές, παρά στην πρώτη γραμμή. Όταν είδαν
ότι αυτό συνεχιζόταν, το ανέφεραν στο διάσημο κατακτητή, ο οποίος τον κάλεσε
και τον ρώτησε: «Πώς ονομάζεσαι;» - «Αλέξανδρος», του
αποκρίθηκε ο στρατιώτης. Ο στρατηλάτης τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
«Πήγαινε στην επίθεση και πολέμησε… ή διαφορετικά άλλαξε όνομα!»
Όταν πιστέψαμε στο Θεό
μάς έδωσε το δικαίωμα σ’ έναν καινούργιο τίτλο: Μας ονόμασε παιδιά Του. «Όσοι,
όμως, τον δέχθηκαν, σ' αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ'
αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του» (Ιωάννης 1:12). Δεν υπάρχει ποιο δοξασμένος
τίτλος στο σύμπαν απ’ αυτόν που φέρουμε ως χριστιανοί, ως γνήσια παιδιά του
Θεού. Η συμπεριφορά μας, όμως, είναι ανάλογη του τίτλου μας; Ας κάνουμε έναν αυτοέλεγχο. Υπάρχει στην
καρδιά μας απιστία για την πιστότητα του Θεού; Χαλάρωση της σχέσης μας μαζί
Του; Μήπως κάποια έλλειψη αγάπης για τους αδελφούς και τους ανθρώπους γύρω μας;
Μειωμένο ενδιαφέρον για ό,τι έχει σχέση με τη βασιλεία του Κυρίου και πολλή
προσκόλληση στις ατομικές, υλικές μας υποθέσεις;
Αν διακρίνουμε κάποια
πράγματα στη ζωή μας που δεν ταιριάζουν με την ομολογία της πίστης μας στο Θεό,
αν ως «κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού» (Ρωμαίους 8:17)
δεν φερόμαστε ως γνήσιοι κληρονόμοι, μπορούμε να διορθώσουμε την πορεία
μας. Η ευγένεια και μόνο μας υποχρεώνει:
Εφόσον φέρνουμε το όνομα του Χριστού και λεγόμαστε χριστιανοί, ας έχουμε μια
συμπεριφορά άξια του Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου