Ένα ζευγάρι φτερά

« […] κάποτε ήσασταν σκοτάδι, τώρα όμως είστε φως εν Κυρίω· περπατάτε ως παιδιά τού φωτός·  (επειδή, ο καρπός τού Πνεύματος είναι με κάθε αγαθοσύνη και δικαιοσύνη και αλήθεια)· εξετάζοντας τι είναι ευάρεστο στον Κύριο»· Εφεσίους 5:8-10

Ο Τεν, γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός του 19^ου αιώνα, έγραψε σχετικά με το χριστιανισμό: «Δεν μπορούμε ν’ αξιολογήσουμε τη συνεισφορά του χριστιανισμού στις μοντέρνες κοινωνίες μας, το ότι εισήγαγε την αιδώ, τη γλυκύτητα, το σεβασμό για τον πλησίον. Συντηρεί την τιμιότητα, την καλή πίστη και τη δικαιοσύνη. Ούτε ο φιλοσοφικός στοχασμός ούτε η καλλιτεχνική ή η λογοτεχνική μόρφωση, κανένας κώδικας, καμιά δημόσια διοίκηση, καμιά κυβέρνηση, δεν είναι αρκετά να τον αντικαταστήσουν σ’ αυτήν την υπηρεσία που προσφέρει.

Ο χριστιανισμός είναι ακόμη, για 400 εκατομμύρια ανθρώπινα όντα (σήμερα σχεδόν δύο δισεκατομμύρια), το μεγάλο ζευγάρι φτερά, απαραίτητο για ν' ανασηκώσει τον άνθρωπο πάνω από τον εαυτό του, πάνω από την έρπουσα ζωή του και τους περιορισμένους ορίζοντές του, για να τον οδηγήσει, με την υπομονή… την ελπίδα στη γαλήνη. Για να τον μεταφέρει, πέρα από την εγκράτεια, την αγνότητα και το έλεος, στην αφοσίωση και τη θυσία. 

Αν τα φτερά του αδυνατήσουν ή του τα σπάσουν, τα δημόσια και ιδιωτικά ήθη θα χειροτερέψουν, ο βίαιος και υπολογιστικός εγωισμός θα έχει ανοδική πορεία, η βιαιότητα και η φιληδονία θα εξαπλωθούν, η κοινωνία θα γίνει ένας  επικίνδυνος χώρος. Δεν υπάρχει παρά μόνο ο χριστιανισμός για να μας συγκρατήσει από το κατηφορικό μονοπάτι μας, για ν’ αναχαιτίσει το ανεπαίσθητο γλίστρημα, δια του οποίου αναπόφευκτα, η φυλή μας θα οπισθοχωρήσει σε μεγάλα βάθη. Το παλιό Ευαγγέλιο είναι ακόμη και σήμερα το  καλύτερο βοηθητικό στήριγμα του κοινωνικού ενστίκτου».

Η αναφορά στο χριστιανισμό, όπως τον αντιλήφθηκε ο Τεν, είναι σίγουρα επαινετική, μιας και αναγνωρίζει την προσφορά του στην πορεία της ανθρωπότητας.  Ο χριστιανισμός, ωστόσο, στηρίχτηκε στη μαρτυρία, την αφιέρωση και τη θυσία συγκεκριμένων ατόμων, που φανέρωσαν με τις πράξεις  και τα λόγια τους όλα αυτά που, πρώτος, ο Ιησούς Χριστός κήρυξε και έζησε.  Αν καυχιόμαστε σήμερα για τη χριστιανική ταυτότητα του δυτικού κόσμου, την πρόοδο, τις ηθικές και πνευματικές αξίες και τα επιτεύγματά του, αυτό το οφείλουμε στο ότι το δέντρο του χριστιανισμού ποτίστηκε, ανά τους αιώνες, από το αίμα των μαρτύρων. Από την επιμονή, επίσης, κάποιων ανθρώπων που υπερασπίστηκαν, έζησαν με θέρμη, και που ζουν  ακόμη και σήμερα, το «παλιό Ευαγγέλιο». Όχι φέροντας ένα θρησκευτικό όνομα στην ταυτότητά τους ή σεβόμενοι τυπικά έναν θρησκευτικό κώδικα, αλλά διαπνεόμενοι από τη ζωντανή δύναμη του Κυρίου, που μεταμόρφωσε τις ζωές τους και τις χρησιμοποίησε για να φέρουν ευλογία στην ανθρωπότητα.