"Θα σε δοξολογήσω, Κύριε, με όλη μου την καρδιά· θα διηγηθώ όλα τα θαυμάσιά σου. Θα ευφρανθώ και θα πανηγυρίσω σε σένα· θα ψαλμωδήσω στο όνομά σου, Ύψιστε". Ψαλμός 9:1-2
Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να έχει πολλές απαιτήσεις και, όταν αυτές ικανοποιούνται, να ξεχνά να ευχαριστήσει και ν' αναγνωρίσει τι οφείλει σ' αυτόν που τον βοήθησε. Το να ρέπει κανείς στο παράπονο, την γκρίνια, την αχαριστία δεν είναι περίεργο, δεδομένου ότι η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να μένει ανικανοποίητος μέσα στον εγωισμό του ακόμη και όταν... ικανοποιούνται οι επιθυμίες του! Πολλοί άνθρωποι και λαοί στο παρελθόν "ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν" (Ρωμαίους 1:21) και παρέμειναν στην ασέβεια και την ανοησία τους.
Ακόμα και σήμερα, η ίδια αχαριστία χαρακτηρίζει τους ανθρώπους διότι δεν αναγνωρίζουν ότι χρωστάνε κάτι στον Κύριο. Oύτε έχουν λόγο να Τον ευχαριστήσουν για οτιδήποτε. Και όμως, Εκείνος προσφέρει πλούσια από τους θησαυρούς Του και "δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία, αγαθοποιώντας, δίνοντάς μας από τον ουρανό βροχές και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας με τροφή και ευφροσύνη τις καρδιές μας" (Πράξεις των Αποστόλων 14:17).
Μήπως εμείς, που λέμε ότι είμαστε γνήσιοι χριστιανοί, έχουμε την ίδια συμπεριφορά; Συχνά, έχουμε την τάση να παραπονούμαστε και να στριφογυρίζουμε γύρω από τα μικρά, ασήμαντα θέματά μας, ενώ θα έπρεπε τα μάτια μας να βλέπουν τις ευεργεσίες του Θεού και να Τον ευχαριστούμε γι' αυτές. Πόσο αλήθεια χρόνο ξοδεύουμε ευχαριστώντας τον Κύριο; Για κάποιο αίτημά μας που απαντήθηκε ή για τη λύση που έδωσε στο θέμα μας, πόσες φορές Του είπαμε ευχαριστώ; Για την εκδήλωση της φροντίδας Του στη ζωή μας, για τη δύναμη που μας δίνει να σταθούμε σήμερα στα πόδια μας και να αντεπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, τι λόγια λατρείας Του απευθύναμε;
Πιάνω τον εαυτό μου, δυστυχώς, να προσπερνώ γρήγορα πράγματα που τα θεωρώ δεδομένα. Απλές καθημερινές επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μου, μικρές απολαύσεις που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία. Αλλά που όταν κουνιούνται από τη θέση τους, καταλαβαίνω πόσο σημαντικά ήταν τα απλά αυτά πράγματα για τα οποία δεν αισθάνθηκα ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη μπροστά στο Θεό. Παρ' όλα αυτά, δεν φανέρωναν παρά τη λεπτότητα και το γεμάτο αγάπη βλέμμα του Κυρίου.
Αν πάρουμε το βλέμμα μας από τις επιθυμίες μας που δεν ικανοποιούνται, θα βρούμε τότε πολλούς λόγους ν' ευχαριστήσουμε τον Κύριο για κάθε επιθυμία μας που ικανοποίησε χωρίς καν να Του το ζητήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου