Έχει πολλά πρόσωπα η αλήθεια;

"[...]  η χάρη, όμως, και η αλήθεια έγινε διαμέσου τού Ιησού Χριστού". Ιωάννης 1:17

"Η αλήθεια μου": Πρόκειται για  εκείνες τις αξίες για τις οποίες είμαι προσωπικά πεπεισμένος. Η αλήθεια μου, την έχω διαμορφώσει και κατασκευάσει σύμφωνα με το χαρακτήρα μου, την προσωπικότητά μου, τις βιωμένες εμπειρίες μου. Είναι η δική μου πραγματικότητα και κανείς δεν μπορεί να την κρίνει.

"Η αλήθεια σου": Είναι αυτό που ο άλλος πιστεύει, που έχει πλάσει σύμφωνα με τα δικά του βιώματα και τον ξεχωριστό χαρακτήρα του. Θεωρητικά, είμαι υποχρεωμένος να τη σεβαστώ ακόμη και αν αυτή η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική από τις δικές μου πεποιθήσεις. Μ' αυτόν τον τρόπο φανερώνω το ανοικτό πνεύμα μου, αναγνωρίζω ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει κανόνες σχετικά με το πώς πρέπει  να είναι κάποιος ή να σκέφτεται. 

Λογικά, κανείς δε θέλει ν' ακυρωθεί η έννοια της επιείκειας και να κυριαρχήσει η αδιαλλαξία, που αναπόφευκτα οδηγεί στο φανατισμό και σε φρικτές παρεκτροπές. Μα, δεν μπορεί να μη σκεφτούμε ότι υπάρχει πρόβλημα με το να εκλαμβάνουμε την αλήθεια ως υποκειμενική, ως κάτι που ο καθένας μπορεί να  μεταπλάθει και να το χειρίζεται σύμφωνα με το γούστο ή τις επιδιώξεις του. Γιατί πώς είναι δυνατόν να περιορίσουμε την αλήθεια σε ό,τι ατομικά ο καθένας μπορεί να κατανοήσει με το πνεύμα του;

Η Βίβλος μάς λέει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η αλήθεια, η απόλυτη, μοναδική αλήθεια. Στο πρόσωπό Του συναντιέται η δικαιοσύνη, η αγάπη, η χάρη. Η αλήθεια του Θεού δεσπόζει με έλεος  πάνω από την ανθρωπότητα, και επειδή δεν αντλεί την πηγή της από μια γήινη πηγή, είναι αναλλοίωτη και αιώνια.

Αν θέλουμε πραγματικά, υπάρχει τρόπος να μάθουμε την αλήθεια για τους εαυτούς μας και τον κόσμο μας.  Ο Θεός είναι Εκείνος που, χωρίς προσωποληψία, χωρίς ιδιοτέλεια αλλά και χωρίς να μας καθησυχάζει με ψεύτικα λόγια, μπορεί να μας πει ακριβώς πώς έχει η κατάστασή μας. 

Θέλουμε να μάθουμε, άραγε, την αλήθεια ή μήπως βολευόμαστε σε ό,τι εμείς θεωρούμε ως τέτοια;