Το πρόβλημα του θυμού

"Καλύτερος ο μακρόθυμος παρά ο δυνατός κι αυτός που εξουσιάζει το πνεύμα του, παρά αυτός που εκπορθεί μια πόλη". Παροιμίες 16:32

Στις 6 Ιουνίου 1944, ο Αϊζενχάουερ, ο ανώτατος διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων, ήταν ο πιο δυνατός άντρας στη γη. Υπό την εξουσία του, ο πιο μεγάλος αμφίβιος στρατός που είχε συγκεντρωθεί ποτέ προετοιμαζόταν να απελευθερώσει την ευρωπαϊκή ήπειρο από τη ναζιστική κυριαρχία. Πώς ο Αϊζενχάουερ κατόρθωσε να διοικήσει έναν τόσο πολυάριθμο στρατό; Κατά σημαντικό βαθμό, χάρις στην ξεχωριστή ικανότητα που είχε να συνεργάζεται με διαφορετικά είδη ανθρώπων.

Αυτό που πολλοί, όμως, αγνοούν είναι ότι ο Άικ δεν συνεννοείτο πάντα καλά με τους ανθρώπους. Σαν παιδί, είχε συχνά τσακωθεί και έρθει στα χέρια με άλλους στο σχολείο, αλλά ευτυχώς, είχε μια αξιαγάπητη μητέρα η οποία του είχε διδάξει το Λόγο του Θεού. Κάποια μέρα, ενώ του επέδενε τα χέρια του, που είχε τραυματίσει καθώς είχε παρασυρθεί από το θυμό του, του ανέφερε το παραπάνω εδάφιο. Χρόνια αργότερα, ο Αϊζενχάουερ έγραψε σχετικά με αυτό το θέμα: " Θυμάμαι πάντα τη συζήτηση μας αυτή σαν μια από τις πιο πολύτιμες στιγμές της ζωής μου". Αναμφίβολα, ο σπουδαίος διοικητής κατάφερε να εργαστεί αποτελεσματικά με τους άλλους έχοντας μάθει να ελέγχει και να κυριαρχεί το θυμό του.

Πόσες φορές δεν έχουμε πέσει στην παγίδα να παρασυρθούμε από το θυμό μας ώστε να πούμε ή να κάνουμε πράγματα για τα οποία έχουμε μετανιώσει έπειτα; Όλοι είμαστε, λίγο ως πολύ, επιρρεπής λόγω της αδύναμης, αμαρτωλής φύσης μας να αντιδράσουμε με τρόπους που πληγώνουν τους γύρω μας, δημιουργούν δυσάρεστες καταστάσεις και συχνά μας απομακρύνουν από τα άτομα που μας περιβάλλουν. Για χάρη του εγωισμού μας και της ικανοποίησης της δίκαιης ή άδικης, άλλοτε, οργής μας προτιμούμε να συγκρουστούμε και να διαταράξουμε τις σχέσεις μας παρά να βρούμε έναν τρόπο να λύσουμε τα ζητήματά μας με σύνεση, ευγένεια και καλή θέληση. Ο Λόγος του Θεού μάς θυμίζει ότι: "όπου υπάρχει φθόνος και φιλονικία, εκεί είναι ακαταστασία, και κάθε αχρείο πράγμα" (Ιάκωβος 3:16). Και συχνά, τέλος, εκτός από τη ψυχρότητα, την απομάκρυνση και την πικρία που συνοδεύει τις θυμώδεις αντιδράσεις, εμείς οι ίδιοι έχουμε υποστεί τέτοια ψυχική ένταση που δεν άξιζε τον κόπο που μπήκαμε σε μια τέτοια διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων μας.

Ας ζητήσουμε, λοιπόν, από το Θεό να μας μάθει να κυριαρχούμε το θυμό μας, να είμαστε πράοι και επιεικείς. Ας θυμόμαστε ότι "μόνο από την υπερηφάνεια προέρχεται η φιλονικία" (Παροιμίες 13:10) και η υπερηφάνεια δεν αποδεικνύεται, συχνά, καλός σύμβουλος.