"Δεν θα προσθέσετε στον λόγο που εγώ σας προστάζω ούτε θα αφαιρέσετε απ' αυτόν, για να τηρείτε τις εντολές τού Κυρίου του Θεού σας, που εγώ σας προστάζω". Δευτερονόμιο 4:2
Σε κάθε τομέα της ζωής μας υπάρχουν κανόνες και τρόποι συμπεριφοράς που επιτρέπονται ή απαγορεύονται. Πού δεν τους συναντάμε άραγε; Στο σχολείο, στην εργασία, στην οικογένεια, στην πολιτεία; Υπάρχουν για να τηρούνται όχι χωρίς λόγο ή επειδή κάποιος αποφάσισε να τους θεσπίσει. Υπάρχουν διότι είναι απαραίτητοι και εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία ενός θεσμού ή εγγυώνται την επιτυχία μιας σχέσης.
Στον άνθρωπο όμως αρέσει η άνευ όρων ελευθερία: Μια τάση ανεξαρτητοποίησης και αποτίναξης κάθε νόμου που περιορίζει αυτήν του την ελευθερία. Η αμαρτία της Εδέμ, που ξεπήδησε από μια ανθρώπινη θέληση που παραμέρισε την εντολή του Θεού και αποφάσισε να αναλάβει πρωτοβουλία για το τι είναι καλό και κακό, επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ανυπακοή, απείθεια, εγωιστική στάση που λαμβάνει ως κέντρο αναφοράς μόνο το ατομικό συμφέρον μου, επιλεκτική τήρηση των νόμων ανάλογα με τη διάθεση μου, είναι μερικοί από τους καρπούς της ανθρώπινης ανταρσίας.
Το πρόβλημα μεγεθύνεται σε ανησυχητικό βαθμό όταν μεταφέρεται στη σφαίρα της σχέσης μας με το Θεό. Υπάρχουν χριστιανοί που λένε ότι αγαπούν το Θεό και Τον υπηρετούν, βλέποντας όμως τη ζωή τους παρατηρούμε ότι τους χαρακτηρίζει ένας αυτοσχεδιασμός που τους σπρώχνει να επανακαθορίζουν τις χριστιανικές αρχές. Βγάζουν και προσθέτουν στο Λόγο του Θεού κατά τις επιθυμίες και τις δυνατότητές τους. Φτιάχνουν ένα "άλλο ευαγγέλιο" που λαμβάνει υπόψη το κόστος που θα καταβληθεί, τις απώλειες και τα κέρδη που θα επωμιστεί ο πιστός, τις απαιτήσεις της εποχής. Έτσι ο θεϊκός νόμος μεταπλάθεται με αφετηρία όχι το Θεό, αλλά τον άνθρωπο.
Πρόκειται για έναν ανθρωποκεντρικό νόμο που, αλίμονο, χρειάζεται και τη βιβλική επικύρωση. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά τις αλήθειες που τους συμφέρουν και εκτελούν με μεγάλη ευκολία τους νόμους που τους ωφελούν. Στην έσχατη
περίπτωση, τους ερμηνεύουν κατά την κρίση τους! Αλλά όπως κανένας νόμος δεν επιτρέπεται να εφαρμόζεται επιλεκτικά, ούτε ερμηνεύεται από τον καθένα όπως του αρέσει αλλά εξηγείται αποκλειστικά από το νομοθέτη, το ίδιο ισχύει και για την Αγία Γραφή. Η Βίβλος δεν μας δόθηκε για να κάνουμε επιλογές, κριτική και αναθεώρηση αλλά για να υπακούσουμε στην πληρότητά της για δικό μας όφελος. Ας είναι κανείς προσεκτικός όταν ασχολείται με τις εντολές του Θεού και ας μην εξηγεί με επιπολαιότητα το νόμο Του αλλά με "φόβο Κυρίου, με πίστη και με τέλεια καρδιά [...] , για να μη γίνονται ένοχοι στον Κύριο, και έρθει οργή
επάνω σε σας, κι επάνω στους αδελφούς σας" (Β' Χρονικών 19:9-10).

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου