«Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε να βγει έξω,
στον τόπο που επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και βγήκε έξω, μη ξέροντας πού
πηγαίνει». Εβραίους 11:8
Πώς θα αντιδρούσαμε αν ο Θεός μάς πλησίαζε κάποια μέρα και μας ζητούσε να κάνουμε κάτι που θα ανέτρεπε την εξασφαλισμένη ζωή μας; Αυτό ακριβώς συνέβη στον Αβραάμ όταν ο Θεός τού μίλησε λέγοντάς του: «Βγες έξω από τη γη σου, και από τη συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου δείξω» (Γένεση 12:1). Το κάλεσμα του Αβραάμ έπρεπε να συνοδευτεί από την προσωπική του επιλογή. Ο Θεός τον προσκαλούσε να κάνει ένα βήμα πίστης: Να αφήσει τη χώρα που κατοικούσε, μια χώρα δυνατή και καλά οργανωμένη, για να πάει σε μια χώρα άγνωστη γι’ αυτόν. Παράλληλα, ο Θεός τού είχε δώσει μια υπόσχεση: «Θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω… και μέσα από σένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης» (Γένεση 1:2-3). Ο Αβραάμ άκουσε το κάλεσμα του Θεού, δέχτηκε να φύγει από τον τόπο του και «βγήκε από τη γη του μη ξέροντας πού πηγαίνει» (Εβραίους 11:8).
Πώς θα αντιδρούσαμε αν ο Θεός μάς πλησίαζε κάποια μέρα και μας ζητούσε να κάνουμε κάτι που θα ανέτρεπε την εξασφαλισμένη ζωή μας; Αυτό ακριβώς συνέβη στον Αβραάμ όταν ο Θεός τού μίλησε λέγοντάς του: «Βγες έξω από τη γη σου, και από τη συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου δείξω» (Γένεση 12:1). Το κάλεσμα του Αβραάμ έπρεπε να συνοδευτεί από την προσωπική του επιλογή. Ο Θεός τον προσκαλούσε να κάνει ένα βήμα πίστης: Να αφήσει τη χώρα που κατοικούσε, μια χώρα δυνατή και καλά οργανωμένη, για να πάει σε μια χώρα άγνωστη γι’ αυτόν. Παράλληλα, ο Θεός τού είχε δώσει μια υπόσχεση: «Θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω… και μέσα από σένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης» (Γένεση 1:2-3). Ο Αβραάμ άκουσε το κάλεσμα του Θεού, δέχτηκε να φύγει από τον τόπο του και «βγήκε από τη γη του μη ξέροντας πού πηγαίνει» (Εβραίους 11:8).
Αυτό είναι πίστη, να δεχτείς αυτό που ο Θεός λέει ως αληθινό και να υπακούσεις. Δεν
ξέρω πόσοι από μας θα αφήναμε την άνεση μας,
τη βολεμένη ζωή μας, τη λογική μας και
θα δεχόμασταν την ανατροπή των σχεδίων μας και την ανάληψη μιας πορείας χωρίς ξεκάθαρο πλάνο υπόψη μας. Χωρίς λεπτομέρειες
και ιδιαίτερες εξηγήσεις, απλά με μόνο
δεδομένο την πιστότητα και αγαθότητα του Θεού. Με μόνη εγγύηση τις αδιαμφισβήτητες υποσχέσεις Του. Το ότι Εκείνος που μάς κάλεσε να Τον
ακολουθήσουμε γνωρίζει το σχέδιο για τη ζωή μας και θα το πραγματοποιήσει με
κάθε λεπτομέρεια.
Ο Αβραάμ έπρεπε σε κάθε βήμα του να στηρίζεται στο Θεό και
να κρατά στην καρδιά του τις υποσχέσεις Του. Το να δεχόμαστε αυτό που ο Κύριος μάς
είπε -αυτό που μας αποκάλυψε- και στη
συνέχεια να ενεργούμε με βάση αυτές τις αλήθειες είναι η σωστή στάση για έναν
πιστό χριστιανό. Πρόκειται για μια στάση πίστης που μας μεταφέρει
από το να βασιζόμαστε στον εαυτό μας σε Εκείνον. Μας οδηγεί να στηριζόμαστε στη
σοφία Του και την αλήθεια του Λόγου Του παρά στη λογική μας. Η πίστη δεν είναι
ένα πήδημα στο κενό, η πίστη είναι μια έμπρακτη εκδήλωση εμπιστοσύνης στο Λόγο
του Θεού. Εκεί μας αποκαλύπτεται τι είναι δίκαιο, αληθινό, τι αρέσει στο Θεό.
Εκεί ο Κύριος μάς φανερώνει τι θέλει από εμάς, απομακρύνοντάς μας, παράλληλα, από
κάθε τι που είναι αυταπάτη, ψέμα, ανοησία.Η πίστη αφήνει τη φυλακή της ματαιοδοξίας, του εγωισμού, των λάθος επιλογών για να βαδίσει προς τις αιώνιες αλήθειες. Είναι ο δρόμος που μας βγάζει από τα δεσμά , τους φόβους και τις ανασφάλειές μας και μας δένει με τις υποσχέσεις του Θεού, περισσότερο σταθερές και ακλόνητες από κάθε τι άλλο που φαίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου