Περπατάω με το Θεό

"Τι ζητάει ο Κύριος από σένα, παρά να πράττεις το δίκαιο, και να αγαπάς έλεος, και να περπατάς ταπεινά μαζί με το Θεό;" Μιχαίας 6: 8 (www.theword.gr)

Οι γιατροί επιμένουν να τονίζουν τη σπουδαιότητα του βαδίσματος για το μοντέρνο άνθρωπο και τα οφέλη που προσφέρει στην κυκλοφορία, την καρδιά και φυσικά την ψυχολογία. Είναι χρήσιμο να αφιερώνουμε  συστηματικά λίγο χρόνο σ' αυτού του είδους την άσκηση και πόσο ανανεωνόμαστε όταν το κάνουμε. Ακόμα καλύτερα αισθανόμαστε όταν περπατάμε παρέα μ' εκείνους που αγαπάμε, που μας ξέρουν και με τους οποίους έχουμε τη δυνατότητα να μοιραστούμε τόσα πράγματα!

Το ίδιο ακριβώς πρέπει να εφαρμόσουμε και στη χριστιανική ζωή. Μόνο που το περπάτημα σ' αυτήν την περίπτωση είναι ένα περπάτημα με το Θεό. Η Βίβλος αναφέρει συχνά πρόσωπα που "περπάτησαν" την πορεία της ζωής τους συντροφιά μ' Εκείνον. Φυσικά καταλαβαίνουμε ότι για να βαδίσει κανείς συντροφιά με το Θεό... πρέπει πρώτα να Τον έχει συναντήσει και να Τον έχει γνωρίσει. Αυτή η επικοινωνία αφορά μια σχέση που τη ζει κανείς δια της πίστεως και ξεκινά όταν αναγνωρίσουμε την τραγική μας κατάσταση και δεχτούμε το Χριστό ως Σωτήρα μας. Πρόκειται  για μια όμορφη σχέση αν και δεν μπορούμε να δούμε το πρόσωπο του συνοδοιπόρου μας. Ακούμε όμως τη φωνή Του που μιλά τόσο στο πνεύμα μας όσο και μέσα από το γραπτό λόγο Του.

Το περπάτημα βέβαια απαιτεί και κάποιου είδους συγχρονισμό. Δεν μπορεί να περπατούν δύο μαζί και ο καθένας να πηγαίνει στη δική του κατεύθυνση. Όταν βαδίζουμε με το Θεό είναι σημαντικό να Τον ακολουθούμε και να Τον εμπιστευόμαστε. Εκείνος είναι υπεύθυνος για τη διαδρομή και τα μονοπάτια που θ' ακολουθήσουμε στη ζωή μας. Και αυτά είναι γεμάτα σοφία και αγάπη χαραγμένα, ακόμα κι αν μοιάζουν κάποιες φορές δύσβατα, ανηφορικά και στενά. Αποτελούν, όπως οι πλατιές οδοί και οι λεωφόροι που μας ανοίγει άλλοτε ο Κύριος, μέρος της διαδρομής και έχουν πάντα την καλύτερη κατάληξη για μας. Αρκεί να Τον ακολουθούμε με εμπιστοσύνη. Αρκεί να ζητούμε  να κάνουμε το θέλημα Του και ν' υπακούμε με πίστη σ' ό,τι ο Θεός μάς φανερώνει μέσα στο Λόγο Του. 

Ένα βήμα κάθε φορά. Ας είναι και μικρό ή αβέβαιο. Ας ενέχει τον κίνδυνο να πέσουμε κάποιες στιγμές ή να μην κατανοήσουμε ακριβώς τη διαδρομή.  Δεν έχει σημασία πάντα η ταχύτητα ή η απόλυτη ακρίβεια. Μακάρι να μπορούσαμε να τα εξασφαλίσουμε συνεχώς και τα δύο. Σημασία έχει να πηγαίνουμε πάντα μπροστά ακολουθώντας τον Ποιμένα μας και να τερματίσουμε τη διαδρομή μας με χαρά. 

 Μη ξεχνάς: Αρκεί ένα βήμα κάθε φορά.

Έστω και μικρό!