Η απόρριψη του Λόγου του Θεού

" Καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμο νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει". Ρωμαίους 1:28

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Κάθε μέρα κατακλυζόμαστε από κάθε είδους πληροφορία, από τα ΜΜΕ, το Ίντερνετ, τις διαφημίσεις. Η ταχύτητα και η εναλλαγή αυτών των πληροφοριών είναι εκπληκτική καθώς και η πηγή τους. Πρόκειται για μια παγκόσμια δεξαμενή όπου ο κάθε ένας, μικρός και μεγάλος, μπορεί να αναζητήσει και να έχει  άμεση πρόσβαση στην πληροφορία που επιθυμεί. 

Το ίδιο ισχύει και για την ανθρώπινη γνώση που συσσωρεύεται και διευρύνεται με απίστευτη ταχύτητα, σε πληθώρα τομέων και ειδικοτήτων. Δεν έχουμε παρά να θαυμάσουμε τα ανθρώπινα επιτεύγματα και να αναγνωρίσουμε για άλλη μια φορά ότι ο Θεός προίκισε τους ανθρώπους με μοναδικές στο σύμπαν ικανότητες. Η δημιουργικότητα, η σοφία, η σύνεση και η λογική μαζί με τις ιδιότητες της έλλογης βούλησης και ελευθερίας καθιστούν τον άνθρωπο ένα ον που αντανακλά τον ίδιο το χαρακτήρα του Δημιουργού Του.

Πώς  γίνεται όμως ένα τόσο προικισμένο, ικανό και σοφό ον να μην μπορεί να λύσει τα προβλήματα που σχετίζονται με την ηθική και ψυχική πλευρά της ύπαρξης του; Πώς γίνεται οι κοινωνίες μας να έχουν τόσο πολύ προοδεύσει ενώ αντίθετα η ανθρώπινη ζωή, πέρα από το βελτιωμένο γήινο και υλικό πλαίσιο της, να χαρακτηρίζεται από τέτοια κατάπτωση και ξεπεσμό; Πώς ο άνθρωπος, που μπορεί σχεδόν τα πάντα, αδυνατεί να επέμβει προκειμένου να βελτιώσει την ηθική του υπόσταση;

Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτόν τον "τομέα"  η ανθρώπινη γνώση και επιστήμη δεν έχει πολλά να πει. Θα βρούμε άφθονες, ποικίλες διαγνώσεις και δημιουργίες φιλοσοφικών συστημάτων, όμως λύσεις που μεταμορφώνουν τον άνθρωπο δεν προτείνονται. Αγνοούμε ηθελημένα ή από αδιαφορία ότι ο Θεός φανέρωσε στον κόσμο την αλήθεια, έδειξε το δρόμο, πρότεινε τις λύσεις. Εμείς όμως τι κάναμε μ' αυτήν την πηγή της πληροφορίας και της γνώσης; Μήπως την πετάξαμε βιαστικά στον κάδο ανακύκλωσης; Άχρηστο πράγμα η Γραφή, τι έχει να μας πει στον 21ο αιώνα; Εμείς τα ξέρουμε καλύτερα άλλωστε...

Ας μην απορούμε για την κατάντια της κοινωνίας, των κρατών, των οικογενειών μας, για μας τους ίδιους. Ας μη παραπονιόμαστε για ό,τι βιώνουμε και ό,τι ακόμη μας περιμένει. Ο αληθινός φταίχτης δεν είναι οι γύρω, αλλά εγώ και εσύ που επιπόλαια πετάξαμε το Θεό από τη μέση και χτίσαμε μια ζωή όπως ακριβώς μας άρεσε. Τώρα ζούμε αυτό επιλέξαμε, γιατί παραπονιόμστε;