Στην καρδιά της ζούγκλας

"Οφείλουμε, μάλιστα, εμείς οι δυνατοί να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μην αρέσουμε στον εαυτό μας...Δεδομένου ότι και ο Χριστός δεν άρεσε στον εαυτό του." Ρωμαίους 15:1,3 (www.theword.gr)

"Το βιβλίο της ζούγκλας" του Κίπλινγκ (1865-1936) έκανε διάσημη την έκφραση: "ο νόμος της ζούγκλας". Πρόκειται για μια λειτουργία της κοινωνίας που συνίσταται σε σχέσεις δύναμης και εξουσίας ανάμεσα στα άτομα.

Λογικά, σε μια οργανωμένη χώρα, οι νόμοι χρησιμεύουν ώστε να ρυθμιστούν οι όποιες δυσλειτουργίες και αντιπαραθέσεις  ανάμεσα στους ανθρώπους και να εμποδιστεί η κυριαρχία αυτού που αποκαλούμε: "ο νόμος του πιο δυνατού". Πολλές φορές, αυτοί οι νόμοι δεν αντικατοπτρίζουν παρά τη γνώμη των πιο πολλών, και υπό μια έννοια ίσως να πει κάποιος και των πιο δυνατών, που επιβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνονται τα πράγματα.

Πράγματι η κοινωνία μας μοιάζει κατά βάθος με ζούγκλα όπου ο καθένας ψάχνει το δικό του συμφέρον, προσπαθεί να υψωθεί στην καλύτερη θέση σε όλα τα επίπεδα σχέσεων, στην οικογένεια, στην εργασία, στο κοινωνικό περιβάλλον. Μέσα σ' έναν τέτοιο κλίμα πρέπει να αναρωτηθώ και να σκεφτώ, όχι για τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά τη δική μου: Μήπως και εγώ λειτουργώ βάσει του κανόνα της ζούγκλας; Μήπως κάθε φορά που το μπορώ, επιβάλλω την άποψη μου; Μήπως κάνω πάντα ό,τι μ' αρέσει, αγνοώντας τους γύρω μου και κυρίως περιφρονώντας το Θεό που μου λέει να αγαπώ τον πλησίον μου όπως τον εαυτό μου;

Και ακόμη περισσότερο, αν είμαι αληθινός χριστιανός, μιμούμαι με τα λόγια και τη συμπεριφορά μου τον Ιησού Χριστό, του οποίου εξάλλου φέρνω το όνομα; Δείχνω το χαρακτήρα Του στους άλλους; Την αγάπη Του, την επιείκεια Του, τη συγχώρεσή Του, τη χρηστότητά Του; Αν λέω ότι ανήκω στο Χριστό και ότι Αυτός είναι Σωτήρας μου, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να φανερώνω στους ανθρώπους γύρω μου ότι του μοιάζω. Το να κάνω ό,τι  θέλω με σκοπό να ικανοποιήσω τα δικά μου συμφέροντα, το να υψώνω τον εαυτό μου καταφρονώντας και μειώνοντας όλους τους άλλους, το να αδιαφορώ για τις ανάγκες των γύρω μου, είναι αμαρτία. Στην ουσία, δεν ακολουθώ το παράδειγμα του Χριστού ο οποίος δεν κοιτούσε να αρέσει στον εαυτό του και που έβαλε τον άνθρωπο και τη σωτηρία του πάνω από τη ζωή Του.