Ένας Κύριος που νοιάζεται
" Τα μάτια όλων αποβλέπουν σε εσένα και εσύ δίνεις σ' αυτούς την τροφή τους στον καιρό της. Ανοίγεις το χέρι σου, και χορταίνεις την επιθυμία κάθε ζωντανού όντος". Ψαλμός 145: 15-16
Να μια καινούργια μέρα που έχει ξεκινήσει και όλοι λίγο ως πολύ θα τρέξουμε το πρόγραμμμά μας και θα διεκπεραιώσουμε τις διάφορες υποθέσεις που θα προκύψουν. Συνειδητά ή ασυνείδητα θα ζήσουμε τη μέρα μας, ο καθένας με το δικό του τρόπο, και το βράδυ ίσως πέσουμε στο κρεβάτι μας εξουθενωμένοι και ανακουφισμένοι: Πάει και σήμερα, αύριο πάλι.
Δεν ξέρω πόσοι απ' εμάς έχουμε αναρωτηθεί όχι τόσο για το περιεχόμενο της μέρας μας, τι έπρεπε να κάνουμε και τι αφήσαμε πίσω, τις χαρές ή τις λύπες που βιώσαμε, αλλά για το ποιος συγκρατεί αυτό το "περίβλημα" που λέγεται σύμπαν. Για το ποιος κρύβεται πίσω από τη σημερινή μας ανάσα και παρουσία πάνω εδώ στη γη. Για το ποιος φρόντισε σήμερα για τον ήλιο, το οξυγόνο, την τροφή, την υγεία μας ίσως...
Έχω την αίσθηση ότι πολλές φορές μας διαφεύγουν οι πραγματικές συνισταμένες της ύπαρξης μας, τις οποίες θεωρούμε δεδομένες και ασάλευτες. Μοιάζουμε σαν κάτι μικρά παιδιά που πιστεύουν ότι ο μικρόκοσμος στον οποίο ζουν, αυτά που απολαμβάνουν χωρίς έγνοιες, με μια αμεριμνησία και άγνοια αφοπλιστική, είναι και η πραγματικότητα. Αντίθετα, εμείς γελάμε με την αφέλεια τους ή και εκνευριζόμαστε που δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματική φύση και διάσταση των πραγμάτων.
Με τον ίδιο τρόπο όμως συμπεριφερόμαστε και εμείς, οι σοφοί ενήλικες προς το Θεό. Έχουμε την αίσθηση ότι όλα κυλούν μόνα τους και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συμμετέχουμε στο καθημερινό "παιχνίδι" της ζωής. Αγνοούμε ότι η ζωή μας είναι δανική και ότι ο Θεός θέλησε σήμερα να είμαστε ζωντανοί. Πιστεύουμε ότι ό,τι απολαμβάνουμε είναι δικό μας, κουραστήκαμε, το αξίζουμε, στο κάτω κάτω συχνά παλεύουμε γι' αυτό σαν αδύναμοι ήρωες της βιοπάλης.
Πίσω όμως από τη "θεατρική σκηνή" του κόσμου, πίσω από τις μουσικές, τα φώτα και το σενάριο της ζωής υπάρχει αυτός που το συνέλαβε και έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πάρει μέρος. Είναι ο Θεός που "δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα. Και έκανε από ένα αίμα κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν επάνω στο πρόσωπο της γης, και διόρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας τους... και μέσα σ' αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχομε", Πράξεις Αποστόλων 17:25-28.
Ο Θεός είναι αυτός που φρόντισε και εξακολουθεί να νοιάζεται για μας όσο και αν ακούγεται παράξενο, όσο και αν η πραγματικότητα της ζωής που βιώνουμε Τον διαψεύδει. Δεν φταίει ο Θεός για το κατρακύλισμα του ανθρώπου στην αμαρτία, ούτε για την αδικία που με τόση ευκολία και αδιαφορία ο κάθε ένας πράττει. Εκείνος εξακολουθεί να "ανατέλλει τον ήλιο του επάνω σε πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επάνω σε δίκαιους και αδίκους", Ματθαίος 5:45. Τουλάχιστον ας αποδώσουμε το σεβασμό και την τιμή σ' Εκείνον τον οποίο ανήκουν τα πάντα. Τουλάχιστον ας Τον αναγνωρίσουμε και ας Του πούμε το ευχαριστώ μας. Ας μη μοιάσουμε με αχάριστα παιδιά που έχουν μόνο απαιτήσεις και αδιαφορούν παντελώς για κάθε κόπο που καταβάλουν οι γονείς τους προκειμένου να είναι ευτυχισμένα.
Μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι ο Θεός νοιάζεται για σένα.
Αρκεί να κοιτάξεις την ύπαρξή σου
και γύρω σου με ειλικρίνεια και θα καταλάβεις.
" Τα μάτια όλων αποβλέπουν σε εσένα και εσύ δίνεις σ' αυτούς την τροφή τους στον καιρό της. Ανοίγεις το χέρι σου, και χορταίνεις την επιθυμία κάθε ζωντανού όντος". Ψαλμός 145: 15-16
Να μια καινούργια μέρα που έχει ξεκινήσει και όλοι λίγο ως πολύ θα τρέξουμε το πρόγραμμμά μας και θα διεκπεραιώσουμε τις διάφορες υποθέσεις που θα προκύψουν. Συνειδητά ή ασυνείδητα θα ζήσουμε τη μέρα μας, ο καθένας με το δικό του τρόπο, και το βράδυ ίσως πέσουμε στο κρεβάτι μας εξουθενωμένοι και ανακουφισμένοι: Πάει και σήμερα, αύριο πάλι.
Δεν ξέρω πόσοι απ' εμάς έχουμε αναρωτηθεί όχι τόσο για το περιεχόμενο της μέρας μας, τι έπρεπε να κάνουμε και τι αφήσαμε πίσω, τις χαρές ή τις λύπες που βιώσαμε, αλλά για το ποιος συγκρατεί αυτό το "περίβλημα" που λέγεται σύμπαν. Για το ποιος κρύβεται πίσω από τη σημερινή μας ανάσα και παρουσία πάνω εδώ στη γη. Για το ποιος φρόντισε σήμερα για τον ήλιο, το οξυγόνο, την τροφή, την υγεία μας ίσως...
Έχω την αίσθηση ότι πολλές φορές μας διαφεύγουν οι πραγματικές συνισταμένες της ύπαρξης μας, τις οποίες θεωρούμε δεδομένες και ασάλευτες. Μοιάζουμε σαν κάτι μικρά παιδιά που πιστεύουν ότι ο μικρόκοσμος στον οποίο ζουν, αυτά που απολαμβάνουν χωρίς έγνοιες, με μια αμεριμνησία και άγνοια αφοπλιστική, είναι και η πραγματικότητα. Αντίθετα, εμείς γελάμε με την αφέλεια τους ή και εκνευριζόμαστε που δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματική φύση και διάσταση των πραγμάτων.
Με τον ίδιο τρόπο όμως συμπεριφερόμαστε και εμείς, οι σοφοί ενήλικες προς το Θεό. Έχουμε την αίσθηση ότι όλα κυλούν μόνα τους και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συμμετέχουμε στο καθημερινό "παιχνίδι" της ζωής. Αγνοούμε ότι η ζωή μας είναι δανική και ότι ο Θεός θέλησε σήμερα να είμαστε ζωντανοί. Πιστεύουμε ότι ό,τι απολαμβάνουμε είναι δικό μας, κουραστήκαμε, το αξίζουμε, στο κάτω κάτω συχνά παλεύουμε γι' αυτό σαν αδύναμοι ήρωες της βιοπάλης.
Πίσω όμως από τη "θεατρική σκηνή" του κόσμου, πίσω από τις μουσικές, τα φώτα και το σενάριο της ζωής υπάρχει αυτός που το συνέλαβε και έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πάρει μέρος. Είναι ο Θεός που "δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα. Και έκανε από ένα αίμα κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν επάνω στο πρόσωπο της γης, και διόρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας τους... και μέσα σ' αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχομε", Πράξεις Αποστόλων 17:25-28.
Ο Θεός είναι αυτός που φρόντισε και εξακολουθεί να νοιάζεται για μας όσο και αν ακούγεται παράξενο, όσο και αν η πραγματικότητα της ζωής που βιώνουμε Τον διαψεύδει. Δεν φταίει ο Θεός για το κατρακύλισμα του ανθρώπου στην αμαρτία, ούτε για την αδικία που με τόση ευκολία και αδιαφορία ο κάθε ένας πράττει. Εκείνος εξακολουθεί να "ανατέλλει τον ήλιο του επάνω σε πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επάνω σε δίκαιους και αδίκους", Ματθαίος 5:45. Τουλάχιστον ας αποδώσουμε το σεβασμό και την τιμή σ' Εκείνον τον οποίο ανήκουν τα πάντα. Τουλάχιστον ας Τον αναγνωρίσουμε και ας Του πούμε το ευχαριστώ μας. Ας μη μοιάσουμε με αχάριστα παιδιά που έχουν μόνο απαιτήσεις και αδιαφορούν παντελώς για κάθε κόπο που καταβάλουν οι γονείς τους προκειμένου να είναι ευτυχισμένα.
Μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι ο Θεός νοιάζεται για σένα.
Αρκεί να κοιτάξεις την ύπαρξή σου
και γύρω σου με ειλικρίνεια και θα καταλάβεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου