Ποιος θα ρίξει πρώτος την πέτρα;

"Ο νόμος παρεμβλήθη για να περισσεύσει το αμάρτημα. Και όπου περίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη". Ρωμαίους 5:20

Διαβάζουμε συχνά στις εφημερίδες ή ακούμε στο ραδιόφωνο τη σκληρότητα και αδιαλλαξία με την οποία αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι, και κυρίως οι γυναίκες, σε κάποιες χώρες του κόσμου. Αν διαπράξεις εκεί κάποια αμαρτία, όπως μοιχεία, τότε κινδυνεύεις με λιθοβολισμό. Ακούμε τακτικά σε παγκόσμιο επίπεδο να υψώνονται φωνές διαμαρτυρίας, να γίνονται εκκλήσεις από οργανισμούς, να υπογράφονται αιτήματα που καλούν σε επιείκεια τις αρχές των χωρών αυτών.

Χαιρόμαστε γι' αυτές τις αντιδράσεις αλλά παράλληλα αυτό μας θυμίζει μια ανάλογη περίπτωση που συνέβη πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν μια εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν και τόσες ευαισθησίες για τ' ανθρώπινα δικαιώματα και την ανεκτικότητα, όπως συμβαίνει σήμερα . Μια γυναίκα συνελήφθη επ' αυτοφώρω να διαπράττει μοιχεία και οδηγήθηκε από τους Φαρισαίους στον Ιησού. Δεν πρέπει να λιθοβοληθεί σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή, που κανένας δεν μπορεί να ακυρώσει; Ποια είναι η ετυμηγορία του Ιησού γι' αυτήν την αμαρτωλή γυναίκα;

Η απάντησή Του, ήρεμη και αφοπλιστική, έρχεται να ελέγξει τη συνείδηση των κατηγόρων της : "Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της". (Ιωάννης 8:7) Φυσικά και η γυναίκα είχε αμαρτήσει και ήταν ένοχη. Ο Χριστός με την απάντησή Του δεν υπονοεί ότι δεν θα έπρεπε λογικά να τιμωρηθεί. Αυτό όμως που θέλει να τονίσει είναι ότι εκείνοι που την κατηγορούν δεν είναι καθόλου καλύτεροι απ' αυτήν... Ένας ένας άρχισαν ν' αναχωρούν καθώς η συνείδησή τους είχε να τους κατηγορήσει για πολλά πράγματα. Ποιος ξέρει;  Ίσως για την ίδια αυτή αμαρτία, για την  οποία ζητούσαν χωρίς καμιά επιείκεια την εφαρμογή του νόμου .

Ο Ιησούς στράφηκε στη γυναίκα και της είπε: "Ούτε εγώ σε καταδικάζω, πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε". Στην πραγματικότητα,  μόνο ο Χριστός είχε το απόλυτο δικαίωμα να καταδικάσει αλλά δεν το έκανε, όπως δεν το κάνει και σήμερα καθώς βλέπει το κακό και την αμαρτία να πληθαίνουν. Ο Χριστός ήρθε  ως Σωτήρας στον κόσμο και όπως ο ίδιος είπε "δεν ήρθα για να κρίνω τον κόσμο, αλλά για να σώσω τον κόσμο". (Ιωάννης 12:47) Μαζί με τη συγχώρεσή Του, φανερώνει και την αντίληψή Του γι' αυτό που διέπραξε η γυναίκα: είναι αμαρτία την οποία οφείλει να εγκαταλείψει. 

Το μήνυμα του ευαγγελίου δεν έχει αλλάξει. Ο Θεός αγαπάει κάθε πλάσμα Του και θέλει να το σκεπάσει με τη χάρη Του, αλλά η αμαρτία εξακολουθεί να είναι απωθητική και μισητή στα μάτια Του. Ας μη το ξεχνάμε ακόμη και αν η κοινωνία γύρω μας την καλοδέχεται και  τη γελοιοποιεί. Η θεϊκή συγχώρεση για τα λάθη του παρελθόντος μας δεν μπορεί να μη συμπορεύεται με μια θέση απόρριψης κάθε συμπεριφοράς που προσβάλλει το Θεό και τους συνανθρώπους μας.