"Κάποιος άρχοντας τον ρώτησε λέγοντας: Δάσκαλε αγαθέ, τι να πράξω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή; Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Τι με λες αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μονάχα ένας, ο Θεός". Λουκάς 18:18-19
Μια στερεότυπη ιδέα είναι εκείνη που διαχωρίζει την ανθρωπότητα σε δύο κατηγορίες: τους καλούς και τους κακούς. Καλούς θεωρούμε τους τίμιους και αξιοπρεπείς ανθρώπους. Κακοί είναι εκείνοι που αποδοκιμάζει η κοινωνία για την αχαρακτήριστη ή παραβατική συμπεριφορά τους, που οδήγησε εξάλλου μερικούς απ' αυτούς στη φυλακή. Αυτή η κατηγοριοποίηση όμως είναι άκρως απλουστευτική!
Κατά την επίγεια ζωή του Ιησού, ένας πλούσιος, νέος άρχοντας απευθύνθηκε στο Χριστό κάποια μέρα μ' αυτά τα λόγια: "Δάσκαλε αγαθέ!" Φαίνεται μάλλον ότι θεωρούσε ο ίδιος τον εαυτό καλό και πίστευε ότι θα τιμούσε τον Ιησού μ' αυτήν την προσφώνηση. Μα για το Χριστό αυτό είναι μια ευκαιρία ν' αποκαλύψει σε ποια κατηγορία ανήκει η ανθρωπότητα καθώς του αποκρίνεται ότι αγαθός δεν είναι κανένας, παρά μόνο ο Θεός. Με μια σύντομη φράση, ο Ιησούς κατάταξε το συνομιλητή του αλλά και όλους εμάς στην κατηγορία των κακών.
Αλήθεια, εμείς τι εντύπωση έχουμε για τον εαυτό μας; Κάποιοι έχουν θετική γνώμη γι' αυτούς και ας ξέρουν ότι δεν είναι εντάξει. Απλά εθελοτυφλούν. Όπως λέει και μια γαλλική παροιμία: "Δεν υπάρχει χειρότερος τυφλός απ' αυτόν που δεν θέλει να δει". Άλλοι δυσκολεύονται να δεχτούν κάποια κριτική από τους γύρω τους ή να επιτρέψουν να βλάψει κανείς την εικόνα τους. Εξάλλου, για μια άψογη εικόνα δεν κοπιάζουμε μερικές φορές με τόσο ζήλο;
Η γνώμη του Θεού για τον άνθρωπο είναι αληθινή και ο καθένας μας ξέρει ενδόμυχα ότι έτσι είναι τα πράγματα, ανεξάρτητα από το τι λέει το στόμα μας. Αν είχαμε το θάρρος, θα συμφωνούσαμε με την Αγία Γραφή που θυμίζει ότι: "Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας". (Ρωμαίους 3:10) Οι "καθώς πρέπει" άνθρωποι, όπως επίσης και οι κακοποιοί, ανήκουν ουσιαστικά στην ίδια κατηγορία γιατί μοιράζονται την ίδια αμαρτωλή φύση. Ας μη νομίσει κανείς ότι διαφέρει από το σύνολο της ένοχης μπροστά στα μάτια του Θεού ανθρωπότητας. Οι θετικές γνώμες των άλλων, οι έπαινοι και ο σεβασμός που μας αποδίδουν θα κατέρρεαν αν ήξεραν τι λέμε, τι σκεφτόμαστε, τι επιθυμούμε, τι αισθανόμαστε... Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια την οποία τη γνωρίζουμε, και πολύ καλύτερα από μας τη γνωρίζει ο Θεός.
Η αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μου
δεν αποτελεί την επισφράγιση της καταδικαστικής
ετυμογορίας του Θεού.
Είναι ο δρόμος της απελευθέρωσης και της
δικαίωσής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου