Οι λέξεις έχουν σημασία;

"Αν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη". Ιάκωβος 1:26

Στη σημερινή κοινωνία, εκτός από το ότι η ποιότητα του λεξιλογίου έχει σημαντικά μειωθεί τα τελευταία χρόνια, υπάρχει η τάση να λέμε ό,τι σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε χωρίς να λαμβάνουμε και πολύ υπόψη τα αποτελέσματα της εκφοράς του λόγου μας. Ίσως να μην έχει πολλή σημασία για κάποιους αν είναι λόγια άσεμνα, προσβλητικά, υβριστικά ή απλώς ανόητα.

Δεν εννοώ ότι δικαιούται να ανοίγει κανείς το στόμα του μόνο όταν πρόκειται να εκστομίσει μεγάλα λόγια ή άρτιους συλλογισμούς, αλλά παρατηρείται γενικά ότι η χρήση της γλώσσας μας έχει καταντήσει αφάνταστα επιφανειακή και επιπόλαιη. Εξ ου και οι πολλές παρεξηγήσεις, οι πικρίες, οι απογοητεύσεις, οι συγκρούσεις.

Αν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, θα πρέπει να συλλογιζόμαστε λίγο περισσότερο όταν ανοίγουμε τα χείλη μας να μιλήσουμε. Αρέσει στο Θεό να Τον τιμούμε με τη γλώσσα μας και να τη χρησιμοποιούμε με διάκριση. Μου έχει συμβεί να πω πάνω στο θυμό μου οξεία λόγια, τι σημασία είχε αν είχα δίκαιο ή αν ήμουν πνιγμένη εκείνη τη στιγμή; Λύπησα τον Θεό, πλήγωσα άλλους, πληγώθηκα εγώ, δημιούργησα παρεξηγήσεις. Χρειάστηκε να επανορθώσω ζητώντας συγνώμη, αλλά πιστέψτε με, θα ήταν καλύτερα να μην είχα μιλήσει, αλλά να είχα σιωπήσει. Και ας αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή την όποια αδικία να με πνίγει. Εξάλλου, είχα κάνει λάθος εκτιμήσεις και είχα δώσει λάθος ερμηνείες.

Πόσο δύσκολο είναι όταν μιλάμε να φιλτράρουμε τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μας. Δεν έχει άδικο η Βίβλος όταν λέει: "Όποιος φυλάττει το στόμα του και τη γλώσσα του, φυλάττει την ψυχή του από στενοχώριες" (Παροιμίες 21:23).

Ακόμη και όταν πρόκειται να πούμε λόγια που δεν έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, πόσο καλύτερα θα ήταν αν σκεφτόμασταν να ενθαρρύνουμε τον άλλον, να μιλήσουμε θετικά για κάτι που κάνει, ενθαρρυντικά για ό,τι τον απασχολεί και τον φοβίζει. Πόσο αξία έχει ένας ευγενικός λόγος, μια γλυκιά απόκριση.  Πολύ περισσότερο, σ' αυτούς που έχουμε δίπλα μας, που επειδή τους ξέρουμε και μας ξέρουν, και δεν μας νοιάζει η εικόνα μας, γινόμαστε συχνά αγενείς ή ειρωνικοί.

Ας ζητήσουμε από το Θεό να μας μάθει να Τον τιμούμε σε όλες τις διαστάσεις της ζωής μας: με τη γλώσσα μας και με τα  λόγια μας επίσης.