Σκέψου τον έπαινο

"Τέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε". Φιλιππησίους 4:8

Σας αρέσουν οι παρελάσεις; Πέρα από την ομορφιά των νιάτων και τη λεβεντιά του στρατού που μπορεί να θαυμάσεις, ίσως να κρύβουν και τις δικές σας αναμνήσεις. Θυμάμαι ότι ως μαθήτρια τις μισούσα, κι ας χάναμε του κόσμου τα μαθήματα για τις πρόβες στο προαύλιο.

Ο λόγος; Η θέση μου στην παρέλαση. Επειδή δεν ήμουν και πολύ ψηλή, οι καθηγητές μού έδιναν πάντα τη χαρά να μπαίνω στις τελευταίες θέσεις. Το οποίο και αρνιόμουν, φυσικά. "Ποτέ προτελευταία. Μόνο τελευταία μπαίνω, αν θέλετε", τους έλεγα. Οι συμμαθητές γελούσαν, γιατί ο αδελφός μου, από τους πιο ψηλούς του σχολείου, ήταν διμοιρίτης, ή στην πρώτη θέση δεξιά, ενώ εγώ ήμουν πάντα στην τελευταία θέση δεξιά. "Ωραία, συμπλήρωναν οι γονείς μας, θα σας βρούμε εύκολα". Ωραία γι' αυτούς!

"Δεν είναι και πολύ δίκαιη η ζωή", σκεφτόμουν. Γιατί κάποιος θα πρέπει να είναι τόσο ψηλός, όμορφος,  χαρισματικός, δηλαδή να έχει όλα τα καλά του Θεού πάνω του, και ο άλλος να είναι μέτριος, κοντός, χωρίς ιδιαίτερες χάρες; Ποτέ δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ μ' αυτό, μέχρι που γνώρισα τον Χριστό και κατάλαβα ότι ο Θεός δεν έχει αδικήσει κανένα πλάσμα Του. Μπορεί οι άλλοι να το αδικούν και να το περιφρονούν, μπορεί και το ίδιο να αισθάνεται άχρηστο, όμως ο Κύριος προίκισε με έναν ξεχωριστό τρόπο τα δημιούργηματά Του.

Εσύ, μπορεί να μην έχεις την ψηλόλιγνη σιλουέτα ή τα ωραία χαρακτηριστικά που έχει μια άλλη κοπέλα, με την οποία συγκρίνεσαι, για παράδειγμα, αλλά μπορεί να είσαι ένας αισιόδοξος, θαρραλέος χαρακτήρας, που η άλλη δεν είναι. Μπορεί, επίσης, να είσαι κάποιος που να μην έχει το χιούμορ, την οξυδέρκεια, ή την ευφράδεια λόγου του χ φίλου σου, αλλά μπορεί να είσαι μεθοδικός, ήρεμος, συνετός, και να είσαι πολύτιμος γι' αυτά τα χαρακτηριστικά σου. Σκέψου, λοιπόν, τον έπαινο, τόσο για σένα όσο και για τον διπλανό σου. Έτσι, τιμάς τον Θεό, που σε έπλασε με σύνεση και σοφία.

Η ποικιλία αποτελεί την ομορφιά της φύσης και δείχνει τη σοφία του Θεού. Έτσι και εμείς, δεν μπορεί να είμαστε όλοι ίδιοι. Ο Θεός προίκισε τον καθένα μας με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ταλέντα που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους άλλους. Ας σκεφτούμε όχι τι δεν έχουμε σε σχέση με τους άλλους, που συγκρίνονται και αυτοί μαζί μας, και αισθάνονται άβολα γι' αυτά που εμείς έχουμε, αλλά ο καθένας μας ας ευχαριστήσει τον Κύριο γιατί είναι ένα μοναδικά θαυμαστό και όμορφο πλάσμα, που έχει τις δικές του χάρες και ομορφιές.