Πάντα κάτι καλύτερο φυλαγμένο

"Η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη· για τον λόγο ότι, έκανες μεγαλεία· Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους τής γης πάλι με ανέβασες; Αύξησες το μεγαλείο μου, και καθώς επέστρεψες, με παρηγόρησες". Ψαλμός 71:19-21

Είσαι άνθρωπος που πιστεύεις στο Θεό και Τον υπολογίζεις. Δεν ζεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου, πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις μιας και ο ίδιος ο Κύριος σού έδωσε το δικαίωμα να επιλέγεις ελεύθερα τη ζωή που θέλεις να ακολουθήσεις, και να είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιλογή σου.

Παρ' όλα αυτά, ίσως να έχεις φτάσει στο σημείο να αναρωτηθείς: "Πώς είναι δυνατόν η εικόνα του Θεού να έχει θολώσει και να έχει παραμορφωθεί μπροστά στα μάτια μου; Αξίζει τόσος κόπος και θυσία; Γιατί η ζωή μου έχει φτάσει στην άβυσσο της θλίψης και το ρεύμα των δυσκολιών με παρασύρει"; Τότε, λες, όπως ο ψαλμωδός: "ισχυροποιήθηκαν οι εχθροί μου, αυτοί που άδικα προσπαθούν να με αφανίσουν" (Ψαλμός 69:4);

Ίσως νομίζεις ότι ο Κύριος έχει κρύψει το πρόσωπό Του από εσένα και ότι σε έχει απορρίψει. Όμως, ο "σκληρός" λόγος του Θεού, δεν είναι ο τελευταίος Του λόγος. Η δικαιοσύνη  Του δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απείθεια και την ανοησία επάνω μας. Ξέρουμε ότι είμαστε ελλιπείς και ότι χρειάζεται Εκείνος να ολοκληρώσει τις πνευματικές μας προσωπικότητες. Αλλά, ο τρόπος της παιδείας Του συχνά μας αφήνει άφωνους. "Να, σε καθάρισα, όχι όμως σαν ασήμι· σε έκανα εκλεκτό στο χωνευτήρι τής θλίψης" (Ησαΐας 48:10).

Το χωνευτήρι της θλίψης δεν είναι η τελευταία πράξη του σχεδίου του Θεού για τη ζωή μας. Αν και ο Κύριος μάς δείχνει ταλαιπωρίες, σε βαθμό που να μοιάζει ότι βουλιάζουμε σε ένα απύθμενο βάθος, το χέρι Του θα μας βγάλει απ' εκεί μέσα και θα μας ανεβάσει ψηλά. Μεταμορφώνοντας τις ασχήμιες μας, απαλλάσσοντάς μας από κάθε "κηλίδα ή ρυτίδα" (Εφεσίους 5:27), σχεδιάζει ταυτόχρονα και τις παρηγοριές Του για κάθε απώλεια και κάθε χαμένο χρόνο. Εκείνος ξέρει με ποιον τρόπο θα αναπληρώσει σε μας "τα χρόνια που κατέφαγε η ακρίδα, ο βρούχος, και η ερυσίβη..." (Ιωήλ 2:25). Ο Θεός έχει πάντα κάτι καλύτερο φυλαγμένο για εκείνους που Τον αγαπούν.