Δεν σε ξέχασα

"Όλα αυτά ήρθαν επάνω μας· όμως, δεν σε λησμονήσαμε, και δεν αθετήσαμε τη διαθήκη σου· η καρδιά μας δεν στράφηκε προς τα πίσω ούτε τα βήματά μας ξέκλιναν από τον δρόμο σου [...]. Ψαλμός 44:17-18

"Αν ευφράνθηκα, επειδή ήταν μεγάλος ο πλούτος μου, και επειδή το χέρι μου βρήκε αφθονία [...]". Ιώβ 31:25

Πώς αποδεικνύεται ότι αγαπάει κάποιος κάποιον; Ότι τον αγαπάει πάνω από κάθε τι άλλο. Κοίταξε  τη θυσία που κάνει για εκείνον που αγαπάει. Γιατί στο βάθος, αγάπη δεν σημαίνει παρά δίνω. Δίνω και δίνομαι χωρίς όρους, κάτω από όλες τις συνθήκες, χωρίς να περιμένω αναγνώριση ή ανταπόκριση.

Η αγάπη δεν έχει ασκήσεις επί χάρτου, αλλά ασκήσεις σε πραγματικές συνθήκες ζωής.  Διακρίνω δύο τέτοιες στη σχέση μας με τον Κύριο. Μια πρώτη άσκηση που μας βάζει ο Θεός είναι εκείνη των απαντήσεων και ευλογιών. Μεγάλο τεστ! Γιατί οι ευλογίες είναι δώρα του Κυρίου στη ζωή μας. Σκεφτείτε για παράδειγμα  καλές σπουδές, μια όμορφη δουλειά, μια ζωντανή οικογένεια, λαμπρά παιδιά, υγεία, χρήματα... Μπορεί να μας δοθούν όλα αυτά από τον Θεό και εμείς να αποτύχουμε στο τεστ της αγάπης. Να περάσουν σε πρώτη μοίρα οι χαρές και οι ευεργεσίες του Θεού να γίνουν δρόμος λησμονιάς του προσώπου Του και των γύρω μας. Δίκοπο μαχαίρι η ευλογία, αν δεν έχουμε μάθει πώς να τη  χρησιμοποιούμε στη ζωή. 

Ο Ιώβ είχε τόσα δώρα του Θεού στη ζωή του, ήταν τόσο δίκαιος (διαβάστε Ιώβ 29 & 31), που είναι να απορείς πώς τα μυαλά του δεν πήραν αέρα. Λάτρεψε το Θεό Του από τη θέση του πλούσιου άρχοντα, όμως και από εκείνη του άρρωστου και ταλαιπωρημένου ανθρώπου, όταν ο Θεός τού αφαίρεσε τα πάντα .

Μια δεύτερη άσκηση είναι εκείνη της σιωπής και της απόρριψης. Δηλαδή, εδώ δεν παίρνουμε

απολύτως τίποτα από τον Θεό. Ή τουλάχιστον αυτά που θα έπρεπε λογικά να πάρουμε. Και χρονίζουν τα προβλήματα, πολλαπλασιάζονται οι ανάγκες και υπερπολλαπλασιάζονται τα αιτήματα μας στο Θεό. Και ενώ έχουμε εξαντλήσει απελπιστικά το μέρος μας ενώπιον Του, η απάντηση που παίρνουμε είναι η σιωπή. Και σ' αυτό το τεστ της αγάπης μπορεί να αποτύχει κανείς. Να φτάσει στο σημείο να πει ότι δεν άξιζε τίποτα από όλα αυτά που έκανε, ότι κακώς έβαλε την πίστη Του σ' Εκείνον, και να αποφασίσει να στραφεί στους δικούς του δρόμους. 

Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί όλα αυτά να έρθουν επάνω μας και εμείς να μην ξεχάσουμε τον Κύριο μας. Ο νόμος Του να μείνει μέσα στην καρδιά μας, τα βήματά μας να συνεχίσουν να διαβαίνουν τους δρόμους Του, η διαθήκη Του να μην αθετηθεί. Οι δοκιμασίες της αγάπης μας για το Θεό είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Μακάρι να πετύχουμε και στις δύο εξετάσεις.