Μίλα του από την καρδιά

"Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, λέει σ' αυτόν: Τι θέλεις να σου κάνω; Και ο τυφλός τού είπε: Ραββουνί, να ανακτήσω το φως μου. Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε". Μάρκος 10:21-52.

Κατά το τελευταίο ταξίδι του Ιησού προς την Ιερουσαλήμ, ένας τυφλός, με το όνομα Βαρτίμαιος, που ζητιανεύει στον δρόμο, ακούει τον θόρυβο του πλήθους που ακολουθεί τον Χριστό και ρωτά να μάθει τι συμβαίνει. Η απάντηση είναι ότι περνάει ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ -όχι και τόσο κολακευτικός τίτλος για να μιλήσει κάποιος για τον Χριστό. Όμως ο Βαρτίμαιος ξέρει μάλλον καλύτερα αυτά που δεν ξέρουν εκείνοι που τον πληροφόρησαν για το πρόσωπο που περνά από την πόλη τους. Τα λόγια του: "Υιέ τού Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με" (Μάρκος 10:47), φανερώνουν ότι γνώριζε καλά ότι αυτός ήταν ο Σωτήρας.

Αν και πολλοί προσπαθούν να τον κάνουν να σωπάσει, αυτός εξακολουθεί να φωνάζει πολύ πιο δυνατά. Η πίστη του τού δίνει θάρρος και μια τόλμη που δεν υποχωρεί μπροστά στις επιπλήξεις των άλλων. Όταν ο Χριστός τον καλεί κοντά Του, αφήνει το ρούχο του με ορμή και σπεύδει να Τον συναντήσει. Το παράξενο είναι ότι ενώ ο Χριστός  ξέρει καλά την ανάγκη του τυφλού αυτού ανθρώπου, θέλει να τον ακούσει  και τον ίδιο να την εκφράζει ξεκάθαρα. "Τι θέλεις να σου κάνω;" (εδ.51), τον ρωτά.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν προσευχόμαστε. Συχνά μένουμε σε γενικότητες και δεν έχουμε το θάρρος να εκφράσουμε συγκεκριμένα τα αιτήματά μας. Ίσως να φοβόμαστε να μιλήσουμε "καθαρά" μέσα από την καρδιά μας. Πώς να Του πούμε για την αμαρτία μας, για το τι έχουμε ανάγκη ή για το τι μας απασχολεί. Μπορεί να σκεφτόμαστε ότι δεν είναι εύκολο να σταθούμε μπροστά στον άγιο Θεό και να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Καλύτερα να "κρυφτούμε", ή να ντύσουμε τα αιτήματά μας με ένα μανδύα πνευματικότητας και αοριστίας. Ή να σωπάσουμε, τίποτα δεν γίνεται πια...

Ας μη φοβόμαστε να πούμε στον Κύριο με καθαρό τρόπο όλες μας τις αμαρτίες, τις ανάγκες, τους φόβους και τις θλίψεις. Η προσευχή μας, εξάλλου, δεν είναι μια ενέργεια που στόχο έχει να εξαναγκάσει ή να υπαγορεύσει στον Θεό τι να κάνει. Ας Του λέμε, λοιπόν, με απλότητα και αλήθεια ό,τι έχουμε μέσα στην καρδιά μας. Ο Θεός μάς καλεί να είμαστε ευθείς και συγκεκριμένοι στα αιτήματά μας και να Τον εμπιστευόμαστε ότι θα κάνει το καλύτερο για μας.