Επιτυχημένη ζωή

"Αγαπήστε τον Κύριο, όλοι οι όσιοί του· ο Κύριος φυλάττει τους πιστούς... " Ψαλμός 31:23.

Ο Καλβίνος είχε κάνει το εξής σχόλιο πάνω σ' αυτό το εδάφιο: "Εκ φύσεως όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν πολύ να είναι σε μια ευημερούσα ή χαρούμενη κατάσταση. Όμως, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων ελκύονται  από τη σαγήνη του κόσμου και προτιμούν τα ψέματα και τις απάτες του, σπάνια ένας στους εκατό αφήνει την καρδιά του στον Θεό".

Όταν αφήνω την καρδιά μου σε κάποιον, είναι γιατί τον αγαπώ, τον εμπιστεύομαι, μου είναι πολύτιμος. Ο ψαλμωδός  λέει: "Αγαπήστε τον Κύριο, όλοι οι όσιοί του", και αμέσως έρχεται στο νου η εξής σκέψη: Αγαπώ τον Κύριο; Πόσο βαθιά είναι η αίσθηση της ευγνωμοσύνης μου σ' Αυτόν; Τι αισθάνομαι καθώς κοιτώ πίσω τη ζωή μου, τον δρόμο μέσα από τον οποίο ο Θεός με οδήγησε; Μπορώ να πω και εγώ τα ίδια λόγια, παρά τα όποια δυσάρεστα γεγονότα ή τις ανησυχίες που έζησα; Μπορώ να επαναλάβω: "Αλλά, εγώ, Κύριε, έλπισα σε σένα· είπα: Εσύ είσαι ο Θεός μου. Στα χέρια σου είναι οι καιροί μου..." (Ψαλμός 31:14-15), για κάθε δρόμο που άνοιξε ή έκλεισε μπροστά μου; 

Μέσα στις διάφορες συγκυρίες της ζωής και τις αποφάσεις μου, μέσα στις επιλογές να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και στον δικό μου χρόνο, μέσα σε αδικίες και σιωπές, μπορώ τίμια να επαναλάβω: "Κύριε, ας μη ντροπιαστώ, επειδή σε επικαλέστηκα" (εδ. 17);

Μπορώ να θυμηθώ το έλεος του Κυρίου στη ζωή μου, στις πτώσεις μου, στις αδυναμίες μου, στη φροντίδα και την πρόνοιά Του για μένα και να πω: "Πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά σου, την οποία φύλαξες σ' εκείνους που σε φοβούνται..." (εδ. 19); Κάθε ευλογία που μου χάρισε, κάθε απελευθέρωση από δεσμά, ταραχές και πειρασμούς περιέχει την ενθύμηση της χάρης και του ελέους Του, και όχι της δικής μου αξίας και ικανότητας; "Ευλογητός ο Κύριος, επειδή έκανε θαυμαστό το έλεός του απέναντί μου..." (εδ. 21).

Μια όλο και βαθύτερη αγάπη στον Κύριο μπορεί να μας κρατήσει από το να εξαρτόμαστε από ανθρώπους και γεγονότα. Καθώς ήσυχα Του αναθέτουμε τη ζωή μας, τη ζωή των αγαπημένων μας και όλες μας τις υποθέσεις, μπορούμε να λέμε: "Ανδρίζεστε, και η καρδιά σας ας κραταιωθεί, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο" (εδ. 24).