Να προσθέσουμε και εμείς κάτι

"Όταν, όμως, φανερώθηκε η αγαθότητα και η φιλανθρωπία τού Σωτήρα μας Θεού, όχι από έργα δικαιοσύνης, που εμείς πράξαμε, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μας έσωσε...". Τίτος 3:4-5.

Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορεί να προσεγγίσουν τον Θεό και να γίνουν δεκτοί στη βασιλεία Του λόγω των καλών έργων τους. Ξέρουν ότι είναι αμαρτωλοί και ότι σε καμιά περίπτωση τα καλά τους έργα δεν θα αντισταθμίσουν τα κακά, ώστε να σωθούν, εφόσον μόνο η μετάνοια και η πίστη στο έργο του Χριστού πάνω στον σταυρό παρέχει συγχώρεση. Εντούτοις, προσπαθούν να "κερδίσουν" την άφεση των αμαρτιών τους και δεν μπορούν να παραιτηθούν από την προσπάθεια να "συμπληρώσουν" κάτι στη σωτηρία τους.

Αν, όμως, η σωτηρία είναι δώρο Θεού και δεν προέρχεται από εμάς, διότι "όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·  ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό" (Ρωμαίους 3:23-24), πώς γίνεται, τελικά, και κάποιοι συνεχίζουν να παλεύουν για να "κερδίσουν" την είσοδό τους στον ουρανό;

Υπάρχουν πιστοί χριστιανοί που δεν έχουν μάθει να αναπαύονται στο έργο του Ιησού Χριστού και στη δικαιοσύνη Του. Προσπαθούν ακατάπαυστα, συχνά μέσα σε ενοχές και βασανιστικούς ελέγχους μιας ευαίσθητης συνείδησης -την οποία εύκολα ο διάβολος ταλαιπωρεί με τύψεις- να σταθούν "άξιοι" για να αξίζουν τη σωτηρία! Πρόκειται για μια τραγική εμπειρία, που μπορεί να εξαντλήσει τους ευαίσθητους πνευματικά ανθρώπους και να τους κάνει να χάνουν διαρκώς τη χαρά της σωτηρίας και τη δύναμη της μαρτυρίας τους. 

Όσο απαραίτητα κι αν είναι τα έργα που ακολουθούν τη σωτηρία, ως καρποί της πίστης μας,  ως πράξεις αγάπης στον Κύριό και αποδείξεις της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, δεν είναι αυτά που θα μας δώσουν την παρρησία να σταθούμε μπροστά στον θρόνο Του. Ούτε στο κλείσιμο της μέρας μας ούτε και στην τελική κρίση. Η Βίβλος λέει για τον Θεό: "Δες, στους δικούς του αγίους δεν εμπιστεύεται· και οι ουρανοί δεν είναι καθαροί στα μάτια του·  πόσο περισσότερο βδελυρός κι ακάθαρτος είναι ο άνθρωπος, που πίνει την ανομία σαν νερό;" (Ιώβ 15:15-16), θυμίζοντάς μας το πώς μας βλέπει Εκείνος. Όμως, ταυτόχρονα μας ανακουφίζει. "Αφού τώρα ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με βάση το αίμα του, θα σωθούμε από την οργή διαμέσου αυτού" (Ρωμαίους 5:9). Ας αναπαυθούμε στο τέλειο έργο του Χριστού και ας αφήσουμε τις ταλαίπωρες προσπάθειές μας να προσθέσουμε και εμείς κάτι σ' αυτό.