Από τον ουρανό στη γη

"Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν". Ιωάννης 1:11.

Η γη και ο ουρανός: δύο τόσο διαφορετικά σημεία. Στο ένα κατοικούν άνθρωποι, δημιουργώντας χιλιάδες χρόνια τώρα τον πολιτισμό τους. Επιστήμη, τέχνη, θεσμούς, κοινωνικές και οικονομικές δομές. Αλλά και συγκρούσεις, ανταγωνισμούς, συνεργασίες και συνασπισμούς. Στον ουρανό είναι ο τόπος που κατοικεί ο Θεός, ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα. Εκεί, μαζί με τη λατρεία και την υπηρεσία των αγγελικών πλασμάτων, απολαμβάνουν όλοι μια ατέρμονη ευτυχία, μέσα στην αγάπη και την ειρήνη.

Αυτόν τον ουράνιο τόπο κατοίκησης άφησε ο Χριστός για να έρθει στη γη μας. Ο Πατέρας Τον έστειλε, και Εκείνος, σύμφωνος με τη γνώμη Του, δέχτηκε να πάρει ανθρώπινη μορφή και να περάσει από τα μονοπάτια της ζωής μας, υποφέροντας όπως και εμείς. Από τη στιγμή που γεννήθηκε στη φάτνη, μιας και "δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα" (Λουκάς 2:7), μέχρι το θάνατό Του, βίωσε τις εμπειρίες και τα δεινά της ανθρώπινης φύσης, εκτός από την αμαρτία. Ο Χριστός "πέρασε ευεργετώντας και θεραπεύοντας όλους εκείνους που καταδυναστεύονταν από τον διάβολο" (Πράξεις 10:38), όμως στο τέλος πέθανε καταφρονημένος επάνω στον σταυρό.

Αν και η "διαδρομή" αυτή του Χριστού δεν αρμόζει στη Θεότητα και τη βασιλική εξουσία Του, αν και δεν ήταν γι' Aυτόν απαραίτητο, ούτε θα πρόσθετε κάτι στην ουράνια μακαριότητά Του, ωστόσο την επέλεξε! Και αυτό το έκανε για σένα και για μένα. Για να μπορούμε να απολαύσουμε και εμείς, όπως και Αυτός, την αιώνια ειρήνη και αγάπη, τη συνεχή πληρότητα και χαρά μιας ζωής χωρίς αμαρτία και πόνο. Για να μπορούμε, ως άνθρωποι αμαρτωλοί αλλά συγχωρημένοι και δικαιωμένοι, να μοιραστούμε μαζί Του αυτό που τελικά είναι η ουσία του Θεού: η αγάπη.

Είναι αλήθεια ότι αυτή η ταπείνωση του Χριστού- με όλον τον πόνο και την ντροπή- έφερε "στη δόξα πολλούς γιους" (Εβραίους 2:10). Θα μπορούσες να είσαι ένας απ' αυτούς, αν το ήθελες.