Παρεξηγήσεις

« […] ο στοχασμός μου δεν είναι διαφορετικός από τα λόγια μου».  Ψαλμός 31:2.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τους άλλους να μας παρεξηγούν και να μη θέλουν να συναναστραφούν μαζί μας. Κάποιες φορές η αιτία είμαστε εμείς οι ίδιοι και  ξέρουμε τον λόγο που επέφερε μια ρήξη. Κάποια μειωτικά λόγια που εκφράσαμε, πράξεις που πλήγωσαν, μια  εκμετάλλευση, πόσα δεν μπορούν να γίνουν πηγή διαφωνίας και απομάκρυνσης. Άλλοτε πάλι, συνειδητοποιούμε ότι δεν αξίζουμε μια τέτοια μεταχείριση και η απόρριψη μάς είναι ανεξήγητη. Τι συνέβη ξαφνικά και άλλαξε κάποιος τη συμπεριφορά του απέναντί μας;

Επειδή δεν διαθέτουμε εξήγηση, αναλαμβάνουμε να εξηγήσουμε μόνοι μας την κατάσταση, ή με τη βοήθεια των φίλων και των δικών μας. Και εφόσον την εξηγήσαμε και «βρήκαμε» την άκρη, υιοθετούμε και ανάλογη συμπεριφορά απέναντι στο πρόσωπο που μας αποφεύγει. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας λάθος δρόμος που δηλώνει αδυναμία να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Δείχνει έλλειψη θάρρους να λάβεις μια απάντηση, που μπορεί να βασίζεται σε λανθασμένη κρίση για σένα, ή μπορεί να περιέχει σπέρματα αλήθειας που θα σε πονέσουν. Φανερώνει εγωισμό να σταθείς απέναντι στον άλλο και να λύσεις την παρεξήγηση, χωρίς να καταφύγεις στις πάντα βολικές και εύκολες εξηγήσεις σου. 

 

Ο Θεός μάς καλεί να είμαστε ευθείς και αληθινοί στις σχέσεις μας. Να μη μιλάμε από διπλή καρδιά, να μην υποκρινόμαστε ότι δεν τρέχει τίποτα, ενώ στην πραγματικότητα κάποια πράγματα μάς  έχουν πειράξει. Όλοι έχουμε δοκιμάσει αυτόν τον τρόπο «επίλυσης» μιας αδιευκρίνιστης παρεξήγησης. Σκεπάζουμε ό,τι συμβαίνει με χαμόγελα, με ανοχή ή απόσταση, φοβούμενοι ότι αν μιλήσουμε  θα μπλέξει χειρότερα το πράγμα. Και  ο άλλος τα εξηγεί με τον δικό του τρόπο, γιατί που να ξέρει τι πραγματικά μας έχει ενοχλήσει; 

Ας μη φοβόμαστε να είμαστε ειλικρινείς με τους άλλους, αν θέλουμε να λύσουμε τις παρεξηγήσεις. Ο Κύριος, που καταλάβαινε τις σκέψεις των γύρω του, έλεγε: «Γιατί εσείς σκέφτεστε πονηρά μέσα στις καρδιές σας;» (Ματθαίος 9:4) και  αποκαθιστούσε την αλήθεια στις συνειδήσεις τους.

Αν κάτι σε έχει ενοχλήσει στον άλλο, πες του το με ευγένεια και ζήτησέ του συγνώμη, αν αποδειχτεί ότι έχεις κάνει λάθος. Μην αφήνεις την κατάσταση να λυθεί από «μόνη της» -αυτό δεν θα γίνει ποτέ- και στο τέλος θα παρασυρθείς στην αμαρτία και την πικρία. «Εξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε» (Ιάκωβος 5:16). Η εξομολόγηση προϋποθέτει επικοινωνία και προπάντων ειλικρινή και ταπεινή καρδιά.