Η χαρά του χριστιανού

"Και κατά τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας καθώς προσεύχονταν υμνούσαν τον Θεό· και τους άκουγαν με προσοχή οι φυλακισμένοι". Πράξεις των Αποστόλων 16:25

Υπάρχει μια τέτοια χαρά επάνω στη γη που να ξεπερνά δυσκολίες και προβλήματα, αδιέξοδα και ταλαιπωρίες και να θριαμβεύει; Υπάρχει η δυνατότητα να μπορεί ο άνθρωπος να χαίρεται, ενώ οι συνθήκες είναι αντίξοες και αποκαρδιωτικές; "Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά: Να χαίρεστε" (Φιληππησίους 4:4), διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη και μας φαίνεται ουτοπικό! Η λέξη "πάντοτε " μοιάζει να είναι υπερβολική μέσα στο κείμενο. Γιατί, σίγουρα, υπάρχουν στιγμές στη ζωή του χριστιανού που η χαρά αναβλύζει πηγαία και φυσικά. Όμως, υπάρχουν περίοδοι όπου συναντάμε την απογοήτευση, την αδικία, την αρρώστια, το πένθος, το διωγμό... κάθε είδους πρόβλημα που μπορεί να τη νεκρώσει. Το να χαίρεσαι σε τέτοιες ώρες μοιάζει υπεράνθρωπο κατόρθωμα.

Παρ' όλα αυτά, είναι ν' απορείς, γιατί τα παραπάνω λόγια βγαίνουν από το στόμα του Αποστόλου Παύλου σε μια στιγμή της ζωής του που ήταν διωκόμενος, φυλακισμένος και απομακρυσμένος από τους φίλους και τη διακονία του. Ίσως, οι Φιληππήσιοι να θυμόταν ακόμη, καθώς διάβαζαν το γράμμα του, τη φορά εκείνη που ο Παύλος με το φίλο του το Σίλα, κατά την πρώτη επίσκεψη τους στην πόλη τους, ενώ ήταν φυλακισμένοι και πληγωμένοι, έψαλλαν ύμνους στο Θεό. Γεγονός που φανερώνει ότι η αληθινή χαρά της χριστιανικής ζωής μπορεί να προέρχεται από άλλη πηγή, εκτός των συνθηκών που φτιάχνουν τον ιστό της ζωής μας. 

Η αληθινή χαρά μπορεί να είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, η δύναμη, η παρηγοριά και η παρουσία Του μέσα στις δύσκολες ώρες. Γιατί όπως και να το κάνουμε, οι συνθήκες πάντα αλλάζουν, παρασύροντας συχνά τα επίγεια στηρίγματά μας και τις χαρές μας. Ο Κύριος όμως και η αγάπη Του σε μας δεν αλλάζει ποτέ! Αυτή είναι και η πραγματική αιτία της χαράς μας, που μπορεί ν' αντέξει στις χειρότερες καταιγίδες και τις ανατροπές της ζωής. Η χαρά του χριστιανού, όσο κι αν φαίνεται ανέφικτη κάποιες ώρες, δεν είναι ούτε επιφανειακή ούτε εύθραυστη. Είναι βαθιά, ήρεμη και εμπιστευμένη στα χέρια του Κυρίου.