Η κληρονομιά

"Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού.  Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού". Ρωμαίους 8:16-17

Με την ανάκληση του διατάγματος της Νάντης από το Λουδοβίκο τον 14ο, το 1685, τέθηκε επίσημα τέλος στην ύπαρξη των προτεσταντών στη Γαλλία. Οι προτεστάντες χριστιανοί καταδιώκονταν, διέφευγαν για να σωθούν σε γειτονικές χώρες και οι συναθροίσεις τους απαγορεύτηκαν βίαια. Όσοι παρέμειναν, συγκεντρώνονταν το βράδυ στα δάση ή σε μυστικά μέρη.

Μια νεαρή που πήγαινε σε μια απ' αυτές τις συναθροίσεις βρέθηκε μπροστά στον έλεγχο των στρατιωτών του βασιλιά: "Πού πας τόσο αργά;" Η κοπέλα φοβόταν ότι λέγοντας την αλήθεια θα έθετε σε κίνδυνο τις ζωές πολλών άλλων χριστιανών που θα συλλαμβάνονταν. Δεν ήθελε όμως να πει ψέματα. "Ο αδελφός μου πέθανε, απάντησε με θάρρος. Έχουμε μια οικογενειακή συνάντηση και θα διαβάσουμε τη διαθήκη του". Έτσι συνέχισε το δρόμο της, αλλά στην επιστροφή, να που την ξανασταμάτησε  ο ίδιος στρατιώτης: "Λοιπόν, ο αδελφός σου φάνηκε γενναιόδωρος μαζί σου;" - Ναι, μου έδωσε τα πάντα".

Η διαθήκη που διαβάστηκε σ' εκείνη τη συνάθροιση δεν ήταν άλλη από τη διαθήκη που ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, κάνει με κάθε άνθρωπο που Τον δέχεται ως Σωτήρα του. Μια διαθήκη πιστή και αληθινή με επίγειες και αιώνιες προεκτάσεις. Αν είμαστε παιδιά του Θεού, είμαστε και κληρονόμοι του Θεού και η κληρονομιά μας είναι "άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη που είναι φυλαγμένη για μας στους ουρανούς" (Α' Πέτρου 1:4). 'Εχει πολύ μεγάλη σημασία όταν κληρονομείς κάτι, να ξέρεις που είναι αυτό που κληρονομείς και τι αξία έχει. Και η αξία της ουράνιας βασιλείας και κληρονομιάς δεν μπορεί να συγκριθεί  ούτε στο ελάχιστο με οποιαδήποτε άλλη!

 Καθώς διαβαίνουμε τη ζωή μας και ζυγίζουμε με σοφία τα πράγματα, αναγνωρίζουμε πόσο εφήμερες και μάταιες είναι όλες εκείνες οι κληρονομιές που έχουν τις ρίζες τους στη γη και περιστρέφονται αποκλειστικά γύρω απ' αυτήν. Κληρονομιές που μαραίνονται, ξεχνιούνται και χάνονται, είτε πρόκειται για φήμη είτε για χρήματα είτε για δόξα. Αξίζει αλήθεια ν' αγκιστρωθείς μόνο σ' αυτές;