"Τώρα, λοιπόν, ρομφαία δεν θα αποσυρθεί από την οικογένειά σου· επειδή, με καταφρόνησες, και πήρες τη γυναίκα τού Ουρία τού Χετταίου για να είναι γυναίκα σου". Β' Σαμουήλ 12:10
Η ιστορία έχει να κάνει μ' έναν έφηβο, ο οποίος έβρισκε πάντα τρόπο να γλιτώνει από τους μπελάδες που δημιουργούσε η συμπεριφορά του και να ζητά συγνώμη κάθε φορά που οι γονείς του τον κατσάδιαζαν για τις ανοησίες που έκανε. Δεν είχε καθόλου σημασία πόσο τους είχε πληγώσει στο παρελθόν, διότι δεν αργούσε και πολύ να επαναλάβει τα ίδια σφάλματα, γνωρίζοντας ότι θα τον συγχωρήσουν.
Μια μέρα ο πατέρας, απελπισμένος, τον πήγε στο γκαράζ για να του μιλήσει. Πήρε από τα εργαλεία ένα σφυρί και κάρφωσε ένα καρφί στον τοίχο. Έπειτα, έδωσε το σφυρί στο γιο του και του ζήτησε ν' αφαιρέσει το καρφί από τον τοίχο του γκαράζ. Ο νέος ανασήκωσε τους ώμους του, άρπαξε το σφυρί και τράβηξε έξω το καρφί. "Είναι όπως η συγνώμη, γιε μου. Όταν κάνεις κάτι άσκημο, είναι σαν να βάζεις ένα καρφί. Η συγχώρηση, είναι σαν να το αφαιρείς". "Εντάξει, κατάλαβα", απάντησε ο νεαρός. "Πάρε τώρα ξανά το σφυρί και αφαίρεσε την τρύπα από τον τοίχο", του είπε ο πατέρας του. "Μα, αυτό είναι αδύνατον! Δεν μπορώ να το κάνω", αποκρίθηκε ο γιος.
Αυτή η ιστορία φανερώνει, όπως και η ζωή του βασιλιά Δαβίδ το απέδειξε όταν διέπραξε μοιχεία με τη γυναίκα του Ουρία του Χετταίου, και έπειτα φόνο για να τη σκεπάσει, ότι η αμαρτία έχει πάντα συνέπειες. Ακόμη και αν ο Θεός συγχώρησε το φόνο και τη μοιχεία του Δαβίδ, επειδή με ειλικρινή μεταμέλεια το ζήτησε, αυτά είχαν τραγικές συνέπειες στη ζωή του και εκείνη της οικογένειάς του. Προκάλεσαν οικογενειακά προβλήματα, θλίψεις που άφησαν ουλές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου