Όχι πιο πάνω από το παπούτσι

"Κύριε, δεν υπερηφανεύθηκε η καρδιά μου ούτε υψώθηκαν τα μάτια μου· ούτε περπατάω σε πράγματα μεγάλα και ψηλότερα από μένα". Ψαλμός 131:1

Λέγεται ότι ο αρχαίος Έλληνας ζωγράφος Απελλής εξέθετε τους πίνακές του δημόσια και λάμβανε σοβαρά υπόψη κάθε κριτική που του γινόταν. Μια μέρα, ένας  υποδηματοποιός σχολίασε αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο ο Απελλής είχε ζωγραφίσει το σανδάλι ενός προσώπου. Το ίδιο βράδυ ο καλλιτέχνης διόρθωσε τη λάθος απεικόνιση του παπουτσιού. Την επόμενη μέρα, ο τσαγκάρης, ενθαρρυμένος από το γεγονός ότι η επιστήμη του αναγνωρίστηκε, συνέχισε τα σχόλιά του και για  άλλα τμήματα του πίνακα. Όμως, με αυτές τις κριτικές έδειξε την άγνοιά του σε θέματα τέχνης και δέχτηκε την αποστομωτική απάντηση  του ζωγράφου: "Τσαγκάρη, όχι πιο πάνω από το παπούτσι!"

Πολλές φορές επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος. Νομίζουμε ότι επειδή έχουμε  μια καλή σχέση με τον Κύριο, και μας έχει διδάξει αρκετά πνευματικά μαθήματα που μας έχουν κάνει σοφούς, μπορούμε να δίνουμε  κάθε είδους συμβουλή σε  φίλους ή αδελφούς ως ειδήμονες επί παντός επιστητού! Μεγάλο σφάλμα, το οποίο από τη μια φανερώνει την άγνοιά μας, και από την άλλη δείχνει περηφάνια. 

Στη ζωή μου συνάντησα ανθρώπους που με συμβούλεψαν για πράγματα, κυρίως χριστιανικής φύσεως, για τα οποία δεν είχαν την παραμικρή εμπειρία. Δεν τα είχαν ζήσει, δεν είχαν "δουλευτεί" από το Θεό μέσα στις συνθήκες που εγώ βίωνα και οι οποίες τους ήταν εντελώς άγνωστες. Και όμως, ήταν σίγουροι ότι μου έδιναν ορθές συμβουλές, τις οποίες έπρεπε να ακολουθήσω, και τις οποίες στήριζαν με εδάφια μέσα από την Αγία Γραφή. Πολλές φορές το έκανα και οδηγήθηκα σε μεγάλα σφάλματα, μη μπορώντας να κατανοήσω ότι δεν είναι πολύ σοφό να δέχεσαι οδηγίες από άτομα που, όσο καλή πρόθεση κι αν έχουν, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν γιατί δεν έχουν περάσει μέσα από τα μονοπάτια που εσύ περνάς. Δεν έχουν διδαχτεί από το Άγιο Πνεύμα στο συγκεκριμένο τομέα, και συνεπώς δεν έχουν προσωπική πείρα των πραγμάτων. Τραγική επιβεβαίωση: όταν συνάντησαν οι ίδιοι τις ανάλογες συνθήκες, δεν τις αντιμετώπισαν σύμφωνα με τις οδηγίες που μου είχαν δώσει.

Με αυτό, δεν υπονοώ ότι ο Θεός δε μας κάνει σοφούς καθώς μελετάμε το Λόγο Του, και ότι δεν πρέπει να δίνουμε συμβουλές όταν χρειάζεται. Θέλω περισσότερο να υπογραμμίσω ότι καλό είναι να μη γινόμαστε "ειδικοί σύμβουλοι" σε θέματα που δε γνωρίζουμε. Ούτε να υποδεικνύουμε με επιμονή τι πρέπει να κάνει ο άλλος, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Διότι, με ποια αντίστοιχη εμπειρία μας έχουμε αποκτήσει τη γνώση ώστε να ανοίξουμε το στόμα μας; Για να μην πω ότι μπορεί να παρασύρουμε τους άλλους σε λάθος δρόμους με τις απαίδευτες συμβουλές μας. Καλό είναι να θυμόμαστε: "όχι πιο πάνω από το παπούτσι μας" και στα πράγματα του Θεού.