"Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί..." Α' Κορινθίους 13:4
Αν η αγάπη υπομένει και μακροθυμεί, είναι επίσης έτοιμη να προσφέρει πολλά, ακόμη και στους εχθρούς της. Υπομένω σημαίνει, εκτός των άλλων, ότι προσπερνώ το κακό. Είμαι, όμως, γεμάτος καλοσύνη σημαίνει ότι όχι μόνο γνωρίζω, αλλά και κάνω το καλό. Δεν πρόκειται για κάποιο συναίσθημα ψυχικής γενναιοδωρίας, αλλά για τη γενναιοδωρία στην πράξη. Είναι άλλο πράγμα να πω σε κάποιον "επιθυμώ το καλό σου" και εντελώς διαφορετικό να κάνω ό,τι χρειάζεται για το καλό του.
Αν είμαι χριστιανός, δε θα αρκεστώ σε καλοσυνάτα λόγια, ούτε σε χαμόγελα μόνο, αλλά θα ενεργοποιήσω το μυαλό μου, και κυρίως την καρδιά μου, ώστε να κατανοήσω τι είναι αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη αυτός που είναι δίπλα μου. Έχει τύχει πολλές φορές να έρθω σε αντιπαράθεση με άτομα της οικογένειάς μου για πολύ "ανόητα" πράγματα γι' αυτούς, αλλά ουσιαστικά για εμένα. Όταν, για παράδειγμα, ζητώ ησυχία για να δουλέψω και να συγκεντρωθώ, και το σπίτι είναι κέντρο διερχομένων ή κάποιος θυμάται να βάλει σκούπα την ώρα εκείνη, τότε δεν μπορώ να καταλάβω πώς ακριβώς εκφράζεται η αγάπη τους. Μπορεί το μεσημέρι να με περιμένει ένα εξαίρετο γεύμα, που έχει γίνει με πολύ κόπο, αλλά δεν ήταν αυτό που θα ήθελα ουσιαστικά. Θα μπορούσα να είχα φάει το πιο απλό πράγμα, αρκεί να είχε ησυχία το σπίτι. Και το αντίστροφο: θα εκδηλώσω και εγώ την αγάπη μου γι' αυτούς όταν κάποιες φορές αρνηθώ την απαραίτητη ησυχία μου προκειμένου να πραγματοποιήσουν τις δικές τους δουλειές.
Καταλαβαίνετε, νομίζω, τι εννοώ: η αγάπη πρέπει να μας κάνει ευαίσθητους στις ανάγκες των άλλων. Μαθαίνουμε να τους αγαθοποιούμε λαμβάνοντας υπόψη το χαρακτήρα τους και τις ιδιαίτερες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς τους. Μαθαίνουμε, όμως, την αγάπη όταν ο στόχος μας δεν είναι πώς εμείς θέλουμε να τους αγαπάμε, αλλά πώς ο Θεός μάς ζητά να το κάνουμε. Μια αγάπη που δε γίνεται με γνώμονα την αλήθεια, τη σοφία και με σπλάχνα σαν του Κυρίου είναι λανθασμένη και ελλιπής εκ των προτέρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου