"Και όταν την είδε ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε, και της είπε: Μη κλαις. Και πλησιάζοντας άγγιξε το νεκροκρέβατο· και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: Νεανίσκε, σε σένα λέω, σήκω επάνω. Και ο νεκρός ανακάθησε, και άρχισε να μιλάει..." Λουκάς 4:13-15
Πόσες φορές έχει συμβεί άνθρωποι να διαβάσουν ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη και να τις αντιμετωπίσουν ως τους άθλους του Ηρακλή; Τις εγγράφουν στο μυαλό τους ως φοβερές διηγήσεις, που μοιάζουν να ξεφεύγουν από τη σφαίρα του πραγματικού και να ανήκουν στον κόσμο της μυθολογίας. Το ίδιο ισχύει και για τα θαύματα του Χριστού. Θυμίζουν "πορτρέτα" ανυπολόγιστης αξίας στην "πινακοθήκη" της χριστιανικής ιστορίας. Για μας, όμως, τους χριστιανούς, τι μήνυμα έχουν να μεταφέρουν; Να μας κάνουν απλά γνωστό ένα Θεό που ήταν κάποτε δυνατός, αλλά που σήμερα δεν είναι πια ο ίδιος; Ή μήπως είναι γραμμένα για να τα διηγούμαστε στα παιδιά μας και να τα κάνουμε ωραία μαθήματα για το κυριακό σχολείο; Ποια είναι η επίδραση της εξιστόρησης των βιβλικών επεισοδίων στη δική μας ζωή;
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την περίπτωση της ανάστασης του γιου της χήρας από τη Ναΐν. Το Χριστό να συναντά τη νεκροπομπή καθώς μπαίνει στην πόλη, να πλησιάζει την καταπικραμένη γυναίκα, που έχασε το μονογενή της, και να της λέει να μην κλαίει. Το άγγιγμα στο νεκροκρέβατο και την εντολή στον νέο να σηκωθεί. Φανταστείτε το θαύμα που γίνεται μπροστά στα μάτια όλων... και φέρτε το στο σήμερα. Έχει κάτι να μας πει;
Πολύ φοβάμαι ότι επειδή δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ακριβώς θαύματα στις μέρες μας, με τον ίδιο υπερφυσικό τρόπο, έχουμε πάψει σχεδόν να περιμένουμε θαύματα και να πιστεύουμε σ' αυτά. Ο Κύριος μπορεί να μην επαναλάβει σήμερα τον πολλαπλασιασμό των άρτων έτσι ακριβώς, την άγρα στα δίκτυα του Πέτρου, τη θεραπεία του παραλυτικού και τόσα άλλα θαύματά Του, αυτό όμως δε μειώνει σε τίποτα τη δύναμή Του και τη θέλησή Του να επεμβαίνει θαυμαστά στις ζωές μας.
Οι ανάγκες του ανθρώπου παραμένουν πάντα οι ίδιες, τόσο σε φυσικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Οι επεμβάσεις του Θεού παραμένουν επίσης οι ίδιες στο βαθμό που παράγουν τα ίδια αποτελέσματα. Ας περιμένουμε από το Θεό μεγάλα πράγματα και στις μέρες μας, αλλά ας αφήσουμε σ' Εκείνον τον τρόπο που θα τα πραγματοποιήσει στις ζωές και στον κόσμο μας. Περιμένω σημαίνει πιστεύω ότι θα λάβω και αναπαύομαι. Και καθώς δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Κύριο, Του δίνουμε τη δυνατότητα να ενεργήσει με το δικό Του τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου