Να θυμάσαι και να μην ξεχνάς

"Και θα θυμάσαι ολόκληρο τον δρόμο, στον οποίο σε οδήγησε ο Κύριος ο Θεός σου τα 40 αυτά χρόνια στην έρημο για να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσει, για να γνωρίσει τα όσα είναι στην καρδιά σου, αν θα φυλάξεις τις εντολές του, ή όχι.  [...]   Πρόσεχε στον εαυτό σου, μήπως λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, αθετώντας τις εντολές του." Δευτερονόμιο 8:2,11

Τι θυμόμαστε άραγε από τη διαδρομή  μας με τον Κύριο τα χρόνια που πέρασαν; Τι αναμνήσεις έχουμε κρατήσει στην καρδιά μας; Χαρούμενες και δυσάρεστες μαζί γιατί η ζωή ποτέ δεν ήταν, ούτε θα είναι, ένας  παράδεισος εδώ κάτω χωρίς θλίψεις και προβλήματα. Πολλά απ' αυτά θα θέλαμε ίσως να τα είχαμε ξεχάσει, διότι η ανάμνησή τους δε μας ευχαριστεί πάντα. Υπάρχουν σημεία της πορείας μας που είναι στιγματισμένα με τα λάθη και την ανυπακοή μας. Στιγμές που οι άνθρωποι μάς απογοήτευσαν πολύ. Άλλες, που εμείς δεν ήμασταν έτσι όπως ο Θεός θα επιθυμούσε. Έτσι, θα θέλαμε να αφήσουμε πίσω κάποια πράγματα και να περπατήσουμε σε νέους δρόμους, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν οφελεί ν' αναμασάμε τα λάθη ή τις απογοητεύσεις του παρελθόντος.

Παρ' όλα αυτά, ο Θεός μάς λέει ότι καλό είναι να θυμόμαστε  κάποιες φορές τη διαδρομή μέσα από την οποία Αυτός μας οδήγησε. Πρώτα απ' όλα για να Τον ευχαριστούμε για τη χάρη και τη φροντίδα Του στο παρελθόν, διότι με τη νεφέλη και το στύλο της φωτιάς μάς καθοδηγούσε στην πορεία μας. Ήταν πάντα παρών να προπορεύεται στους δρόμους μας και να ελέγχει τις εκβάσεις της ζωής, είτε το καταλαβαίναμε είτε όχι. Μας διαπαιδαγώγησε με υπομονή όπως κάποιος εκπαιδεύει το γιο του, αντί να μας απορρίψει ως ξεροκέφαλους και ανεπίδεκτους μαθήσεως!

Ταυτόχρονα, ο Θεός μάς υπογραμμίζει να μην Τον ξεχάσουμε στο μέλλον και στα έτη που έρχονται. Είναι πολύ εύκολο όταν ο Θεός μάς βάλει μέσα "στη γη της επαγγελίας", όταν λύσει κάποια ζητήματά μας και μας ανοίξει  νέες πόρτες, να Τον λησμονήσουμε μέσα στην ευχάριστη και άνετη ζωή μας. Ξεχνά κανείς γρήγορα όταν "φάει" και "χορτάσει", όταν "το ασήμι και το χρυσάφι του" πολλαπλασιαστεί και αρχίσει ν' απολαμβάνει τις χαρές και τις ευλογίες του Κυρίου. 

Πόσο καιρό μπορεί να πάρει σε κάποιον χριστιανό να ξεχάσει τη χάρη και το έλεος του Θεού; Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος στην ευημερία μας να λησμονήσουμε τον Κύριο μας. Να δικαιολογούμε την υποχώρηση του αρχικού μας ζήλου και να αναζητούμε την ευχαρίστηση και την ανεμελιά. Τέλος, να ξεχάσουμε ότι όλα αυτά μας τα χάρισε Εκείνος όχι μόνο για να τα απολαμβάνουμε, αλλά για να Τον δοξάζουμε και να Τον υπηρετούμε με αυτά.