Και είχε προσευχηθεί πρώτα!

« Και κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε στο βουνό για να προσευχηθεί· και διανυχτέρευε στην προσευχή τού Θεού. Και όταν έγινε ημέρα, φώναξε τους μαθητές του· και διάλεξε απ' αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους… και τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος και έγινε προδότης». Λουκάς 6:12-13,16

 Έχετε προδοθεί από φίλους; Έχετε αισθανθεί εξαπατημένοι από άτομα στα οποία είχατε εμπιστοσύνη ή τα οποία είχατε βοηθήσει; Ξέρετε τι είναι να σας γυρνούν ξαφνικά την πλάτη και να σας αντιμετωπίζουν με εχθρότητα και αχαριστία; Ίσως δε σας είναι εντελώς άγνωστα αυτά που περιγράφω. Εξάλλου, η εποχή μας τείνει να ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές, και δε διστάζει να προτάσσει μια χωρίς όρους αυτοπραγμάτωση του ατόμου.

Όσες φορές πληγώθηκα από ανθρώπους, ήταν γιατί δεν είχα  καταλάβει ποιοι ήταν. Δεν το είχα καταλάβει γιατί πίστευα στην καλή τους προαίρεση. Δεν το είχα καταλάβει, επίσης, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν φανερώσει την ποιότητα του χαρακτήρα τους, την οποία και οι ίδιοι ίσως ν' αγνοούσαν. Τελικά, δείχνουμε τι είδους άνθρωποι είμαστε στην πορεία της ζωής.

Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο όταν σκέφτεσαι ότι εξαπατήθηκες και ότι ο Θεός δε σε φύλαξε από τον τάδε κακοπροαίρετο ή τον δείνα πονηρό άνθρωπο. Πώς επέτρεψε και βρέθηκε δίπλα σου; Πώς, για παράδειγμα, ενώ εσύ προσευχόσουν για να βρεις έναν καλό φίλο, να επιλέξεις ένα σωστό συνεργάτη, μια καλή  συναναστροφή, βρέθηκες παγιδευμένος μέσα σε απίστευτες συνθήκες; Με ανθρώπους που σε ταλαιπωρούν ή που στόχο έχουν να σε βλάψουν. Με άτομα που σε έκλεψαν, σε εξαπάτησαν, σε διέβαλαν, και εξαφανίστηκαν από τη ζωή σου. Ή μπορεί να στέκονται μακριά και να κοιτάζουν την ταλαιπωρία σου, που αυτά τα ίδια προκάλεσαν.

 Πάντα έχουμε πρόβλημα να λύσουμε τέτοιους γρίφους, επειδή, λίγο ως πολύ, όλοι έχουμε υποφέρει από κακές συμπεριφορές. Το «γιατί» ή «γιατί σε εμένα» είναι ερώτηση που μπορεί να σε ταλαιπωρήσει αφάνταστα. Συλλογιστείτε όμως τι έκανε ο Χριστός όταν έπρεπε να διαλέξει τους μαθητές Του. Πώς πήρε την απόφαση για το ποιους έπρεπε να καλέσει; «Διανυχτέρευε στην προσευχή τού Θεού» (Λουκάς 6:12), και πολύ σωστά έκανε. Τι καλύτερο από το να προσευχηθείς για να σε οδηγήσει ο Θεός στις επιλογές σου; «Και όταν έγινε ημέρα, φώναξε τους μαθητές του· και διάλεξε απ' αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους… και τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος και έγινε προδότης» (εδ. 13,16).  Έ, όχι, θα σκεφτεί κανείς, πώς έγινε τέτοιο "λάθος";  Κι όμως, όταν τους διάλεγε, ήξερε ότι ένας από αυτούς «είναι διάβολος» (Ιωάννης 6:70). 

Ο Ιούδας θα μπορούσε να είχε κάνει το ίδιο καλά το έργο του χωρίς να είναι μέλος της «οικογένειας» του Χριστού. Αλλά το γιατί έπρεπε να είναι ένας από τους «δικούς» Του αυτός που θα Τον προδώσει, παραμένει ακατανόητο. Μπορεί κανείς να δώσει διάφορες εξηγήσεις, το θέμα είναι, όμως, όχι να εξηγήσει, αλλά να δεχτεί μια οδυνηρή πραγματικότητα και να ησυχάσει. «Έτσι το σχεδίασε ο σοφός Θεός και το δέχομαι, δεν την πάτησα, ούτε ήμουν περισσότερο αφελής από άλλους». Αν έχεις αφιερώσει όλη τη ζωή σου στο Χριστό και βλέπεις ότι έχεις ταλαιπωρηθεί ή εξακολουθείς να υποφέρεις από άτομα που βρίσκονται γύρω σου, ίσως μόνο μια τέτοια αποδοχή θα σε κάνει να βρεις ειρήνη.