Ανταλλακτικές αξίες για τον ουρανό

" [...] ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα". Α' Πέτρου 1:18

Οι ανθρώπινες αρετές μοιάζουν σαν εκείνα τα μικρά κοχύλια που χρησιμεύουν σαν ανταλλακτικό νόμισμα σε κάποια πρωτόγονα νησιά του Ινδικού ωκεανού. Έχουν πέραση ανάμεσα στους γηγενείς, όμως δεν έχουν καμιά απολύτως αξία στις δικές μας χώρες. Έτσι λοιπόν, τα προτερήματα ενός ατόμου είναι αποδεκτά εδώ στη γη, αλλά κανένα απ' αυτά δεν "περνάει" στον ουρανό. Ούτε όλες οι ανθρώπινες αρετές, συγκεντρωμένες σε ένα άτομο, δε θα μπορούσαν να "πληρώσουν" την είσοδο στη βασιλεία του Θεού. 

Όταν η Αγία Γραφή διακηρύσσει ότι "όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού· ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό" (Ρωμαίους 3:23), σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να ανακηρυχθώ δίκαιος με τις δικές μου προσπάθειες ή τις όποιες αρετές μου. Ο Θεός ζητάει την πίστη μου σε ένα μόνο έργο: τη σταυρική θυσία του Χριστού για τις αμαρτίες μου. Αυτή η προσφορά είναι που εξασφαλίζει την απολύτρωσή μου από το  βάρος της αμαρτίας. Αυτή με δικαιώνει και μου ανοίγει τις πύλες του ουρανού.

Πίστη, όμως, σημαίνει ότι αποδέχομαι αυτά που ο Θεός λέει για εμένα και συμφωνώ με τη "διάγνωση" που κάνει για την καρδιά μου: "Η καρδιά είναι απατηλή περισσότερο απ' όλα, και υπερβολικά διεφθαρμένη" (Ιερεμίας 17:9). Αναγνωρίζω ότι είμαι ένας αμαρτωλός, καταδικασμένος αιώνια χωρίς τη συγχώρεση του Θεού. Ταυτόχρονα, πίστη σημαίνει ότι αποδέχομαι το "φάρμακο" που ο  Κύριος προτείνει για την αρρώστια της αμαρτίας. Και αυτό δεν είναι  να υπακούσω σε κάποιο  τυπικό τελετουργικό ή να σεβαστώ μια σειρά από εντολές και πρέπει. Πίστη σημαίνει κάνω τον Ιησού Χριστό δικό μου, Κύριο και Θεό μου. Σημαίνει Του εμπιστεύομαι τη ζωή μου και ζω για Εκείνον εδώ στη γη κάνοντας αυτά που Τον ευχαριστούν, περιμένοντας να ζήσω και αιώνια μαζί Του στον ουρανό.

Τα μόνα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να δεχτούμε τη συγχώρεση του Θεού είναι ο εγωισμός και η απιστία μας. Ένας εγωισμός που σπρώχνει τον άνθρωπο να ζήσει τη ζωή του όπως του αρέσει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν Θεό. Και μια έλλειψη πίστης που δεν αρκείται στο έργο του Χριστού στο σταυρό αλλά ψάχνει δικούς της δρόμους για τον ουρανό.